Raar maar ben nog niet echt verdrietig
hoi dames
morgen zijn we alweer 7 jaar getrouwd. feest dus.. mijn ouders komen even langs voor een gebakje. wel raar.. eerst donderdag oma begraven en dan vrijdag het begraven van de wens om ooit mama en papa te mogen worden.
maar het vreemde is.. ik dacht dat als ik te horen zou krijgen dat we zelf geen kinderen meer konden krijgen we heel erg verdrietig zouden zijn, maar eerlijk gezecht zijn we dat niet.. denk dat dat komt omdat we het nog steeds niet geloven, of willen geloven.. wand 2 jaar geleden werden er nog 9 zaadcellen gevonden en nu helemaal niets. er zat wel wat littekenweefsel.. maar dit kan toch niet de oorzaak zijn. dat er links niets zat dat wisten we toen ook al. en volgens ons hebben ze toen gezecht dat als er nu wel wat zat we er van uit mochten gaan er altijd wel wat in zou zitten.
en het onderzoek.. was toen goed.. er mocht weer gesneden worden zeg maar. .
hoe kan het dat er in die 2 jaar tijd van 9 zaadcellen na 0 zaadcellen .. en hebben ze wel aan de goede kant gesneden? dit zijn vragen voor onze gyn.
zolang we dit niet weten kunnen we het boek ook nog niet sluiten. hopenlijk mogen we op 6 november een antwoord krijgen. zodat we verder kunnen.
we gaan er natuurlijk wel vanuit dat het boek gewoon gesloten blijft en we gezellig met ons 5en verder gaan..
als je in een goede relatie zit is kinderloosheid ook beter te dragen.
natuurlijk verwijten we mekaar niets.. het lot heeft zo beslist helaas. we zijn ontzettend blij dat we onze 3 hondjes nog hebben.
met mijn man gaat het trouwens goed. volgens mij heeft hij niet zoveel pijn. ook bij mij is het rustig. nog wel een beetje gevoelig.maar goed..
liefs... en knuffels.
weet niet of ik nog heel vaak hier op bb zit.. jullie zien me vanzelf wel verschijnen..
de vele spullen die ik gekocht heb ga ik allemaal op marktplaats zetten..
reacties (0)