Domme actie... a.k.a. dementia totalia II

ok, de dementie kan dus nog harder toeslaan dan ik al dacht.

gisteren kom ik thuis en haal de post op van de eerste verdieping. (ja, rare flat, alles gebeurt op de eerste verdieping...)

ik stap de lift in en druk op knopje 7, aangezien ik op de zevende verdieping woon. Ik stap uit, loop rechtsaf langs het gezellige bistrosetje dat de buurvrouw daar neergezet heeft, richting de grote koloniale kast (ook van de buuf). Daar sla ik weer rechtsaf, en stap op de schoonloopmat die manlief en ik een aantal maandjes geleden hebben gekocht. ik steek de sleutel in het slot en kom tot de ontdekking dat het slot veranderd is. met geen mogelijkheid krijg ik de sleutel omgedraaid! enigszins in de war kijk ik eens om mij heen en zie dat de mat ook gejat is! nog verder om me heen kijkend valt me op dat de buurvrouw de kast heeft weggehaald. Hmmmm, nu wordt het toch wel verdacht... ik kijk naar het huisnummer, maar ook dat zegt me niks... het is namelijk niet mijn huisnummer!!! ik loop terug, merk inmiddels op dat het leuke bistrosetje er ook niet staat... DUH....

er komt een jongen aangelopen van de andere kant van de gang. Hij ziet mijn verwarring en moet toch wel verbaasd opgekeken hebben een vreemde dame in zijn gang te zien die hem aanspreekt met de woorden: Ik WOON hier helemaal niet!!! Hij schiet in de lach. Inmiddels zie ik ook het grote bord aan de muur waarop staat: 5e verdieping! ik loop knalrood aan en met een gierende jongen naast me wacht ik weer op de lift, die ondertussen weer verdwenen was... gelukkig ben ik maar twee verdiepingen verwijderd van de opluchting, dacht ik nog, maar neeeeeeee, de jongen kreeg ook nog voorrang, dus moest ik, met diezelfde gierende jongen weer helemaal naar de begane grond, om vervolgens weer een poging te doen naar de zevende verdieping te komen... zucht... er gaat een hoop tijd zitten in dementie, dat kan ik je wel vertellen...