Afscheid nemen

Verdriet, onbestemd gevoel, vol ongeloof en moe dat zijn woorden die ons nu beschrijven.

vol goeie moed betraden wij het ziekenhuis. Daar waar ik om 10 voor 11 in de stoel plaatsnam. Eenmaal in de uitslaapkamer om bij te komen. (had buikpijn). Kwatier later kwamen ze vertellen dat ik een goede oogst had van 12. Blij..blij..

tegen 1 uur werd mijn opgehaald. Eenmaal weer bij hem kwam volgens mij nog geen uur later de uroloog bij ons met slecht nieuws.

er waren geen zaadjes gevonden, raar wand 2 jaar geleden waren het er nog 9. Hij wilde de andere kant ook wel doen maar hij zij dat het maar 1% kans was dat ze daar iets vonden ( 2 jaar geleden hadden ze al gezegd dat er in 1 bijbal niets zat.
( wilde wel snijden, maar voor die 1%...

verslagen.. Vooral nu we thuis zijn vragen we ons toch af of we niet ja hadden moeten zeggen om ook die andere kant te doen. ( maar wilde dat mijn man ook niet aan doen, en hun wilde dat op dat moment ook niet).

nu dwalen de gedachten door ons hoofd. Was het Dan toch niet de verkeerde kant, wat nu als ze hem eerste hadden gedaan...

6 november geprek met onze gyn, dit verhaal maar aan haarvoorleggen. Niet dat het echt helpt, wand stel dat... Kunnen we het toch misschien niet betalen, ( word maar tot 3500 vergoed.

we kunnen er nog niet overuit. Geen woorden voor.

liefs...