De zesde IUI

Afgelopen dinsdag mocht ik terug komen voor de 1e follikelmeting van IUI 6 en ik was behoorlijk beduusd nog steeds van het feit dat we alsnog deze poging moesten ondergaan. Gevoelsmatig had ik het al helemaal geaccepteerd, maar mijn hoofd kon er nu gewoon niet bij. Hoe kan het dat wat zij in een evaluatiegesprek met je afspreken, na een ‘te mooi om waar te zijnde’ poging, zonder overleg ineens besluiten om ons alsnog een poging te laten doen. Afijn, mijn gevoel was in ieder geval rustig dus dat kon ik ook wel wegstoppen. De echo zag er goed uit en ik kreeg ovulatietestjes mee en wanneer positief ik moest gaan bellen. Daar zelf gebeurde die ochtend niet zoveel, geen ovulatietest daar.. Geen bloed prikken.. Ik moest gewoon 2 dagen later maar terug komen..

Toen ik thuis kwam heb ik zelf een ovulatietest gedaan en ik zag duidelijk een streep, maar niet genoeg om positief te noemen. Naderhand ben ik in slaap gevallen en heb ik aan het einde van de middag er nog 1 gedaan, (Afgesproken dat het in de ochtend en avond moest) omdat ik die streep niet zo goed kon interpreteren.

De streep was donkerder, dus ik bellen naar het IVF centrum en toen werd ik me toch vervelend te woord gestaan.. Wie had mij verteld dat ik dat zomaar klakkeloos moest gaan doen? Dat dat niet afgesproken was en ze zou de status er wel even bijpakken. Ik vertelde dat ik het dan waarschijnlijk verkeerd begrepen had en dat ik de testen niet zo goed wist te interpreteren en ik daar geen expert in ben en toen verbrak de verbinding. Shit, dat kan er ook nog wel bij dacht ik. Mooi niet dat ik hun weer te pakken kreeg, na een half uur kreeg ik haar eindelijk weer aan de telefoon en inderdaad testen in de ochtend en de avond en dan donderdagochtend terug komen voor de afspraak indien geen positieve test.

Op woensdag in de ochtend en in de avond de testen gedaan en heb manlief ze maar laten aflezen.. Is niet positief Cin, ze moeten echt donkerder zijn dan die controlestreep en ik zie dat nu niet.

Oke, woensdag was dag 9 en de vorige cyclus had ik WEL een positieve ovulatietest, dus ga maar na hoe het in mijn hoofd ging.. Niet goed voor je dit ! Maar ik geloof manlief op zijn woord en ik heb erg veel aan zijn nuchterheid en toen ik nogmaals ging vergelijken had ie ook gelijk. Vind het fijn dat ik dat zo open met hem kan delen, maar dat moet in deze situatie ook wel.

Donderdagochtend op dag 10 had ik de 2e follikelmeting en voelde ik me niet zo juist geholpen door die mevrouw, ging er met een vervelend gevoel weg. De follikels zagen er goed uit, de cystes waren er ook nog steeds en ik moest maar bloed prikken,  doorgaan met de testen en de volgende dag weer terug komen. In de middag zou ik gebeld worden met de bloeduitslagen zoals gewoonlijk..

Tussen 14 en 16 wordt je doorgaans gebeld en ik weet uit ervaring dat ik meestal tussen 15.30 en 15.45 gebeld word.. Rond 15.45 bekroop me toch een raar een gevoel dat ik niet gebeld zou worden en heb ik geprobeerd om zelf te bellen, maar kwam er niet tussendoor. Het werd later en later en rond 16.10 kreeg ik het antwoordapparaat..

PANIEK! Want manlief zou vrij moeten nemen voor de volgende dag als het bloed goed was en de IUI de volgende dag zou plaatsvinden.. Manlief zei dat ik dan maar andere nummers moest gaan bellen en toen het inmiddels 16.30 was vroeg ik of hij alsjeblieft wou gaan bellen, want ik stond op het punt om te gaan huilen.  Alle beschikbare en gevonden nummers hebben we geprobeerd te bellen, het algemene nummer had hem een aantal keer doorverbonden en had ook zelf geluisterd maar kregen ook alleen maar het bandje. Er werd gezegd dat we het spoednummer moesten bellen, maar die was de hele tijd in gesprek.. Alsof de hoorn ernaast lag. Uiteindelijk kreeg manlief om 16.50 iemand aan de lijn op het spoednummer…. Ongelooflijk maar waar, hij kreeg de verloskamers aan de lijn! WTF ? Sorry hoor, maar hoe kan je het nummer van de IVF doorschakelen naar de verloskamers als noodnummer? Omdat hun 24/7 bereikbaar zijn? Iedere gek weet toch dat je dat mensen in dit traject niet aan kan doen? 

Ik had wel een echo afspraak staan voor de vrijdagochtend en ik had daar helemaal geen behoefte aan, we waren beiden overtuigd dat we een positieve test hadden en dat het helemaal klaar zou zijn.  Poging 6 gecanceld en weer een nieuwe cyclus gaan beginnen, dat is wat we beiden hadden bedacht. Ik besefte me dat wanneer ik niet naar de afspraak van vrijdagochtend zou gaan ik daar vast een dikke rekening van zou krijgen dus ik besloot om toch te gaan.

Vrijdagochtend op dag 11 de 3e follikelmeting en ik werd uit de wachtkamer gehaald door dezelfde mevrouw die het op donderdag had gedaan. Mooi dacht ik, kan ze me meteen vertellen waarom ik niet gebeld ben. Ze keek op de status en verontschuldigde zich meteen, ze had vergeten een stipje te zetten!! En, zoals ze zelf zei, zonder stipje gingen ze niet bellen. Maar dan blijft er toch een buisje bloed over met een uitslag?

Naja, ik stond al in het hokje me te ontkleden en zei dat we bang waren dat we een positieve test hadden en we dus misschien wel weer  te laat waren. Nou zei ze, dan weet ik niet zo goed wat de reden is om de echo te maken.. Kunt u uw man bellen om te komen voor de inseminatie?

Sorry, we hebben gisteren zovaak gebeld omdat manlief vrij moest nemen indien de IUI zou plaatsvinden en hij moest nu gewoon werken hoor, onmogelijk om hem daarheen te krijgen. We hadden samen ook al besloten dat als dat zou gebeuren, we deze poging zouden laten varen.

HUH!!! Wat gebeurt er allemaal..?!

Ze deed snel de echo en ik kwam bij haar zitten in de spreekkamer en ze zou gaan kijken naar de bloeduitslag en ik liet haar ondertussen de test zien.. Die was niet positief zei ze, of ik me opnieuw even wou ontkleden om de echo wat preciezer te gaan maken dan..

Ik kon, en kan nu ik dit weer typ, wel janken!

De echo zag er goed uit (Ze zaten er nog!!) en voor mijn gevoel en haar fout zouden we daar nog een ovulatietest doen en ik zou er nog 1 mee naar huis krijgen voor in de avond. De test daar was negatief nog steeds, terwijl ik hem als positief zou interpreteren! Ik vertelde haar ook dat ik dat lastig vond en er werd een afspraak gemaakt voor de volgende dag.

Indien de test vrijdagavond positief;

Bellen op zaterdagochtend voor het inplannen van de IUI die dag.

Indien de test vrijdagavond negatief;

Op zaterdagochtend een nieuwe follikelmeting.

Ik kan me de vrijdagavond wel beter invullen dan streepjes kijken hoor, ik zie ze toch altijd..

Ook al zijn ze negatief…

Alles, maar dan ook alles in mijn lijf schreeuwde dat de IUI of die vrijdag of sowieso die zaterdag moest plaatsvinden…

Ik kon het allemaal niet meer handelen en ik had iemand nodig om dit mee te ventileren en toen ik thuis kwam heb ik als een klein meisje zitten huilen om mijn moeder. Wat heb ik haar nu hard nodig en wat mis ik die vrouw. Ik weet zeker dat ze ALLE afspraken met me mee zou zijn gegaan en me nooit alleen had laten gaan, ook had ze die artsen niet zo over me heen laten lopen en had ze hen er op gewezen dat ze zo niet met vrouwen in deze situatie zo zouden moeten omgaan. Ik besef heel goed dat er protocollen zijn, maar elk vrouwenlijf is anders en speel daar dan ook op in..! 

In de middag ben ik naar mijn schoonzus gegaan en heb ik alles kunnen ventileren en het van me af kunnen zetten in de zin van dat het niet allemaal in mijn hoofd zou blijven zitten. Ik kan continue huilen als ik alleen ben, maar bij een ander zou ik dat niet zo snel doen en heb me dan ook behoorlijk groot gehouden.

Ik vond het erg prettig dat ze er voor me was en zal zijn indien nodig en dat is een hele fijne gedachte. Mijn moeder was 39 toen ze overleed en zij is net iets ouder, maar in mijn gedachte is en blijft mijn moeder 39 en dus heb ik heel erg veel aan haar luisterend oor en raad. Daar ben ik haar dankbaar voor en hoop ik dat ze beseft dat ze een grote steun is.

Ik weet dat ze dit leest, dus dank je wel daarvoor! ;-)  X

In de avond weer die verdomde test en had al besloten dat of ie nou wel of niet positief was ik zou bellen de volgende ochtend voor de IUI. Maar hee, was ie positief???

Manlief keek en zei nee.. Niet?  Ik pakte de anderen erbij en liet ze nogmaals bij elkaar zien en hij zei nou ik hoef er nu geen moeite voor te doen en denk dat ie nu goed is.. Ik wist het allemaal niet meer en ben zelfs op de fiets nog langs m’n schoonzus gegaan en zij zag ook dat de streep donkerder was geworden.. Weer thuis zei manlief dat we maar gewoon gingen bellen de volgende ochtend voor de IUI.

Zaterdagochtend op dag 12 heb ik meteen om 8 uur het IVF centrum gebeld en werd ik later teruggebeld dat we er om 10 uur moesten zijn en dat de inseminatie om 11.20 zou plaatsvinden.

EIN – DE – LIJK !!

En toen zei manlief dat ie een probleempje had.. Een ongelukje..  Hij had een natte droom gehad en was heel erg onzeker of dat invloed zou hebben op de zwemmers.. Ik vertelde dat ie zich niet zo druk moest maken en dat iedereen dat kan overkomen,  het is nou niet dat je dat bewust doet ofzo.  Alleen vervelende timing, haha! Dag 3 dagen onthouding! We hebben er wel hele dikke pret om gehad, haha :-) 

Eenmaal daar moest manlief zijn kunstje doen en was hij op van de zenuwen, veel meer dan ik want ik was allang blij dat de inseminatie zou plaatsvinden. Vond het allemaal wel goed, ook al waren het er maar 0.6 miljoen bij wijze van.. (onze slechtste score tijdens de IUI’S) !

In de wachtkamer hoopte ik maar 1 gezicht te zien voor de behandeling en toen eenmaal de deur open ging en ik werd geroepen door mijn favoriete verpleegkundige voelde het allemaal goed!  Zij heeft het vriendelijkste gezicht die ik me tijdens deze behandeling kan wensen, spreekt op een fijne toon, heeft de juiste dosis empathie en is ook gewoon eerlijk en recht door zee. Ze zei dat ze mijn naam al had zien staan en dat ze anders de echo zou doen bij me, dat was wel een teken dat zij me al herkent aan mijn naam.

Huppakee, ik mocht weer fijn met mijn benen in de beugels en ze zei dat het er dit keer 6 miljoen waren en ook heel goed beweeglijk. Na alle checks met id kaart en geboortedatums was het dan zover. Ze kantelde me helemaal achterover en ze bracht de cathether in.. Het deed dit keer weer veel minder pijn dan voorgaande keren en daar was ik blij mee. Het zat er dan toch echt op!

IUI 6 is een feit !

Deze verpleegkundige, mijn echte favoriet, heeft veel follikelmetingen bij mij verricht en heeft 3 van de 6 IUI’s bij mij uitgevoerd en als er dan iemand is die me zwanger mag maken is zij het wel.  Ze vertelde dat ik 21 september terug mag komen voor bloed prikken indien de menstruatie uitblijft en mocht ik die datum halen en eindelijk zwanger zijn geworden met deze poging zou ik gewoon wat leuks voor haar gaan kopen.

Zij heeft deze poging de uitgangsecho gemaakt en de uiteindelijke IUI gedaan en na allle wrange na smaken van de afgelopen week hoop ik toch echt dat deze gaat slagen en ben ik er uiteindelijk met een goed en opgelucht gevoel vertrokken.

Voor mezelf zal ik hieronder nog even een lijstje neerzetten met de uitslagen van de zwemmers, dag van de IUI en natuurlijke/gestimuleerde cyclus.

IUI 1 op dag 12 ; 5 miljoen ; natuurlijk

IUI 2 op dag 13 ; 1,6 miljoen ; natuurlijk

IUI 3 op dag 15 ; 12 miljoen ; natuurlijk

IUI 4 op dag 15 ; 0,6 miljoen ; gestimuleerd

IUI 5 op dag 10 ; 20 miljoen ; natuurlijk

IUI 6 op dag 12 ; 6 miljoen ; natuurlijk

Liefje, als je later bij ons bent hoop ik dat je ons dankbaar zult zijn voor hetgeen wat we allemaal voor je over hebben gehad, over hebben en over zullen hebben. We wachten nog steeds op je <3. 

*Mocht deze poging slagen, ben ik inderdaad op de precieze sterfdatum van mijn moeder uitgerekend.

Als het dan zo moet zijn, laat het dan alsjeblieft zo zijn..

15 jaar later een mooie gezonde baby op de wereld zetten is toch wel mijn diepste hartenwens!*