Het Oef van Heden

Het zonnetje schijnt heel toepasselijk op deze prachtige nazomerzondag. David mag uitslapen, dus ik gooi de kindjes in een T-shirt en we hobbelen naar buiten.
Vandaag mag kleine beer de weg wijzen. Hij geeft duidelijk aan dat we vandaag geen eendjes gaan voeren. In plaats daarvan wijst hij mij naar een ander parkje waar volgens hem een prachtige fontein is.

Geen idee waar hij het over heeft, maar met David hebben ze ook al vaak gelopen, dus ik vertrouw hem op zijn woord.

Ja hoor: hij wijst naar de toegang tot een verscholen parkje.
Met fontein!
Heerlijk fris, lekker rustig, mooi grasveld, fijne bloemen en veul, veul zitterbankjes.
Lekker.

Het Hof van Heden, is het heel schattelijk genoemd.
Mooi toepasselijk in de herfstige pracht.

Thorben wil het grasveld op. Er staat een laag hekje omheen, dus ik kijk eventjes rond en ja hoor: een bord met diverse VERBODEN! De meeste begrijp ik wel: natuurlijk moet er niet gezwommen of gevist worden en om nou een rondje te crossen met een brommer op het rustige paadje is ook weer zo overdreven.
Maar niet op het gras?
En verboden te plukken.
Ik word er een beetje bang van.
Ook geen blaadje voor een nieuwsgierig jonkie?

Maar ja, het staat er zo groot...

Dan maar een rondje lopen over het pad. Ilva vindt het allang best. Die let momenteel meer op haar voetjes en de blaadjes op de grond dan op al het moois om haar heen. Kleine beer heeft intussen iets anders gevonden: lekker met zand spelen! Er ligt heerlijk speels zand langs de stenen rotonde. Of hij daar dan misschien wel in mag lopen?
Ik open net mijn mond om ja te zeggen als ik het volgende bord zie hangen. Nee toch: verboden te lopen, zo hangt er gelamineerd aan de lantaarnpaal.
Krijg nou wat.
Mag er dan helemaal niets hier?

Ons manneke lost het op zijn eigen manier op: niet lopen? Geen punt. Gaat-ie gewoon zitten.
Zo speelt hij heerlijk met het zand met vol respect voor de plantjes die er achter hem groeien.

Hof van Heden.
Klopt, met alle overmatige betutteling en verboden van nu.
Wat jammer van zo'n mooi park.
Voor mij een schaduw op een zonnige dag.
Wat ben ik blij dat ik twee kinderen bij me heb die me alle openingen laten zien die ik in irritatie zou vergeten. Grote stenen zijn ineens apenrotsen. De gesculpte letters dienen als speelplezier voor onzichtbare zeehonden en waarempel, Thorben laat me weten dat er een olifant heerlijk staat te grazen in het verboden grasveld.

Dank voor kinderlijk enthousiasme
Denken buiten de kaders.
En genot om een gevallen blaadje.