Nog 30 dagen te gaan...

En nu kunnen we echt aftellen, nog maar 30 dagen te gaan.

De laatste dagen voel ik me niet zo lekker. De Beeb krijgt steeds minder ruimte, merk ik, maar daar trekt de schat zich niks van aan. Lekker nog even de beentjes strekken, kontje uitsteken en trappen maar!

Het voelt fantastisch! ik heb nog geen dag hoeven twijfelen of de beeb het nog wel goed deed. Maar afgelopen dinsdag was de maat echt even vol.

ik ben op kraamvisite geweest bij een vriendin die ik heb leren kennen van zwemmen. zij is op mijn verjaardag bevallen van een schitterende dochter. Toen ik dat prachtige schepseltje in mijn armen had, begon de mijne meteen te protesteren. flinke schoppen, druk bewegen. En terwijl ik normaal met trots kan genieten daarvan, voelde het dit keer niet zo lekker. Het hield mijn middenrif tegen leek het wel. ik kon niet meer ademen, liep rood aan, begon te zweten en werd gek van mezelf. Ik heb toen niet zoveel laten merken, hoort erbij dacht ik.

's avonds in het zwembad werd het nog veel erger. Nou is de mijne altijd al druk in het zwembad, maar met de nieuwe ontwikkelingen werd het echt onhoudbaar. Terwijl de rest lekker aan zijn ademhalingsoefeningen zat, kon ik niks anders dan jankend, puffend en zuchtend over de rand van het zwembad hangen. Niemand kon wat voor me doen, ik moest er echt zelf doorheen. Uit het zwembad was het klaar, dan is de beeb meteen rustig. Het zieke gevoel was ook meteen weg... tot die nacht.

Rond half 1 begon het weer. ik wist gewoon niet meer hoe ik moest zitten, liggen, staan of lopen. ik voelde me echt zo ziek worden. het voelde alsof er een hele zware griep aankwam. de drie daaropvolgende uren ben ik kermend, zuchtend en steunend (oh,en weer jankend) op de bank gaan liggen. De schat naast me had niks door, die snurkte gewoon verder. Nu gaat het wel weer, maar de kleine blijft zijn benen tegen mijn middenrif drukken. ademhalen is nu echt een hele prestatie. ik krijg mijn adem gewoon niet laag, blijf maar hoog ademen. Niet goed dus...

Woensdag bij de verloskundige geweest. Ook zij kon niks voor me doen, ik moest het gewoon wegzuchten en - puffen. De beeb doet het verder prima, die vermaakt zich nog steeds in mijn buik, ingedaald en wel. Nu slaap ik 's nachts maar een halve nacht, want midden in de nacht begint het weer. ik kon vannacht precies de contouren voelen van mijn beeb. Alsof ie in de wieg lag met een dekentje over hem heen, zo duidelijk waren kontje, benen en voetjes te voelen. en ik had geen harde buik, de beeb drukt zichzelf gewoon zo ver mogelijk naar buiten. Nou ja, nog maar 30 daagjes... aftellen maar! (heb ik toch de halve nacht de tijd voor,  ha ha ha)