Nog even in het ziekenhuis

de dag na mijn bevalling wat een enorme indruk maakt alles op me zeg, charles heeft vannacht thuis moeten slapen want ik moest op de gewone afdeling slapen en daar kunnen de partners niet bij blijven. misschien wel even lekker voor hem ook een nachtje goede rust. vandaag proberen we de kleine man de weg te wijzen in het hele borstvoedings gebeuren en krijgen we visite van opa en oma schevenigen, oma maria, shirley en tim, evelien en patrick, inge andre, robert en femke, natuurlijk ook mijn ouders maar die waren er gister ook al net na de bevalling samen met gino en ramona. pff wat een mensen, heel lief en leuk hoor maar kan het allemaal erg slecht volgen. ik heb alleen maar ogen voor mijn mannen. de aller liefste mannen van heel de wereld.

bloeddruk was iets gezakt maar moet toch nog een nachtje blijven, jammer maar waar. charle smoet dus ook weer een nacht alleen naar huis. dat is nu wel naar je bent nu wat wakkerder wat bewuster van je omgeving en dan gaat je alles, je man , je steun en toeverlaat naar huis.. snik dat was ff lastig.

guilliano wil niet echt aan de borst, hij hapt wel aan maar na 2 keer zuigen vind hij het allemaal wel ok. ik ga direct aan de slag met het kolf aparaat maar er zit weinig schot in de zaak. s'achts kan ik niet anders dan huilen mijn kleine mannetje ligt daar in dat bedje naast dat van mij maar te piepen en te draaien en de borst te zoeken maar hij krijgt er bij mij gewoon niets uit nog.. uiteindelijk na veel moeite vraag ik de zuster of ze hem bij willen voeden, hij heeft nu al sinds zijn geboorte niets naar binnen gehad en ik kan het niet aan zien om hem zonder enige vorm van voeding te laten. gelukkig doet ze wat ik haar vraag en komt mijn mannetje met een tevrede blink op zijn mooie gezichtje terug bij zijn mama.

nu allebij slapen en kijken wat het volgende voedings moment ons gaat brengen,,. ook dit moment blijkt niet echt wat toe te voegen en weer wil ik dat hij in ieder geval iets binnen krijgt. ik weet dat ze iets af vallen in het begin maar ik ben bang dat dat nu uets te veel word.

maandag 28 maart

vandaag hoop ik naar te moen met mijn mannen, eerst weer bloeedruk meten die was gister nacht heel goed dus zonder medicijnen geslapen en hopelijk is hij nu nog laag, jammer genoeg is hij weer iets verhoogd, dus even bloedprikken om te zien hoe mijn waardes daarin zijn en anders moet ik toch nog even blijven... snik snik ik wil gewoon naar huis. ik doe du sook gewoon vrolijk en loop wat rond, verschoon mijn zoon zelf en drop hem ook nog even op de weeg schaal dat hebben ze namelijk niet zo vaak meer gedaan na zijn geboorte.. woww hij is wel veel lager als het begin maar goe dhet ziekenhuis zegt dat het niet erg is en dat het er allemaal bij hoor.

mijn moeder en charles komen aan in het ziekenhuis en verkondigen dat ze me mee komen nemen, en na veel vijfen en zessen komt daarhet verlossen de woord.. ik mag naar huiss!! hoeeraah alles snel bij elkaar gepakt en wachten op mijn ontslag brief. charles belt kraamzorg de waarden dat we zo naar huis mogen en dat we graag een indicatie willen hoelaat onze kraamverzorgster komt.. zucht daar zien we tegen op maar goed.. eerst zien en dan oordelen..

guilliano word goed ingepakt en in mag plaats nemen in een mooie rolstoel, alle spullen etc zijn al naar de auto met mijn vader en moeder en dan mogen wij eindelijk naar ons huisje. vanaf nu begint ons echt gezins leventje. spannend!! maar zo fijn. lekker thuis mijn eigen dingen doen en genieten van alles wat mijn kleinte doet en kan.