Herfstblaadjes

Seizoenswisseling.
Geur en kleur passen zich aan.
Het weerbericht volgt in eigen tempo.

Druppelspelletjes op het raam; woeiende waai over het balkon waar we eergisteren nog in het zonnetje zaten.
Ik geniet van de veranderingen, van iedere seizoensverandering. Lekkere kriebels bij de gedachte aan al het moois dat dit kwartaal nu weer gaat brengen.
Buiten voor de frisse neus en ritselwandelingen. Binnen hebben we warme katjes op schoot en extra dekens op bed.

Zalig.
Rustgevend.

Hoewel...

Wandelbeloftes uitgesteld wegens striemende regen.
Schreiend wiefke met buiten-heimwee.
Gillend manneke uit binnen-lamheid.
Geen duiven om na te jagen? Dan maar achter zijn zusje aan.
Bij gebrek aan boomblaadjes steekt het meiske kattenkorrels in haar kwek.
Manneke test alle grenzen die hij kan bedenken en nog een paar extra aangezien het buiten zo lekker hard stormt terwijl ons wiefje maar niet snapt waarom ze niet de hele dag aan de hand kan ronddrentelen door het bespeelgoedde huis.
Ze dient haar verzoeken in krijs-voud in terwijl Thorben bedenkt dat hij ook best door de woonkamer kan fietsen...
Had ik de bezaaide vloer al genoemd?

Een extra rolletje behang en een flinke pot lijm zouden we nu niet afslaan.

De afgelopen jaren is er weinig mogelijkheid geweest om in alle rust te genieten van de prachtige jaarrondes. Ik mis het, dat even stilzitten en naar buiten staren met een glimlach; het aanpassen van mijn hobby's aan het weer. Ik ben nu al blij als ik een rondje kan haken voordat ik wezenloos voor me uit zit te staren en me afvraag waarom ik niet in bed lig.

Het gaat voorbij.
Het is een fase.
Da's het mooie en tegelijkertijd het geniepige: deze jaren gaan voorbij.
Met elk jaar dat ze groeien, maken ze zich verder los en stappen zelf hun pad op.
Mijn slaapuurtjes krijg ik zo geleidelijk terug, evenals mijn momentjes overdag om even stil te zijn.
Ik heb misschien nu de rust niet voor het buitenseizoen, maar ondanks slaapgebrek en frustraties valt er nog een hoop te glimlachen om wat er binnen groeit en bloeit.

Over een paar jaar kijk ik weer naar de dwarrelende blaadjes.
Tot die tijd geniet ik van onze eigen dwarrelkindjes.