Ontaarde moeder

Soms voel ik mij een bar slechte moeder.
Mijn kindjes krijgen te eten en te drinken. Hun kleertjes zijn schoon op de merkwaardige witte mouwvlekken na en ze liggen op tijd in hun bedjes te ronken.
's Morgens staan ze op met een glimlach en 's avonds gaan ze naar bed onder luid gegiechel.

En toch.

Toen ik 11 jaar oud was, mocht ik met mijn vader voor het eerst de Deadly Earnest Horror Show meekijken op Sky Channel. Onder het mom 'goed voor je Engels' zat mijn vader naast me te vertalen als ik het echt niet meer volgde.
De film?
Dracula.
Met Christopher Lee.

Of het toeval was of niet, die nacht heb ik afgrijselijk hoge koorts gekregen en was zo opgelucht toen de zon opkwam dat ik me nog jaren lang heb afgevraagd wat mijn koortsdromen me allemaal teruggaven van de film.

Die liefde voor opgeroepen angst en spanning is gebleven en die draag ik toch oh zo graag over. Kleine beer wordt de vent met wie ik later horrorfilms kan kijken met een glimlach en een bak popcorn, want mijn lief hoef ik daar echt niet voor te vragen.
De kleine man heeft al sinds babytijd een gezonde interesse in dino's, draken en monsters. Hij trekt sinds een week steeds Jurassic Parc en King Kong (Peter Jackson versie) uit de kast en wil ze ECHT heel graag kijken!
Tsja, je hebt spanning en bloederige dood. Dat laatste vind ik dan weer teveel van het goede, maar in een conversatie met mijn broer werd ik herinnerd aan de oude King Kong.
Ja, de OUDE. 1933, stop motion en later mannen in apenpakken.

Geweldig toch?
Helemaal niet eng! Zeker niet als je bedenkt dat de beer ook al zo gek is op gorilla's.
PG-rating? Nooit van gehoord.

Dus ik zoek in de kast naar de juiste DVD en trek hem van de plank als Thorben voor de zoveelste keer op zoek is naar gilla's en dino's die we inmiddels elders verstopt hebben.
Oh verrassing! Het is een 3-DVD box! Met als derde film 'King Kong versus Godzilla'.
Kassa! Twee vliegen in één klap! Gorilla's en dinodraken!

Thorben ziet het plaatje en is verkocht. Hij rent naar de bank en gaat met een brede grijns klaarzitten met zijn pluche Godzilla in de hand.
Alleen de popcorn ontbreekt nog. Gebakken aardappeltjes mogen ook.

De film mag erin en doorspoelen naar de mooie plaatjes, want al dat geklets tussen Japanners en Amerikanen, daar is hij nog niet van gediend.

'Waar is de dino? Waar is de gilla?'

Even wachten, ventje. Daar komen ze.

En of ze komen.
Ze stampen steden plat en halen elkaar onderuit. Er wordt vuur gespuugd en met rotsen gegooid. Treintjes worden door de lucht gegooid en bergen ontploffen.
Hm, toch iets spannender dan ik me herinner.
Oeps.

Kleine beer zit met kleine Godzilla en grote ogen op de bank. Hij brult en giert, leeft mee met de Hollywoodmonsters van weleer en vergeet volledig zijn lekkere aardappeltjes op te eten.

Als Godzilla onder water verdwenen is en King Kong naar zijn eiland terugzwemt, kijkt hij me verschrikt aan.

'Draak, waar is de draak! Waar istie?'

Onder water, ventje. Je kan hem niet zien, maar hij is er nog wel.

Daar kan hij mee leven, onze empaat. Ze mogen niet dood, zijn grote helden. Hij heeft het al moeilijk genoeg met te bepalen wie er mag winnen.
Want het is een gilla!
Het is een draak!
Ze zijn allebei geweldig!

Met blosjes op de wangen eist hij de film nogmaals te bekijken. Dat vinden we teveel van het goede, maar ik wil best even zijn gorilla opsnorren zodat hij zelf verder kan spelen.
En of hij dat doet.
De stoffen Godzilla verdwijnt bijna in een bak met water die er nog staat voor de speelgoedeendjes, maar we zijn er op tijd bij.
Ik blij dat de stenen veilig op de kast liggen.

En dan is het bedtijd.
Weer een keuze.
Wie mag er mee?
Wie is favoriet?
Het wordt Godzilla.

In de knuistjes geklemd gaat hij mee naar boven, naar het grote bed waar de tanden gepoetst worden.
Maar eenmaal in zijn eigen bed slaat de twijfel toe.

'Gilla, waar is de gilla?'

Och jee. Godzilla moet weer mee naar beneden. Nu is het de beurt aan King Kong.
Heb ik het te spannend gemaakt voor de arme kleine?
Kan hij nu nog wel in slaap komen?
Had ik nog een paar jaar moeten wachten?
Wat ben ik voor een ontaarde moeder!

Snel haal ik de gorilla naar boven en ons ventje duikt met een grote glimlach zijn slaap in.
Ik heb me weer eens voor niets zorgen gemaakt.
Beer weet heel goed wat hij mooi vindt.
Spanning en sensatie.
Zit in de genen.

Vooralsnog klimt King Kong met hem de nacht in.
Maar wie weet wat de dag brengt.
Godzilla komt immers altijd terug.