En toen was het over. Klaar uit. Niet mijn keuze, niet haar keuze. Nou ja, wel een beetje mijn keuze. En dat geeft het dubbele gevoel.
Afgelopen donderdag zijn we begonnen met een nieuwe reeks IUI. Er breekt weer een spannende tijd aan. Maar, omdat ik hormonen erbij spuit en we de vruchtbaarheid willen vergroten, moet ik afscheid nemen van het borstvoeden. Ik gaf nog twee keer per dag, verder deed ze het met papjes en drinken. Fles wil ze nog steeds niet. Gelukkig tuitbeker, rietjes en gewone beker wel. We komen er wel.
Maar toch, ik mis het nu al. Dat intieme, het samenzijn. Het enige moment waarop mijn meisje lekker bij me wilde komen liggen. Dat is nu voorbij. Zij wordt groot,ik bereid me voor op een nieuwe periode, een nieuw wonder.
Dag bv. We hebben elkaar vervloekt, gehaat, maar uiteindelijk ben ik enorm van je gaan houden. En mijn meisje ook.
reacties (0)