Nachtbrakers

Ilva lijkt net als haar grote broer ons slaapgen geërfd te hebben: zodra we thuis zijn, pakt ze 's nachts periodes van 4 tot 6 uur achtereen en al rap worden dat wel 8 volle uren. Nu, met 11 weken in het leven slaapt ze het klokje al rond.

Al heel snel hebben we dus onze avonden weer terug.
Nou ja, relatief.
Want ik blief ook wel aardig wat uurtjes, dus veel later dan 22:00 wordt het voor mij niet.
Hoe anders dan mijn lief.
Hij is een echte nachtbraker.
Blijft gerust tot 2 uur 's nachts op en slaapt het liefste tot het middaguur uit.

Maar ja.
We hebben kinders.
Ik doe de nachten al indien nodig en heb 's morgens de handen vol aan een slurpend wolfje, dus is hij 's morgens de pineut.

Zodra Thorben wakker wordt, begint het met een liedje of twee, drie.
Over olifantjes in het bos.
Helikoptertjes in de lucht.
En niet te vergeten een krokodil die maar steeds in billen wil bijten.

Daarna begint het manneke uitgebreid aan zijn knuffels te vertellen dat hij lekker geslapen heeft en wordt de leeuw in hem wakker.
Enig gebrul later klinkt er heel lief 'Paaaaapaaaaaaaaaa' over de babyfoon en moet mijn lief echt, maar dan ook echt zijn bed uit.

Tegenwoordig komt dat moment vrijwel overeen met Ilva's dorstige moment rond half 8, dus we kruipen dan gezellig nog even met zijn allen onder de dekens in het grote bed.

Een paar weken geleden liep dat ritme nog iets anders en werd ik rond 4 uur steevast gewekt uit mijn dromen. Met een klein lampje aan vond ik op de tast een klein, warm buideltje en trok haar tegen me aan voor de nachtdronk.
Buiten nog niets te horen.
Af en toe een verdwaalde auto.
Een uiltje.
Zelfs de lantaarns leken gedimd om ons dit moment te gunnen.

De kleine dame tankte zich helemaal vol om er vervolgens achter te komen dat haar darmpjes dat helemaal niet aan konden.
Ulpen, burpen, hikken en kuchen.
Dan nog een flinke luier vol.
En er was weer ruimte voor een extra slok.

Dan ineens de tuffende brommer van half zes.
Meerdere auto's.
Een enkele fietser met gierend lampje.
De eerste bus.

Plots was het geen nacht meer, maar vroege ochtend.

Stiekem mis ik het wel.
Uit mezelf zal ik nooit de wekker zetten voor zo'n onheilig tijdstip.
Ik geniet van haar volle nachten.
Toch mis ik de magische overgang.
Van nacht naar ochtend in een luttele twee uurtjes.
Van nachtbrakers naar vroege vogels.
De dode uurtjes in melk verdronken.