Op de bank naast me zit Thorben te knabbelen aan een vroege aardbei. Houd ik zelf altijd de richtlijn aan dat ze over het algemeen na mijn verjaardag pas lekker worden, David heeft het er alvast op gewaagd want ze zien er prachtig uit. Nog iets aan de onrijpe kant, beetje harder dan we gewend zijn en iets zuur. Kleine man heeft er geen boodschap aan met zijn aardbeiliefde: die hapt vrolijk door. ...   

Met iedere dag groeit het besef van onze trollen. Ilva eet zelf haar crackers met smeerkaas en applaudiseert luid als ik haar roep om 'die?' juist beantwoord met het aangeven van het gewenste object. Een supercoach, die kleine, en eentje waar ik over een paar jaartjes alle spelletjes 'hints' mee win. Aan een half woord genoeg. Met soms een stevige waarschuwing... Loop ik met he ...   

Het is al zo vaak opgemerkt dat het toch apart is dat je voor de kleinste zaken een opleiding moet volgen om serieus genomen te worden en dat je als ouder in het diepe wordt gegooid. Natuurlijk is er de pufcursus om je voor te bereiden op de bevalling. De lieve kraamzorgers tonen stap voor stap de verzorging en het omgaan met een glibberende zeepbaby. Er is een kinder-EHBOcursus, er zijn divers ...   

De eerste wendag. Het is zeker wennen om ineens op maandag weer vroeg op te staan na jaren de wekker uit te hebben kunnen laten op die naweekendse wardag. Thorben vindt het heel spannend. We hebben gymschoentjes gekocht, de vorige avond samen zijn tas ingepakt en hebben lekker foto's bekeken op de schoolwebsite. Allemaal lachende kindjes. Positief. Foto van zijn juf tussen de andere juffe ...   

Op de fiets naar school, net iets te vroeg om comfortabel te noemen. Er hangt een nieuwe geur in de lucht. Puur; warm ondanks de koude. Als vers brood. Ik kan een omweg langs de bakker ineens niet weerstaan. Echt vers brood in mijn zak. Op school hangt ook een nieuwe energie. De pubers zijn megagemotiveerd. Ze doen hun best, maken soms een foutje maar zijn bereid de consequenties te aanv ...   

Planken gevuld met puzzels en spelletjes; een mand vol met klein speelgoed en grote oude kussens waar we naar hartelust op rond konden schuiven door de sèrre. Lang leve het parket waarvan één plankje los zat zodat we een perfect knikkerpotje hadden. Heerlijk, dat zelfcorrigerende speelgoed als Electro en Loco. De stiekeme zenuwen bij de controle of het wel goed was gegaan. ...   

'De clan.' Het was de wens van mijn moeder om een familie te hebben die zo in elkaar zat dat ze nooit meer anderen nodig zou hebben. Het was haar zegen en haar vloek dat het haar lukte, want vrienden hield ze daardoor regelmatig op afstand. Maar oh, de familieband. Wat ben ik daar dankbaar om. Dat we door onze puberperikelen heen zijn gekomen met liefde voor elkaar. Dat we elkaar gunnen. El ...   

Nu de Kerstboom nog steeds stevig staat, durf ik terug te kijken naar het opzetten en het aftellen. De meningen waren verdeeld: wie zou de boom als eerste grijpen, poes of peuter? Maar nee: gezond respect voor de naalden en pure bewondering voor het moois hield ze allemaal op afstand. Eigenlijk gingen die weken met de boom in huis weer heel snel. Andere zaken ook. 'Prachtig!' Riep Thorben uit ...   

'The tide is high, but I'm holding on...' schalt er uit de luidspeakers van het winkelcentrum. Ik kijk om me heen: haastende mensen, huilende kinderen, puilende tassen. Het is de dag voor Kerstavond en de muziekkiezer heeft duidelijk gevoel voor humor. Wij hebben het dit jaar beter geregeld: lekker vleesje besteld bij de slager en gisteren al alle overige boodschappen gedaan. Vanda ...   

Als juf kom ik regelmatig in aanraking met ouders die het allerbeste voor hebben met hun kroost. Gelukkig maar. Dat heb ik liever dan ouders die er geen donder om geven. Met die overweldigende liefde en grootse verwachtingen komt echter ook een blinde vlek: kind doet immers nooit iets fout. Nee, wat ik nu beschrijf als gaande in de klas, doet-ie thuis echt nooit. Niet herkenbaar. Het zal wel aa ...