De helm heeft hij nu bijna twee weken!
Het gaat goed met de helm. Het ophalen viel me wel een beetje zwaar. Afscheid nemen van zijn blote bolletje en zo'n gevaarte ervoor terug krijgen. Het passen viel mee. Het opzetten, de eerste keer, vond hij niet zo leuk. En wij vonden het wel een komisch maar vreemd gezicht. Maar wel een gezichtje waar we aan zouden moeten wennen, daar hebben we immers zelf voor gekozen. De eerste week vond hij het niet echt prettig, hij had een opbouwschema en na 4 dagen zou hij op de volledige 23 uur per dag moeten zitten. Hij heeft de zaterdag erna, toen de opbouw net klaar was, jeuk gehad en hebben we de helm een tijdje afgezet en zijn voorhoofd goed ingesmeerd. Nu heeft hij eigenlijk nergens meer last van.
Tevens zat hij volgens mij in de 4 maanden dip, want 8 november was hij precies 4 maanden en was hij veel verdrietiger dan anders en ook veel sneller verveeld. Dit heeft een weekje geduurd en daarna was hij weer zijn vertrouwde zelf. Wel heerlijk dat je dit inmiddels van tevoren al weet, dat het weer goed komt. Anders waren we vast bezorgd wat er met hem aan de hand was. Nu wisten we dat we hem gewoon veel bij ons moesten houden en knuffelen en dat het vanzelf weer over zou gaan. En dat klopte gelukkig.
Hij was ook wat verkouden.
Hij heeft inmiddels zijn voeten ontdekt (deze week vooral zijn interesse) en maakt al enkele weken scheetgeluiden (?) met zijn tong.
Romy en Neville hebben voor het eerst Sint Maarten gelopen. Romy had totaal geen vrees om voor iedereen te zingen, ze liet hen zelfs de zin afmaken: "Sint Maarten, Sint Maarten, we lopen door de ......?!" En dan moest degene bij de deur "Straten..." zingen. Ze keek er ook zo bij van: "Nou?" Neville stond achter haar en prevelde het liedje zachtjes mee, vond het opengaan van de deur ook wel spannend, terwijl Romy het eerder een grote verassing vond. Eerst het licht aan in de gang, vervolgens gordijn opzij, deur van de knip en vervolgens het opengaan van de deur + de verassing van wie al die handelingen nou had uitgevoerd. Romy ging met haar gezicht bij elke handeling steeds dichter naar de deur, tot ze haar hoofd bijna bij de deur had (en om de hoek naar binnen kon gluren als hij open ging), terwijl Neville steeds een klein stukje verder achteruit ging. Dus ze zijn aan de snoepjes... En ze vinden het erg lekker, helaas geen aversie tegen snoep opgebouwd door de onthouding waar wij ze mee opgevoed hebben tot nu toe (niet dat ik dat verwacht had overigens). Het is vooral bij Romy nu een enorm grote interesse (averechts effect). Gelukkig trakteren ze op de Vrije school (Romy gaat as dinsdag kennismaken met haar juf samen met Hil, ik moet helaas werken) geen snoepjes.
We zijn net gebeld door Tjarda dat haar kindje (ze was 14 februari uitgeteld) gisteravond geboren is, met 27,5 week zwangerschap (1200gr). Gelukkig gaat het naar omstandigheden goed, maar we zijn er erg van geschrokken. Wij waren al redelijk overvallen door de snelheid van de bevalling van Ferron, maar waren er tenminste op voorbereid dat hij rond die tijd geboren zou worden. Zij natuurlijk niet en dan heb je vast geen prettige bevalling, ook omdat de uitkomst van de bevalling erg spannend is, je wil het natuurlijk het liefste tegenhouden.... Pfffff, moet er nu steeds aan denken. Ze moeten de komende tijd 2x per dag op en neer naar het UMCG en hebben een webcamverbinding. Wat komt er dan veel op je af, wat een zorgen en wat een achtbaan qua gevoelens..... Heb zoveel vragen en ben zo benieuwd hoe e.e.a. allemaal zal gaan verlopen en wat er bij komt kijken. Eerst maar even de rust gunnen, ze zullen het wel druk krijgen/ hebben! Ook raar voor Anna, ze schelen nu 11 maanden.
reacties (0)