Huilbaby

Onze Sofia heeft het ons knap lastig gemaakt de eerste weken. Veel huilen, veel spugen.

Omdat het met mij ook niet lekker ging, kwam ik bij mamakits terecht. Een organisatie ter preventie van postnatale depressie.

De dame daar bekeek Sofia eens, hoorde mijn verhaal aan en stuurde me door. Naar een osteopaat.

Vandaag zijn we er geweest. Ik moest, thuis, een enorme vragenlijst invullen, vier kantjes. Daarna stelde hij nog wat vragen. Hij heeft Sofia onderzocht en ja hooruiteraard wat gevonden. Door de snelle bevalling is er druk gekomen op de schedelrand. Daardoor zitten wat zenuwtjes bekneld. Valt prima mee te leven, maar is net zo makkelijk te behandelen. Met hele kleine subtiele bewegingen maakt hij wat meer ruimte in die onderste fontanellen. Sofia genoot eerst, maar moest halverwege echt keihard krijsen. Hoorde erbij, vertelde hij. Toen ik haar in mijn armen kreeg, viel ze meteen in een hele diepe slaap. Hij heeft haar nog eventjes behandeld, waarna ze weer blij in de wagen ging liggen.

Donderdag gaan we weer, dan wordt ook ik behandeld, want ook met mijn lijf is van alles mis...

Ik vertel dit, zodat ook andere moeders er misschien wat aan hebben. Als je baby heel snel, of juist heel langzaam ter wereld is gekomen, of met ingrepen van tang, keizersnede, of vacuümpomp, dan kan het zijn dat ook jouw kind even niet lekker in haar fontanelletje zit. De behandeling is niet eng, hij heeft mij laten voelen hoe weinig druk hij gebruikt. Ook heeft hij laten voelen waar het mis zat bij Sofia. Ik voelde inderdaad een verschil...

Kinderartsen etc verwijzen niet zo snel door naar osteopaat. Lekker zelf zo'n vent opbellen. Ik ben blij dat ik het gedaan heb...