Bevallings verhaal sofia jade

na vele dagen jeuk heb ik zondag 23 juli besloten toch het ziekenhuis maar eens te bellen. ze hebben me die vrijdag ervoor op het hart gedrukt te bellen wanneer ik het niet meer zou trekken. normaal zou ik proberen me groot te houden en door te zetten maar ik kon niet meer. jammer genoeg kon ik pas smiddags de gynacologen bereiken en kreeg ik te horen dat ik zowieso deze dag niet meer geholpen zou worden. wel zouden ze gaan overleggen of we maandag al zouden kunnen komen ipv dinsdag. alle kleine beetjes helpen dacht ik dus ik heb toegezegd. na een uur in afwachting belde ze terug en kreeg ik te horen dat we inderdaad maandag al terecht zouden kunnen. natuurlijk zouden we wel die ochtend nog moeten bellen om te checken of er wel degelijk plek was. het zou zomaar kunnen dat het die avodn volgelopen zou zijn.

en dan krij gik het opeens toch een beetje op mijn heupen, al die tijd heb ik uitgekeken naar bevalling maar nu opeens denk ik.. wat als ik het niet aan kan deze keer, wat als het anders is dan bij de jongens.. wat als... ik probeer dat weg te stoppen en me te richten op de dingen die geregeld moeten worden. mijn spulletjes voor het ziekenhuis stonden al klaar dus dat kon ik los laten, maardan het grote 'probleem' de opvang van guilliano en nando. dat was 1 van de weinige dingen waar ik me druk om gemaakt heb. wat gebeurt er met hen als ik ingeleid ga worden, waar zijn ze, bij wie zijn ze, hoelang zijn ze daar... etc etc. ik heb mijn ouders gebelt en met hen afgesproken dat de jongens bij hun mogen logeren. op die manier hebben ze wat extra afleiding door de andere omgeving en zullen ze minder bezig zijn met mij charles en de baby. wanneer pap en mam ze zondag komen halen krijg ik het toch een beetje moeilijk. mijn kinderen, mijn verantwoordelijkheid, mijn allesjes.. maar het kan niet anders en ik moet me concentreren op wat er komen gaat.

maandag 24 juli

5.30 opgestaan en even snel een douche genomen, de zenuwen komen toch wel een beetje boven maar die probeer ik te onderdrukken. direct daarna charles wakker gemaakt.

6.00 konden we de verloskamers bellen om te kijken of er plek voor ons was. gelukkig is er nog gewoon plek en kunnen we ons zo snel mogelijk komen melden. ondertussen heb ik shirley een apje gestuurd want zij zou ons wegbrengen. niets is zoals het in mijn hoofd zou moeten zijn maar dat is niet erg. we gaan nu een ander hoofdstuk in en dat is het belangrijkste.

7.00 zijn we bij het alrijne ziekenhuis in leiderdorp en na het aan melden mogen we naar verloskamer 3. ik word aan de stg scan gelegt en we moeten wachten.  z'n driekwartier later komt de verloskundige even checken, helaas is er nog helemaal geen ontsluiting. de baarmoedermond ligt zelfs zo hoog dat ze hem haast niet kan vinden. alles dus nog pot dicht.  de eerste pil word ingebracht en wederom mag ik een half uur aan de scan.

8.30 eindelijk mag ik van de scan af, liggen is leuk maar nu toch even wat minder, toen we binnen kwamen was er alleen een verloskamer vrij en nog geen kraamsuite. gelukkig bleek die nu wel klaar te zijn en konden we ons daar even terugtrekken.  we hadden eigelijk al wel snel genoeg van de kamer en zijn even aan de wandel gegaan. wandelen kan een positieve werking hebben op het verkrijgen van enige ontsluiting dus dat doen we dan ook maar.  na een uurtje zijn we terug op de kamer en char is zo moe dat hij even op mijn bed in slaap valt. ik zit in de stoel nog even te genieten van de hikjes van ons kleine meisje. nog even en dan voel ik het niet meer in me buik maar kan ik haar echt vast houden.

11.15 ben ik terug op de verloskamer om weer aan de scan te gaan, ik heb charles in bed laten slapen waarom zou hij erbij moeten zitten terwijl ik tv lig te kijken en de scan het werk doet. een half uur later komt de verloskundige weer een check doen. ze zagen wel heel licht wat wee activiteiten. ik heb dat zelf niet echt meegekregen maar het zou best kunnen dat dat tegelijk was met het bewegen van mijn meisje.ze had nog steeds moeite de baarmoedermond te vinden maar eenmaal daar was hij wel iets zachter en lager maar verder geen verandering. de 2de pil erin en weer aan de scan. nu  lag ik er natuurlijk op te letten en ik kon wel iets van weeen voelen maar niets om echt over te praten.

12.15 was ik weer terug op de kamer, we krijgen lunch en daarna wandelen we weer even. wellicht ga ik straks even proberen te slapen want het was wel erg vroeg vanmorgen.

15.15 mag ik weer aan de scan, het slapen is me niet gelukt jammer genoeg maar liggen en relaxen is ook wel ok. op de scan is te zien dat het wel iets rommelt maar niet noemenswaardig. wel heb ik regelmatig harde buiken. wie weet wat dat voor me doet.

15.45 weer een check up, alles voelt zacht maar er is echt nog geen ontsluiting, hiermee is ook de kans op het breken van de vliezen verkeken. ik krijg mijn laatste pil voor vandaag en ga weer aan de scan, wederom meer gerommel maar niet duidelijk waar hoe wat en waarom. vanavond nog 1 maal aan de scan.. wie weet..

21.00 ik ben doodmoe maar we moeten toch nog even aan de scan. het is net of de scan niet goed zit of niet goed weer geeft hoe het gaat. ik heb een rommelend gevoel maar niet op z'n manier dat ik denk dat er echt iets gaat gebeuren. ik liet mijn teleurstelling merken waarop de verloskunidge zei dat die scan niet altijd het bij het goede eind heeft. dus het zei niets. ze checkt nog 1 maal en helaas is er helemaal niets verandert wel zacht maar totaal geen ontsluiting. we gaan dus gewoon maar naar bed zonder enige voordering, wie weet brengt de nacht iets spannends maar mezelf kennede denk ik dat wemorgen een herhaling krijgen van vandaag

dinsdag 25 juli

6.30 stond ik al weer naast mijn bed, de nacht was totaal niet spannend, nu moest ik naar de andere kamer om direct weer aan de scan te gaan. eenmaal in de kamer moest ik lang wachten... dat irriteerde me lichtelijk. ik merk dat ik een beetje sago ben wat mijn dag niet gaat helpen dus ik probeer dit weg te stoppen maar dat blijkt lastig. eindelijk komt er iemand die me aan de scan legt, wederom niets te zien wat enigzinns het idee geeft dat er wat gaat gebeuren

8.00 komt de verloskundige weer even checken, ook is er een stagaire mee. aghh iedereen moet het leren dus vooruit maar, stagaire checkt dus eerst even. ze heeft best veel moeite de baarmoeder te kunnen voelen, maar uiteindelijk lukt het haar. ze voelt dat het zacht is en ze denkt 1cm ontsluiting. whoee ik helemaal blij. nu even de verloskundige.. helaas blij om niets zij kan totaal geen ontsluiting voelen. jammer we gaan dus gewoon door met de verweek pillen. ik ga weer aan de scan, weer harde buiken en wat gerommel maar verder niets.

8.40 mag ik eindelijk van de scan af, mijn buikje blijft rommelen maar ik kan er niets echts van maken. de verloskundige had me gezegt dat we vandaag de pillen nog proberen, mocht dit niet werken dan zouden ze een ballon in brengen die ervoor zorgde dat het wel zou ontsluiten en dat ze daarna de vliezen zouden kunnen breken. ze vertelde me ook dat ze al vliezen breken bij 2cm ontsluitng maar dit doen ze dan echt alleen als het allemaal zacht en week is. ( waarschijnlijk du sniet bij mij )

11.15 ja hoor we mogen weer naar de verloskamer om aan de stg scan te gaan. kom ik daar heel netjes op tijd zegt de verpleegkundige je bent te vroeg we wachten nog even?! door mijn sago hoofd ben ik drect een beetje boos van binnen maar ik laat het gaan. druk maken heeft totaal geen zin.. na 10minuten komt ze terug en zegt nouja je kan eigelijk best al wel aan de scan. dus daar gaan we.. er zijn kleine wee activiteiten te zien maar totaal niet opelkaar of duidelijk. eigelijk niets dus.

11.45 ja het word een beetje routine maar ik krijg weer een check. het is zachter maar er is nog niet echt ontsluiting er past nog geen vinger topje in helaas.. weer een pil. de verpleegkundige cath heeft de pil ingestraald en hoopt dat het nu echt wat gaat doen. weer aan de scan en direct voel ik een lichte wee, hij loopt op tot 60 maar het is geen doorzetter. zo volgen er nog een aantal weeen maar steeds gaan ze niet door. straks lopen we maar weer even een stukje. wellicht loop ik de trappen even op en neer. we zitten op de 4de verdieping dus das best een lekkere oefening.

na de scan ben ik inderdaad even aan de wandel gegaan, ik wilde een rondje om het ziekenhuis gaan lopen maar bedacht me halvewege en ben stiekem doorgelopen naar de prenatal, daar even gesnuffeld tussen alle leuke kleertjes en spulletjes en uiteindelijk een knuffellapje gekocht en toen toch maar weer terug gelopen. ik mocht eigelijk niet van het terrein af, stel dat er wat gebeurt.. maar goed regels zijn er om gebroken te worden. 

charles is even lekker naar huis gegaan om te douche en zijn ding te doen en om wat schone kleding mee te nemen voor hem en mij. duurt namelijk allemaal langer als dat we gedahct hadden. om 15,15 moet ik weer aan de scan dus nu even rusten.

14.30 af en aan heb ik een gek en zwaar gevoel, het is niet pijnlijk maar wel aanwezig. ik weet niet wat het is maar ik hoop dat het wat opleverd.

15.15 wederom aan de scan, mijn buik is wat gevoelig en om de 3 a 4 minuten heb ik een harde buik,. ik kan het geen wee noemen maar eerder een krampachtig gevoel, de meter loopt maar op tot 55 dus ook niet echt iets om van te zeggen dat het doorzet. na een half uur word er weer gekeken of er nu wel ontsluiting is. alles is zacht maar ze voelt geen mogelijkheid om in de baarmoeder te komen en er iets voor me te doen zodat het opgang zou komen. ze probeerde het toch wel een beetje te irriteren en weer een pil erin. de scan ging weer aan en weer dezelfde harde buiken en krampen maar verder niets.

16.00 ik ga aan de wandel in de hoop dat het iets doet... 3x moet ik even stil staan en wachten. lopen is dan een beetje pijnlijk, daarna toch weer doorlopen en huppakee de trappen op, alle beetjes helpen . de harde buiken en krampen blijven maar het zet allemaal niet door. ik vind het allemaal enorm frustrerend. mijn lijf weet wat het moet doen en het zou allemaal opzich wel moeten gaan reageren maar nee mijn lijf denkt dikke doei we doen het op mijn manier of niet. we wachten maar weer tot de laatste scan en de verloskundige zei me dat ze wel vanavond dan die ballon wilde inbrengen. het is een soort catheter die ze vullen met zn 40cc water en die dan de baarmoedermond verweekt en dus ontsluiting creeerd. geforseerd openen dus eigelijk.. hopelijk hoeft dit niet, het klink niet geheel aangenaam.

19.00 lig lekker op bed, moet eigelijk plassen maar ben te moe en bedenk me dat ik best even me ogen dicht kan doen tot ik weer naade scan moet. zodra mijn ogen dichtvallen hoor ik iets knappen. ik schrik me het lazerus en roep charles, hij helpt me opstaan van het bed. ik was als de dood dat mijn bed nat zou zijn.. ik twijfel of mijn vliezen nou gebroken zijn, maar dan zou ik een golf water moeten voelen en dat gebeurt niet.. sta ik dan echt in me broek te plassen ?? ik vraag charles even naar de verpleegkunidge te lopen en het aan te geven. en met dat hij wegloopt voel ik het water lopen.. denk ik.. of plas ik toch echt in me broek.. help hoe kan ik nou niet weten of ik sta te plassen of dat mijn vliezen gebroken zijn ??! bij guill en nando hebben ze de vliezen gebroken en kwam het er mega snel en veel uit, maar dit is ander. ik ga toch maar even plassen.. als de verpleegkunidge komt vraagt ook zij zich af of het mijn vliezen zijn. ik krijg een verbandje.. ( geen verbandje maar een mega lap pff oma luier ) en weer wachten. ik merk dat ik gespannen word bang ben en het spannend vind. en direct voel ik weeen komen. zo snel al om de 5 minten een beste die ik licht moet weg zuchten of wiebelen in mijn geval.

20.30  lpoen we naar de verloskamer om weer aan de scan te gaan. de weeen worden toch wel rap zwaarder, de scan laat zien dat de weeen flink zijn en elkaar goed opvolgen.. ik vraag waar de verloskundige blijft maar die kan niet komen checken want ze is met een andere bevalling bezig.. ?!? serieus.. dacht ikj e kan toch echt wel even komen checken hoe het zit.. ? maar goed we gaan door en zuchten wat af.

21.45 eindelijk kan de verloskundige kim komen kijken of ik al ontsluiting heb, ik denk zelf dat het al aardig ver is en ik heb ook al het gevoel dat ik pers drang krijg. ze controleerd en constateerd dat ik pas op 4cm zit.. ik zeg haar dat ik dan zekerweten pijnstilling wil aangezien de weeen behoorlijk heftig worden. een ruggeprik gaat niet lukken want het is te druk op anestesie maar een pompje kan ze me wel geven, dit gaat via een infuus, het maakt me niet uit wat ze me geeft als ze het maar snel gaat regelen.

ze moet het allemaal gaan regelen maar vraagt me of ik in de tussen tijd misschien even wil douchen?! jahhhh dat wil ik heel graag even ontspannen. of stelt ze voor .. je kan ook even in bad gaan.. jahhh dat is helemaal een super idee. maar zegt ze dan mag je geen  medicatie.. owke dan valt het bad af en gaan we voor het douchen.  het verbaast me dat ik op mag staan, want bij nando mocht ik dat echt niet meer. we lopen de douche in en char rommelt wat met het water wat niet warm wil worden. ik maak me een beetje druk over mijn gevoel.. zij zegt 4 cm maar ik weer zeker dat de ween te heftig zijn en dat ons meisje echt heel snel gaat komen. en strakskrijg ik een pers ween en is alles stuk..?? ik heb geen tijd om er over na te denken want ik krijg een mega persween. ik wil de tegels van de muur trekken, ik zeg charles iemand te gaan halen want ons meisje komt ik weet het zeker. charles luisterd en loopt weg om iemand te zoeken. de douche is eindelijk warm en ik ga zitten, met dat ik dat doe voel ik weer een wee aankomen, ik sta op voel haar hoofdje al ik pers mee en binnen 1 seconden ligt mijn klein meisje in mijn armen. ik wil haar iets omhoog pakken om haar tegen mijn borst te houden maar de navelstreng is vrij kort dus ik kan alleen gebogen met haar in mijn handen blijven staan. dan gaat de deur open en zie ik 3 hoofdjes naar binnen kijken.. en ik hoor.. oww meisje toch ze is er al.!! kim de verloskundige en cath de verpleegkundige komen snel naar me toe en ik geef mijn meisje aan cath.. met dat ik dat doe bedenk ik me en wil ik haar het liefst zo snel mogelijk terug. cath dacht daar anders over en ik moest gaan zitten, charles heeft snel de navelstreng door geknipt en met een volgende mini wee was de placenta er al. ik heb mijn moopie snel in de armen genomen. het geluk en het trotse gevoel stoomde van charles af.. ik was er nog niet helemaal het was zo heftig.. ik kon alleen maar zeggen.. ik zei het toch.. ik zei toch dat ze kwam. kim heeft alles even schoongespoeld.. met koud water ( whoeppss foutje hahah lekker fris dat wel ) we hebben een laken omgeslagen en met zijn 5-en zijn we naar mijn kamer gelopen. daar kreeg ik het van binnen even moeilijk.. al denk ik niet dat andere dat echt door hebben gehad. ik bibberde enorm.. niet echt van de kou maar van de inspanning, de ontspannig de stress de liefde en alles bij elkaar.. mijn meisje was er.. ik deed het alleen.. wow! we hebben lekker een uurtje rustig samen gelegen, ik heb haar geprobeert aan te leggen en onze live kleine sofia snapte direct wat ze moest doen. wederom wow! we mogen vanavond nog naar huis dus charles belt shirley en vraagt haa ons te komen halen. ondertussen word ik even gechecked. want ik ben zo snel bevallen, dat ze niet wisten of alles heel zou zijn gebleven. en wat een geluk.. ik ben blijkbaargemaakt om te bevallen want alles was nog heel en intakt. er was een mini scheurtje dat ze met 1 steekje gehecht hebben maar verder was alles super. sofia heeft ook super mooie scores 9 en na 5 minuten 10 apgare.

sofia jade woog 3470gr en is net geen 48cm lang. ze zit helemaal onder het witte smeer maar ow wat is ze mooi