Aan de pil ....

Waar ik gisteren na het opsommen van mijn rijtje en het telefoontje van het ivf centrum nog positief gestemd was over IUI 5.1 ben ik nu helemaal weer met de grond gelijk geslagen.. 

Vanochtend had ik de uitgangsecho en op het moment dat de echostaaf erin ging zag ik meteen al dat het mis was. :( 

Het baarmoederslijmvlies was mooi dun en op rechts de gebruikelijke 4 cystes tussen de 11 en 15mm, maar op links zag ik meteen al iets ontzettends groots en wist ik meteen al dat deze poging niks ging worden. Ze ging het meten en 'het' had een doorsnede 37 (!!) mm... 'Het' was waarschijnlijk een geel lichaam, dat wat overblijft na de eisprong en dus niet opgeruimd is door mijn lijf. Ik lag daar, met de benen in de beugels, wetend dat dat niet goed was en zei tegen de lieve mevrouw dat ik wel kon huilen.. Ze legde haar hand op mn onderbeen en zei och meid ik vind het zo verschrikkelijk voor je.

Even daarvoor had ik haar van mijn lijstje verteld & dat dit inmiddels dus al de 41e echo was.. 

Ik mocht me aankleden en we gingen het even nabespreken, ik brak daar.. Ik kon alleen maar huilen, ze zei nog wat lieve woorden en ze ging even overleggen zei ze en ik mocht gewoon in het kamertje wachten. 

Volgens mij heb ik wel ruim 10 minuten daar gezeten en er spookte van alles door mijn hoofd en opeens was de gedachte daar; 'Doe mij dan alsjeblieft maar aan de pil.' 

Eigenlijk schrok ik van mijn eigen gedachte, maar ik was ook vastbesloten dat wanneer ze niet met dat advies zou terugkomen ik dat zelf wel zou aangeven. 

Ze kwam weer terug en ze zei dat er 2 mogelijkheden waren;

•  Bloed prikken om te kijken hoe de waardes nu waren, geen hormoonstimulatie, op dag 10 terugkomen en dan maar hopen dat er dan heel misschien een IUI  ingepland kon worden.

•  Aan de pil

Met weer een dikke brok in de keel, een trillende lip en waterige ogen zei ik bijna piepend;

'.....dan maar aan de pil'.

Ik voelde me kwetsbaar, maar tegelijkertijd ook heel sterk omdat in een natuurlijke cyclus ik ook niets zeker weet & daarbij komend dat de boel van binnen gewoon helemaal in de war is..

Dan maar met de pil in de reset modus ...?! 

Even later stond ik in de apotheek, flabbergasted nog steeds, met het recept microgynon 30.. Bijna lacherig stond ik aan die balie en vroeg ze of ik bekend met het gebruik was, bekend wel zei ik maar dat was inmiddels meer dan 10 jaar geleden! 

Ik ben al meer dan 10 jaar niet meer aan de pil en dan sta je daar dan met je recept van het IVF centrum om de pil op te halen...

Of ik wist dat ik dat wel even moest betalen omdat het anticonceptie was?! Uhm nee dat wist ik niet, maarja wat moet moet dan maar he. 

Toen ik thuis kwam en manlief alles uitlegde knakte ik weer, huilen huilen huilen.... Ik ben ZOOOO verdrietig, maar gelukkig zien we allebei in dat dit het beste is voor nu.. Ik vroeg nog of hij voor hetzelfde gekozen zou hebben en hij zei dat ie dat inderdaad een goede optie vond en dat ie heel erg trots op me was. 

Nou, trots op mijn lijf kan ik nu niet zijn maar ben wel trots dat ik nu een rationele beslissing heb kunnen nemen. De komende dagen zal ik me nog wel rot voelen, maar nu heb ik in ieder geval wel het idee dat we de komende 21 dagen wat aan die 'zooi' van binnen gaan doen. 

Als ik dus over 21 dagen gestopt ben met de pil, haha blijf het gek vinden, en weer begin met menstrueren mag ik me melden voor de uitgangsecho voor IUI 5.2 (!!!!)

Ik kan er met mijn hoofd niet meer bij en vraag me steeds vaker af waar ik dit allemaal aan verdiend heb, wat heb ik mijn leven gedaan waardoor ik dit moet doorstaan.. Ik weet dat dat geen realistische vraagstellingen zijn, maar ze spoken wel door mijn hoofd. Dit is mentaal niet meer vol te houden, maar gelukkig heb ik een hele lieve, leuke, schattige en nuchtere vent die me met beide benen op de grond houdt. Hij is de rots die ik nu zo hard nodig heb en dit traject is nu net een langspeelplaat die vast blijft hangen, maar liefje we geven echt nooit op en we weten zeker dat jij al deze pijn en moeite waard zult zijn. <3