Operatie Lisa

Lieve Lisa,

Afgelopen donderdag (24-07-2014) moesten we om 10.00 uur in het ziekenhuis zijn omdat je die dag geopereerd zou gaan worden aan je reflux in je ureters.
Om 05.30 uur mocht je voor het laatst een fles melk en daarna moest je nuchter blijven.
We waren natuurlijk wat te vroeg in het ziekenhuis en papa en mama waren best een beetje zenuwachtig.

Eerst moesten wij ons melden bij de apotheek voor wat info over de medicijnen die je gebruikt (onderhouds antibiotica) en daarna mochten we door naar de afdeling waar je opgenomen zal gaan worden (afdeling Dolfijn).
Eenmaal op de afdeling hoorde wij dat je om 13.00 op de planning stond om geopereerd te gaan worden.
Oh my,.....je had om 05.30 al je laatste fles gehad. Dat ging je nooit volhouden want je was alweer behoorlijk hongerig. Van de verpleging mochten wij jou alleen nog maar een fles glucosewater geven. Dit hebben we toen dan maar gedaan. Deze had je vlak na het bloedprikken helemaal leeg gedronken dus op die manier kon je het nog wel redelijk uithouden tot 13.00 uur.
Om 12.30 werd je wel wat hongerig en pieperig, maar gelukkig had ik mijn draagdoek meegenomen. In de draagdoek ben je toen heerlijk in slaap gevallen.
 

om 13.15 uur werden we geroepen. We mochten naar de Holding. Dit is de kamer waar dan de anesthesist op je wacht en je meeneemt naar de O.K..
Hier moesten wij jouw geboortedatum, naam en een korte uitleg over de operatie geven zodat ze check check dubbel check dus wel de goede operatie bij je uitvoeren.
Daarna haalde ik je uit de draagdoek en liep papa samen met jou de operatie kamer in.
Ik moest op de gang wachten, en ik moet je bekennen, daar heb ik toch wel even wat traantjes gelaten.
Mijn lieve meisje...

Een paar minuten later kwam papa ook weer de gang op. De narcose was goed gegaan. Je had geen kick gegeven en lag binnen een paar sec. lekker te slapen.
Dat was een pak van mijn hart.
Papa en mama hebben gewacht, gewacht en gewacht.
3 uur later (om 16.45 uur) kregen we bericht dat je op de uitslaapkamer was. Ik pakte als een idioot een fles warme melk, deed die in mijn thermozak en ben met trillende benen naar je toe gelopen. Ik verwachte een nog slaperige Lisa te zien...maar niets was minder waar. Ik hoorde je al huilen in de Holding.
Super alert was je en je had trek. De mensen daar hielpen mij om jou bij mij neer te leggen en daar heb ik je flesje gegeven. Het zag er wel naar uit....al die slangen uit je buik. Ik wist dus dat ze niet voor de inwendige toestanden hadden gekozen. Maar waarom?
Je begon gelijk gulzig te drinken, maar helaas...na 2 min. heb je alles uitgespuugd. Uiteindelijk hebben ze jou en mij tot 2 x toe helemaal moeten verschonen. Je werd super wit en dus kreeg je medicatie tegen de misselijkheid en moest je het maar even doen met mijn vinger.
 

Toen kwam de uroloog. De operatie was heel erg goed gegaan. Hij kon alles uitstekend uitvoeren. Je plasgaatje zag er heel goed uit (geen vernauwing dus), en zelfs je ureters (urineleiders) waren niet zo wijd als ze in eerste instantie dachten. Ze hebben dus niet je ureters hoeven te vernauwen. Dat je reflux had was duidelijk...want normaal lopen de ureters ver je blaas in...en bij jou was het nog niet eens een vingertopje, dus je had helemaal geen bescherming. Nu liggen je ureters wel ver in je blaas en ben je dus hopelijk als alles genezen is straks weer helemaal ''normaal''. Dat was echt een pas van mijn hart. Dat was dus ook de reden dat je de uitwendige toestanden uit je buik hebt lopen. Je hebt twee buizen die vuinuit je nieren door de ureters en dan door de buikwand gaan. Je hebt ook 1 buis die vanuit je blaas door de buikwand naar buiten komt. Daarbij had je ook een drain (schrijf je dat zo?) dat is een ding dat wondvocht opvangt. Je had dus vier buizen uit je buik lopen.
Dat ding voor het wondvocht is gisteren verwijderd, en ook je infuus is vandaag verwijderd.
Maar wat ik dus zeggen wou....als ze dus wel je ureters moesten vernauwen...dan had dat een optater gegeven aan je ureters en hadden ze je inwendige buisjes gegeven die ze dan na 5 weken in een roesje zouden verwijderen. Omdat dat nu niet nodig was, kun je dus die uitwendige dingen hebben die ze morgen en overmorgen gaan verwijderen en dan heb je verder geen poespas meer aan je lijf. Erg positief dus!

Toen ging je weer naar de afdeling. Meid....wat ben jij een bikkel zeg!
Je hebt niet tot nauwelijks gehuild. De eerste nacht was wel pittig. Je moest namelijk naast de narose ook een ruggenprik (epiduraal) deze moest blijven zitten met verdoving zodat je na de operatie geen pijn hoefde te hebben. Omdat je de epudiraal had moest je ook aan de monitor. Bij elke beweging van jou ging de monitor piepen. Ook ging je infuus waar de antibiotica doorheen liep steeds piepen als die bijna op was en de verpleegsters moesten vaak bij je komen kijken om je urine zakken te legen enzo. Ik heb dus echt maar 3 uur geslapen die nacht. Je ligt op een kamer waar 4 kinderen kunnen liggen. Gelukkig ligt hier tot nu toe maar 1 kindje. Het is een turks jongetje dat hier ook ligt. Hij is 1 jaar en zijn moeder en ik kunnen het goed vinden. We eten samen en kletsen de hele dag dus ik heb me niet hoeven te vervelen. Vandaag mag het jongetje naar huis dus dan zal het wel een stuk saaier worden voor mij.

De tweede dag voelde jij je alweer een stuk beter. Je begon je flessen weer te drinken zonder te spugen en je kon ook weer lachen! AAAccchhhh....dat lachen doet me zo goed! Je bent zo'n vrolijke meid. Ongelooflijk.
De verpleegsters en de uroloog vonden dat je het boven verwachting doet.

Dag drie ging ook goed. Zo goed dat je epiduraal verwijderd mocht worden en je dus nu alleen nog zetpilletjes krijgt. Ook dat wondvocht ding mocht verwijderd worden en mocht je infuus afgesloten worden. Hierdoor kon ik je lekker even mee nemen naar beneden. Even een wandelingetje. Dat is wel fijn want op de kamer krijg ik hoofdpijn enzo.

Vandaag is dan ook je infuus helemaal verwijderd en lig je nu lekker bij papa een flesje te drinken. Je doet het goed. Als het verwijderen van de splintjes en dergelijke goed gaat, en je plast daarna ook direct je blaas goed leeg, dan mag je dinsdag weer lekker mee naar huis.

Lieve lieve Lisa, jij bent echt een bikkel. Vanaf dag twee ben je alweer aan het lachen en haar het spelen.
Je lacht naar elke verpleegster die ook even boven je bedje hangt. Het maakt niet uit wat ze doen....jij lacht.
Ik ben zo blij dat je nu al geopereerd kon worden...en niet over een paar jaar.
Het blijkt dus te zijn dat ze deze operatie wekelijks uitvoeren in dit ziekenhuis. Het is wat!

Nou schat....ik vind je een bikkel. En ik ben HHHEEEEEL trots op jou

Liefs,

Mama

ps: ook je grote zus is bij je geweest, en ze heeft zelf voor jou een knuffeltje uitgekozen. Het is een pelikaantje!