Vandaag naar Zwolle geweest voor het aanmeten van de helm...
Vandaag naar Zwolle geweest (ProReva) voor het aanmeten van de helm. We hebben er wel een goed gevoel over. Er zaten 2 kindjes in de wachtkamer waarvan 1 het dessin op de helm had die wij ook wilden gaan kiezen. Die zag er nog wel leuk uit vergeleken bij alle andere kleurtjes (motiefjes). Er was alleen een effen zwarte en deze die geen er geen figuurtjes op hadden. Het aanmeten op zich deden ze met een plastic folie op zijn hoofdje en daaromheen gipsverband. Dit werd snel hard. Ferron vond het niet leuk. Hij huilde de hele tijd (niet krijsen hoor, dat doet hij sowieso niet, maar meer heel erg verdrietig/ klagerig). Vlak voor we aan de beurt waren, poepte hij alles er nog onder, gelukkig hadden we nog tijd en reservekleding...
Afgelopen vrijdag zijn de pleistertjes verwijderd. Wondje zag er mooi uit. Ze hebben er voor de zekerheid nog een paar zwaluwstaartjes opgeplakt die we vandaag mochten verwijderen. Nog even met de arts gesproken over zijn schedeltje en hoe de operatie verlopen was. Hem gevraagd of hij nog belang had bij een boekje over Craniosynostose van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen omdat dat een heel overzichtelijk en praktisch boekje is. Dat had hij wel, dus we zullen vragen of we misschien nog enkele van die boekjes kunnen krijgen voor het consultatiebureau, verloskundigenpraktijk en de huisarts. Zij zijn toch degenen die het vroeg moeten signaleren willen kinderen in aanmerking komen voor de endoscopische operatie. Niet dat dat perse het beste is voor elk kind, maar ik vind dat ouders moeten weten dat ze een keus hebben. Het heeft beide voor- en nadelen (in ons geval de helm wat mij betreft), maar wij zijn erg tevreden met de gang van zaken bij deze operatie.
Afgelopen week had hij nog wel wat verhoging (37,5), maar verder geen restverschijnselen.
Ik ben nog gevallen met de fiets met Romy en Neville. Eigenlijk was dat best grappig. Ik kan nl niet met mijn voeten bij de grond als ik op het zadel zit en ik pas niet tussen het zitje en het zadel als ik sta. Beetje onverantwoord eigenlijk.... Maar hij staat op Hilco's hoogte omdat hij het meeste gebruik maakt van de fiets als ik aan het werk ben of thuis ben met Ferron. We gingen een klein stoepje op en toen helde de fiets over naar rechts en kon ik het niet meer tegenhouden. Toen we eenmaal op de grond lagen, heb ik ze uit de stoeltjes gehaald, gelukkig hadden ze niets, maar ze waren wel erg geschrokken (we gingen in een soort slow-motion naar de grond). Romy en Neville stonden huilend bij de liggende fiets, niemand die het gezien had trouwens en ik kon mijn lachen niet bedwingen toen Romy heel verontwaardigd huilend zei: "Mama, jij kan dus ook niet zonder zijwieltjes fietsen en je mag ook niet op de stoep fiet-se-hehen.....!" Ik fietste over een brandgangetje vanwege een omleiding.
Romy en Neville hebben vandaag nieuwe schoenen voor de winter gekregen (beide alweer maat 27, daar komen ze de winter wel mee door). Neville liep meteen door naar Ferron die op de bank lag, legde zijn voetjes naast zijn hoofdje en zei: "Kijk eens Ferron, ik heb nieuwe schoenen!" Als Ferron moet huilen, gaat hij ook wel eens bij hem zitten, legt zijn handjes op zijn wangetjes en zegt dan heel lief: "Ferron, kijk eens, niet meer huilen, ik ben bij je..." Ferron stopt dan vrijwel altijd met huilen, moet zelfs dan vaak glimlachen. Romy voert vaak een heel theater voor hem op, gek dansen, rare gezichten trekken en vooral lawaai maken (zingen). Wij vinden vaak dat ze iets rustiger mag doen, maar Ferron vindt het prachtig!
reacties (0)