Regenboog

Van vrienden hebben we een speeldoosje gekregen in de vorm van een giraffe. Het diertje omarmt alle kleuren van de regenboog en speelt als je aan de staart trekt dan ook heel toepasselijk 'Somewhere over the Rainbow'.

Waar ik voorheen altijd verkondigde dat ik niet zo van die speeldingessen hield (veel te afleidend, houdt kindje juist uit de slaap omdat-ie het liedje wil horen, problemen als je het ding dan eens NIET bij je hebt...), word ook ik gegrepen door het lieflijke getingel en de onschuldige glimlach van het kleurige beest.

De neiging bekruipt me mee te zingen. Het is een nummer dat ik met veel plezier heb gezongen samen met mijn broer tijdens onze frequente muziekavondjes. Het enige wat me tegenhoudt, is dat de lieve giraffe slechts het couplet herhaalt en niet het hele liedje.

Voor mij misschien net te weinig.
Voor ons beertje precies genoeg.
Behalve dat het multifunctionele giraffetje beluisterd kan worden, kan hij namelijk ook geknuffeld, gebeten en bekwijld worden.

Zoveel mogelijkheden en zo weinig tijd...

Zodra het muziekje speelt terwijl we hem in bed stoppen, gaat de blik gefascineerd naar de giraffe. Terwijl het staartje langzaam naar binnen trekt, kruipt ons manneke lekker onder de dekens om te genieten van de show.

Wij lopen intussen zachtjes naar beneden.
Door de babyfoon klinkt de regenboog.
Langzamer en langzamer
Tot de laatste noot.

Dan klinkt er een nieuw liedje: Thorben protesteert zachtjes en hoopt op een encore.
De giraffe glimlacht naar hem en blijft stil.
Thorben lacht terug.
Hij snapt het spelletje en doet mee.
Ook hij valt stil.
Hij reist lekker mee over de regenboog.

De oogjes toe, dromenland in zicht.