Naar bed, naar bed...

Je hebt van die dagen dat je beter in bed kan blijven. Buiten draait de wind triomfantelijke rondjes om de stapels kletsnat papier die we netjes op tijd hadden buitengezet voor de ophaaldienst (die nooit kwam...ze kijken wel uit met dit weer). Stiekem worden er folders uitgetrokken door de rukwind en opnieuw verspreid als door een volleerd postbode: op straat.

Loodgrijze lucht gaat de wedstrijd aan met grauw humeur en zodra de wolken hun buit laten vallen, is de maat vol: die deur moet op slot.
Nu.

Jammer dat het precies die dagen zijn dat ik er uit moet.
Op en neer.
Heen en weer.
Natter en natter.

's Ochtends de fysio, 's middags en 's avonds potdorie naar school op mijn vrije dag vanwege de kennismakingsgesprekken met de ouders. Ik zet een zonnetje op om toch vooral de goede indruk achter te laten en kom 's avonds thuis met een uitnodiging van ouders van vorig jaar om met Thorben langs te komen en knuffels van menig oudleerling.

Dan voel ik me toch ook wel warm van binnen
en ben ik even niet meer zo heel jaloers
op mijn mannen in bed.

Heel even.

Ik kruip er lekker naast.