Miskraam op gang gekomen, nu leeg....
Zondagnacht rond 04.30u beetje buikpijn, ik werd er wakker van en voelde wat lopen. Naar de douche gegaan waar ik voor de zekerheid een tummytub had klaargezet om alles op te vangen zodat ik niet per ongeluk het vruchtje door zou spoelen. Ik had gelezen dat veel vrouwen het erg jammer hadden gevonden dat dat gebeurd was en vrouwen die het wel hadden kunnen opvangen dit prettig hadden gevonden voor de verwerking. Ik voelde allerlei stolsels, heb steeds de tummytub langzaam leeggegoten in de lavette zodat ik de stolsels kon onderzoeken. Eentje leek wat vliezig, dus deze apart gehouden en in de koelkast gezet. Tegen 05.00u Hilco wakker gemaakt om naar Neville te lopen die aan het dromen was. Ook Romy sliep erg onrustig, had ook al rechtop gezeten na een droom. Het bleef maar doorlopen, elk half uur op de tummytub allerlei stolsels. Bij elkaar had ik wel 10cm hoog bloed opgevangen denk ik tot de verloskundige kwam om 09.30u. Zei vroeg hoeveel bloed ik dan verloor, ik had de indruk dat ik sowieso meer verloor dan een groot kraamverband in een uur, dat was ongeveer de maat die ik moest houden. Ook had ik ergens gelezen niet te schrikken van de hoeveelheid bloed na een miskraam, ik was echter pas 7 weken zwanger toen het vruchtje overleed en kon me niet voorstellen dat het baarmoederslijmvlies zover opgebouwd zou zijn dat ik zoveel verloor. De verloskundige heeft hetgeen bekeken wat ik had opgevangen en dacht dat dit inderdaad het vruchtje moest zijn vanwege het vliezige. Hilco pakte in eerste instantie de uitgebakken bacon en gruwelde erg van de aanblik (haha) toen hij in het bakje keek. Zij zei het alleen te kunnen beoordelen door in mijn broekje te kijken, zodra ik mijn broek naar beneden deed, liep het bloed met stolsels me langs de benen en was het voor haar wel duidelijk dat dit niet goed was en werd ik na overleg met gynaecoloog ingestuurd. Toevallig weer rond 10.00u, net als mijn drie vorige bevallingen kwam ik tijdens bezoekuur aan bij het ziekenhuis en werd per rolstoel naar de afdeling, verloskamer, gebracht. Daar hebben ze met een echo gekeken, vruchtje was bijna uitgedreven, maar was voor de baarmoedermond blijven steken. Zodoende om 11.30u cytotec 6oomcg onder de tong gekregen om de baarmoeder aan te zetten tot weeën, er gebeurde niets. Om 15.00u werd dit herhaald, ik kreeg 1 wee/ kramp (wist precies weer hoe een bevalling voelde), maar daar bleef het bij. Bleef nog steeds bloed verliezen (een aantal po's vol). Bezoek gekregen van Judith, die was meteen in het ziekenhuis, toen de echo gemaakt werd, was ze er al. Moest weg naar een vergadering, kwam daarna meteen weer met chocola, blikjes, shampoo, kammen, fruitsap, knijpfruit, sigaretten voor Hilco, etc. Heeft Romy en Neville bij opa en oma opgehaald tegen 18.00u en ging met hen naar de Mc Donalds, mam was er ook tegen 16.30u, toen lag ik inmiddels op de kraamafdeling (gelukkig alleen in een tweepersoons kamer). Zij heeft met hen in de Mc Donalds gegeten. Judith belde nog waar ze bleef, maar zag haar op dat moment voor het raam langsrijden, ze was via de Mc Drive gereden, hilarisch. Mam komt daar namelijk principieel nooit en dit was toch wel het bewijs....
Door de late dienst werd wel gezegd dat dinsdag waarschijnlijk wederom een poging met medicatie gedaan zou worden, maar ze had hier nog niets over gehoord. Om 20.30u is Hilco naar zijn ouders gegaan om Ferron op te halen, zodat hij bij hem thuis kon slapen. Nadien geen verpleegkundige meer gezien (3 uur lang niet!) terwijl ik wel flauw had kunnen vallen door al dat bloedverlies. Er was ook niet gezegd dat ik wel of niet alleen naar het toilet mocht, tanden poetsen of hulp zou krijgen bij omkleden vanwege infuus en duizeligheid. Ben maar gaan slapen tegen 22.30u. Heb de nachtdienst gebeld om de po leeg te gooien, zij was geschrokken van het aantal stolsels waardoor in de ochtend mijn hb geprikt moest worden, dit bleek 5.1 (dus al 2 liter bloed verloren van de 5, beginwaarde was 7.3 hb). Om 09.00u kwam de gynaecoloog, ik was nuchter vanaf 04.00u voor de zekerheid. Dit was maar goed ook, want hij wilde een echo gaan doen en als het vruchtje er nog zat vandaag een curettage. Toen ik vroeg of hij het vruchtje wilde bewaren (dit wou Opa gaan cremeren, die is ovenist in het crematorium de Boskamp), zei hij dat dit niet mogelijk was omdat het vruchtje kapot zou gaan als het eruit gezogen zou worden. Huilen..... Gelukkig ving de verpleegkundige me na die tijd erg vriendelijk en begripvol op. Hilco gebeld dat hij dan toch maar op moest schieten, had hem net gemaand rustig aan te doen, lekker uit te slapen etc. Hij heeft gauw Ferron weggebracht en kwam om 09.30u op de afdeling. Ondertussen een echo gehad (in de verloskamer waar Romy geboren is, op de eerste verloskamer heb ik het begin van haar bevalling doorgebracht en die van Neville), waaruit bleek dat er geen verandering was. Tegen 10.30u kwam de verpleegkundige mij in een operatiehemd hijsen en kon ik naar OK. Hilco kon mee tot de ingang van de verkoeverkamer. Daar kleine intake gehad en om 11.00u werd ik de OK ingereden. Op de operatie tafel gaan liggen, waar de beugels en de rest werd klaargezet. Twee bloedzakjes waren besteld voor de zekerheid. Ik kreeg een kapje op en moest 4x diep inademen, ik dacht dan ongeveer weg te zakken, maar toen zei hij: "Dan komt nu het slaapmiddel." Ik voelde het mijn arm intrekken en werd heerlijk licht in mijn hoofd. Ik werd rond 12.00u weer wakker in mijn bed alsof er niets gebeurd was en had voor mijn gevoel heerlijk diep geslapen en gedroomd, ik kon niet lang rusten want het hb prikken hierna ging erg moeilijk. Drie keer in mijn arm, maar mijn aders waren te slap vanwege het bloedverlies, toen in mijn hand (het laboratorium vond de hoeveelheid die ze daaruit kregen 1cc te weinig) en uiteindelijk in mijn voet (krap 2cc). Hb was 4.2. Bloeddruk bleef wel erg laag 80/40 85/45 en toen 86/46. Toen het nog iets hoger was, tegen 13.15u, mocht ik terug naar de afdeling. Wachten tot 16.00u voor het prikken van het hb, als dit lager werd dan 4.0 moest in nog extra bloed en misschien nog een nacht blijven. Gelukkig, na 3x prikken, bleek het hb 4.7. Na overleg met gynaecoloog mocht ik na het eten naar huis. Werd ook steeds getriggerd door alle huilende baby's, overdrachten van verpleegkundigen over goede bevallingen etc. De oudste twee konden nog een nachtje bij Judith blijven en Ferron gingen we meteen ophalen. Zo fijn om hem weer te zien. 's Avonds kwam mijn vriendin/ schoonzus Joke nog langs (zelf 18 weken zwanger), erg fijn om haar te zien. Hoop dat zij onbevangen over haar zwangerschap blijft praten, nu ik dit heb meegemaakt en denk dat het snelle weerzien van haar wel bijdraagt hieraan, anders zou de drempel misschien hoger worden.
reacties (0)