De laatste echo

vandaag werd het hoog tijd voor een laatste echo. We moesten er om 8.50 zijn, maar als de eerste klant van die dag een goede 13 weken echo had, dan konden wij al eerder terecht.

Om 1 of andere reden snapte manlief dan niet dat ik er op tijd wil zijn. hij bleef maar rustig de krant lezen, ontbijten en wilde ook nog even rustig naar het toilet, terwijl ik al in jas, sjaal en muts klaar stond voor vertrek. Ik heb zo gru-we-lij-ke hekel aan te laat komen, dus mijn humeur daalde supersnel.

Natuurlijk hielden de bouwvakkers de lift tegen om lekker spullen te versjouwen van de BG naar 8 hoog, dus stonden we ook nog 5 minuten naar een dichte liftdeur te kijken, en daalde mijn humeur tot ver onder het vriespunt. Maar uiteindelijk... op weg. op Drukke Weg. met opstoppingen, wegversperringen en fietsende kinderen. rustig rijden dus... Humeur...absoluut vriespunt... Manlief probeerde me nog op te vrolijken door lekker mee te zingen met Robbie Williams en Frank Sinatra en te vragen of ik meedeed. Eeeehm, nou nee dus...

Gelukkig was er een plekje voor de deur. De auto stond nog niet stil of ik stond er al naast. En letterlijk net op tijd. Als ik niet naar binnen was gestormd, waren de mensen NA mij aan de beurt geweest en had ik nog langer moeten wachten. Maar gelukkig, ik mocht toch eerst...

Wat ik nou zo fijn vind aan een 30 weken echo? Je hoeft niet te zoeken naar het kind. Je gaat liggen, gel erop (KOUD!!!) stick erop en hoepla! kind in beeld!

En wat voor 1. De MIJNE. WHOEHAAAA! (sorry, ik zit nog in de ongelovige fase, ha ha ha)

Alles is gemeten en mijn voorspelling kwam uit. Toen de VK vroeg hoe het met mij en het kind was, zei ik al: Het is ENORM! Ze moest lachen en zei dat dat wel mee zou vallen. nou, nee dus.

hoofdje, buik, omtrek, alles klopt. Zit allemaal tussen de 31,5 en 32 weken in. Maar toen die benen...

35,5 week groot!!! Ze zijn ENORM! Ze steken ook de hele tijd uit, maar nu snap ik waarom. Kind kan letterlijk die benen niet kwijt! die steken dus ook standaard een paar cm uit mijn rechterzij.

Oh, en mijn Humeur? kind liet helemaal op het einde toch nog even zijn mooie koppie zien, nam wat slokjes water en stak zijn tongetje uit... lekker puh mam, met mijn lange benen... Humeur is weer helemaal hersteld. bovengemiddeld goed. Heb zelfs nog even meegezongen met Robbie Williams.