Alweer de vijfde week ingegaan

Het lijkt nog niet echt veel te helpen, zijn tong is nog steeds erg wit, en het witte puntje op zijn gehemelte blijft even groot. Bij het consultatie bureau (we gaan tijdelijk toch nog naar de reguliere, i.v.m. ziekte van de arts, Marianne, bij de antroposofische: Lyme) zeiden ze dit heel vaak te zien en volgens haar was het geen spruw. Tandvlees heeft overigens ook een lichte wittige aanslag en je klokt soms bij het drinken. Verder heb je er geen klachten van en ik ook niet, je hapt goed aan en bent rustig aan de borst. Morgen moeten we met de homeopaat bellen om te vertellen hoe het met je gaat.

Bij het consultatie bureau bleek verder dat je bovenaan de groeicurve zit qua gewicht (5385gr), gemiddeld bent qua lengte (54,6cm) en je hart en longen goed klonken. Geen noemenswaardige bijzonderheden, behalve dat je toch je sleutelbeen hebt gebroken tijdens de bevalling. Dit werkt net als bij een twijgje: het botje gaat na de breuk weer netjes terug in model en groeit weer goed aan elkaar, het breekt niet door de midden. Je kunt het voelen vanwege de bloeduitstorting die op die plek zit. Dit gebeurt regelmatig tijdens bevallingen, de natuur heeft dit zo geregeld om een evt. vastzittende baby toch gemakkelijker te kunnen uitdrijven. Volgens de kundigen had je het echter niet gebroken (net na de bevalling is het niet geconstateerd en toen ik merkte dat het ergens bij je nekje steeds knakte, heeft Judith de verloskundige er nogmaals extra alert op gemaakt, ze vond het al vreemd dat het, gezien de bevalling, niet gebroken was). Wel sneu dat we er dus geen extra rekening mee gehouden hebben met het aankleden en je armpjes de lucht ingooien als je je verslikt (en dat is bij elke voeding wel een keer). 

Het slapen gaat wel aardig. Je drinkt rond 00.00u voor het laatst en wordt dan rond 02.30u weer wakker, drinkt een half uurtje (incl. boeren en weer in slaap vallen). Meestal leg ik je dan bovenin ons bed, tussen de kussens (die ik dan weg leg), met een dekentje over je heen, of je valt in mijn arm weer in slaap. Om vervolgens met enige regelmaat een slokje te drinken. Ik krijg mijn rust wel, want je huilt nooit, ik hoef nooit op te staan om je lopend te troosten bijv. Overdag hoeven we dat ook nog steeds niet. Als je huilt, wil je meestal drinken of er zit een hele dikke boer dwars. Ik bied je gewoon bijna standaard de borst aan, als je echt niet wil, neem je niet, dan is er wat anders. Eerst probeer ik je trouwens wel even te laten boeren, omdat daarmee het euvel meestal verholpen is en je weer rustig voor je uit ligt te staren. 

Je bent nog steeds een erg tevreden mannetje. Je bent ook voor het eerst mee geweest in onze nieuwe fietskar. En je hebt na 4 weken en twee dagen je eerste afgekolfde melk uit het flesje gehad, gisteren ook en dat gaat prima. Nou volhouden zodat je hieraan gewend blijft. Met Neville ging dat nl niet van een leien dakje omdat we dit niet consequent volhielden. Dit was heel vervelend toen ik weer aan het werk moest.

Zo nu en dan spuug je soms iets, dit had je vooralsnog nog niet gedaan. En de krampjes lijken elke keer gewoon dorst te zijn. Misschien hebben we dat bij Romy en Neville wel onderschat en hadden ze gewoon dorst.

Yinthe vindt het heerlijk om je vast te houden, ze krijgt dan een heel mild gezichtje, terwijl ze er vaak juist heel ondeugend uitziet. 

Neville heeft afgelopen vrijdag bij Yinthe gelogeerd en Veerle bij ons. Zaterdag hebben opa en oma Timmer Yinthe en Neville bij ons gebracht en zijn toen met Romy en Veerle naar de dierentuin geweest. Over een tijdje nemen ze de andere twee mee.