Met de geboorte van de kleine beer verandert er iets wezenlijks in het leven van mijn ouders. Een maand later zet de verandering alleen nog door bij mijn moeder. Mijn vader moet een andere verandering aangaan. In de twee jaren die nog volgen, propt mijn moeder al het oma-zijn dat ze op kan brengen. Koosnaampjes schieten als paddestoelen uit de grond. Tips worden gedeeld, opdrachten gegeven, w ...   

'Mama, vind je me sterk?' 'Jazeker, kleine beer. Héél sterk.' 'Kan ik al veel, mama?' 'Heel veel, kleine beer. Al heel veel.' 'En groot, mama? Vind je me ook al groot?' 'Heel groot, kleine beer, heel groot.' 'Maar mama, waarom noem je me dan kleine beer?' Mama doet haar armen om hem heen. 'Omdat hoe groot je ook wordt ...   

Kleine beer wil graag in de naaikist grabbelen. Het zijn de knopen die zijn oog en handjes trekken. Ineens ben ik in herinnering terug in 't oude huis, net zo nieuwsgierig als mijn kleine man naar de knopen in de la... 1...2...3...4...5... Van groot naar klein, per kleur geteld en gesorteerd. Nooit van klein naar groot; zo werkt dat niet. Met naald en draad en uitgestoken tong verworden ...   

Mijn familie heeft eigenaardigheden.Welke familie niet, zou je vragen?Een waar woord, maar voor mij zijn de gewoontes van mijn familie natuurlijk het meest in het oog springend.Zo was daar mijn vader met zijn krentenbollen met kaas, zelfs banaan met kaas.En oh wee als iemand pudding (griesmeel graag, zijn favoriet) in een schaaltje wilde doen, dan was het hek van de dam. Pudding hoorde immers op ...   

In de kamer speelt een kleine beer enthousiast met zijn duplo. Ik heb hem net verteld dat ik even ga slapen en ga met zijn zegen naar boven.Ineens trekt een vreemde vlek mijn aandacht.Roodbruin.Sprietjes.Vleugels.Nee toch?Alweer?De lente is nog niet noemenswaardig begonnen. Nauwelijks bloeit er iets buiten en toch zit er ineens weer een vlinder bij ons binnen.Pontificaal midden op het zeil, vleuge ...   

Ik droom dat we uit eten gaan met de hele familie. Vader, moeder, broers en geliefden.Natuurlijk weet ik dat mijn ouders er niet meer zijn, maar in een droom doet dat er niet toe en ik zal dit dan ook zeker niet uitspreken tegenover de anderen terwijl we hier goed samen zijn.Het is een fijn plekje dat mijn ouders hebben uitgekozen: in de duinen, een omheind terrasje met klimop en wijnranken die en ...   

Van tijd tot tijd steekt er een ware woordenstorm op in huis. Ineens heeft kleine beer het door en benoemt de hele kamer, van poezen tot ramen, met namen die toch verdacht dicht in de buurt van het origineel liggen."Wiets!""Ja, dat is je fiets.""Wiegtuig!" Gevolgd door twee armen in de lucht en een zoemend geluid."Ja hoor, kleine, we zijn niet gek: we zijn een vl ...   

Al weken droom ik over ons vadertje. Hij heeft vooral tijdens mijn middagdutjes heel veel te vertellen, loopt het huis nog eens rond op zoek naar dingen die hij nog aan mensen wil laten zien.Sinds een week droom ik ook steeds over ons moeki. Naarmate ze dieper wegzakt, is ze sterker aanwezig in mijn dromen.Vannacht droomde ik over ons oude vakantiehuisje in Nunspeet.Er brandde een kaars bij de ing ...   

Het oordeel is geveld.Moeder heeft niet lang meer.Een paar weken en als we pech hebben, een paar dagen.Krap een jaar na het afscheid van ons vadertje, gaat moeki achter hem aan.Voor haar ben ik blij.Ze kan eindelijk terug naar haar oude, naar de zo geliefde en gemiste man die volgens ons al weken rondhangt om haar op het juiste moment te begeleiden naar de overkant.En vader kennende, zal dat niet ...   

We brengen de oude thuis.Zijn eigen bos.Zijn begin.Zijn verhaal.Onderweg praat ik met een dode.Ze leeft nog, ons moeki, maar eigenlijk is ze er al niet meer.En dat raakt me diep.Dus giet ik haar vol met leven.Verhalen over haar kleinkind.Over de gekkigheid, over het groeien, over het plezier.'Dat herinner ik me toch niet uit onze tijd.' Peinst ze.Ik corrigeer haar en vertel van de rotafwas die nie ...