Eerste 2 weken met sofia

woesdag 26 juli worden we thuis wakker met een piep klein meisje bij ons. we bellen de kraamzorg om door te geven dat we thuis zijn en ook contacten we even mijn ouders. ik wil natuurlijk mijn jongens zo snel mogelijk bij ons hebben.

mijn ouders staan al klaar om onze kant op te komen. ik kan niet wachten, gewoon om ze weer even te knuffelen en om hun kleine zusje te laten zien. met een klein half uurtje hoor ik mijn mannen thuis komen. hoera we zijn weer compleet. direct stommelen ze door naar onze slaapkamer en daar waar ik hun lieve koppies verwacht komen 2 bossen bloemen de hoek om! aghh wat lief, beide mochten ze zelf de kleuren uitkiezen en wat een mooie boeketten zijn het geworden. meteen erna lopen ze door naar sofia, wat een liefde straalt er van de mannen af. ze zijn helemaal weg van hun zusje. aghh wat is ze klein kan guilliano alleen maar zeggen terwijl hij haar zachtjes over haar hoofdje aaide en haar een kusje gaf. nando wil haar graag even vasthouden en natuurlijk mag dat, hij zit daar met een heel klein mensje op schoot en kan alleen maar naar haar lachen en dag meisje dag zusje dag lieve baby tegen haar zeggen.

natuurlijk willen opa en oma ook even met hun eerste kleindochter knuffelen, ook bij hun straalt de liefde ervan af en zijn ze direct niet meer bij haar weg te slaan. toch trekken ze zichzelf los uit het momentje en ze laten ons met zijn 5-jes achter om even een alleen met het gezin momentje te hebben. dit is van korte duur aangezien de kraamhulp net aan komt. het is een oudere dame ( ik hoorde later dat ze al 64 was ) en ik denk dat ze best bij ons in het gezin past. we bespreken even wat we van elkar verwachten en wanneer dit duidelijk is checkt ze sofia even. wat een mooi poppetje hoor ik haar zachtjes zeggen.. leuk .. en een beetje gek ow ja we hebben een meisje. op de een of andere reden lijkt het me nog te verbazen dat we een meisje iov een jongen hebben gekregen.

smiddags word guilliano niet helemaal lekker en wanneer hij even bij me komt liggen zie ik allemaal plekjes.. jah precies waar ik ban g voor was. hij heeft waterpokken, en jammer genoeg voor hem word het alleen maar erger en erger. binnen de kortste keren zit hij werkelijk waar helemaal onder de pokken. en dit houd dan weer in dat hij niet mag knuffelen en kussen met sofia. het is zo sneu om zijn teleurstelling te zien. hij heeft zo lang gewacht en dan is zijn zusje er eindelijk en kan hij er niet eens even lekker mee knuffelen oid.  sachts heb ik dus niet alleen sofia naast me, maar ook mijn grote knullejte die echt behoorlijk ziek aan het zijn is door de waterpokken.

en om het hele verhaal nog iets leuker te maken, komen we erachter dat charles nog noooit waterpokken heeft gehad en dat hij ze nu wel heeft.. dus nog een zieke in ons huis erbij. nu slapen guilliano en charles boven op zolder en slapen nando, sofia en ik in mijn slaapkamer. waarna nando ook een mega gezwollen hand heeft gekregen doordat hij geprikt is door een hommel.. elk uur een wakker mannetje dat het uitbrult van de pijn in zijn handje. dan willen we de geboortekaartjes aan de drukker sturen en crashed charles zijn pc.. weg is het hele ontwerp. en zo kan ik nog wel even doorgaan met dingen die niet goed gaan. en wat het tot dusver nog erger maakt is dat ik heb geconstateerd dat ook sofia nu waterpokken krijgt. we zijn voor de zekerheid naar de huisarts gegaan, ze kunnen ons er niet bij helpen en zolang sofia goed drinkt, alert is en lekker aanwezig dan is het goed. gelukkig is sofia heel relaxed en gaat buiten de pokken om alles goed.

ondertussen probeer ik met man en macht de borstvoeding opgang te krijgen, zoals ik al verwacht had duurt het erg lang voor er iets komt en ben ik bang dat sofia te weinig voeding krijgt, maar de kraamhulp hennie overtuigt me dat het goed komt en dat we gewoon moeten aanleggen laten drinken en dan kunnen we altijd nog een flesje kunstvoeding na geven om te zien of ze nog trek heeft. dus dat doen we en oww wat doet mijn meisje het goed, ze hapt goed aan ze zuigt goed en best lang en daarna drinkt ze nog een klein flesje. uiteindelijk is ze z'n 7% afgevallen en daarna binnen mijn kraam week al weer bijna terug op haar  geboorte gewicht..trots! de rest van de week verloopt zoals een kraamweek verloopt. we proberen gewoon ons normale leven weer op de rit te krijgen. hennie onze hulp is een hele lieve gezellige dame, ze is niet van het pushen en doorzagen over dingen die niet mag niet doe of juist wel moet doen etc. ze zorgt er wel voor dat ik me kalm en rustig voel en dat ik daar door de borstvoeding zonder stress aan kan gaan.

mega trots ben ik dan ook op mezelf maar ook op mijn meisje dat we er samen voor gegaan zijn en dat we nu helemaal op borstvoeding zitten :D helaas zit daar ook weer een bijzaak aan.. sofia krijgt bijjna al haar voedingen uit de fles want we hebben beide spruw :( gelukkig is het nog niet heel erg en door de medicatie is het relatief goed te behandelen. mijn borsten doen alleen zn pijn dat we het live voeden even achterwege hebben gelaten. maar goed het gaat om de borstvoeding niet waaruit het gedronken word. en 2 dagen geleden (14 aug ) heb ik het weer geprobeert. ik heb haar tussen de bedrijven door rustig aangelegt en omdat we beide relaxed waren hapte ze snel aan en heeft heerlijk 20min liggen drinken. we doen het nu af en aan want we zitten nog aan de medicatie en het is allemaal nog wat gevoelig maar we komen er wel. dit keer gaat het echt helemaal lukken. :)

zaterdag zijn we naar de markt gegaan, ik wilde er wel weer even uit en zag het helemaal zitten. achteraf gezien was het te veel van het goed met 3 kids alleen, geen fles mee maar gewoon midden in de hema de boob geven ( en ik ben als de dood voor wat mensen denken doen vinden etc ) maar we hebben het gedaan, we zijn eruit geweest we hebben onze kans gepakt en overwonnen. ik kan niet anders zeggen dan dat ik trots ben op mijzelf, op mijn meisje maar ook op mijn mannen. iedereen doet toch mega zijn best om van alles het beste te maken