Bijna met verlof...

Hallo meiden,

Dit wordt een kortje hoor, m'n bed roept me!

Maandag 3 september zijn hier in het noorden de scholen ook weer begonnen en dus stond ik na 6 luie weken weer voor de klas. Ik had er niet echt zin in, ondanks dat ik het wel heel leuk vond om de kinderen weer terug te zien. Ik zag op tegen mijn energieverbruik.

Daarom heb ik het de eerste dag heel rustig aan gedaan, maar was toch helemaal kapot toen de bel ging... Ik stond nog een beetje te rommelen in een kast, in mijn eentje in de klas, toen ik werd overvallen door een wee!! Ik schrok me rot en moest echt gaan zitten om em weg te puffen. 7 weken voor de uitgerekende datum, was dit nou niet bepaald de bedoeling. Ik bleef rustig op m'n stoel zitten wachten of er nog meer kwam, maar hier bleef het gelukkig bij. Een oefenwee dus waarschijnlijk. Goed, nog rustiger aan doen dus!

Ik heb meteen bij de directrice mijn twee adv's aangevraagd voor in de laatste drie weken voor mijn verlof. Gelukkig mocht dat. De dagen erna ging het wel wat beter. Ik mag thuis meteen op de bank in slaap ploffen van Botti terwijl hij voor het eten zorgt, lief hè?

Maar dat feest ging de tweede werkweek niet door. Botti is een week lang met zware griep thuis geweest, dus mijn tukkie ging niet door. Ik moest wel helemaal voor mezelf zorgen... arme ik. Ja, en arme Botti, want die jongen is vandaag weer naar zijn werk gegaan, maar het gaat niet zo goed met hem. Hij is zo ongelofelijk verkouden; zo ernstig heb ik het nog nooit bij iemand gezien. Niets helpt.

En nu heeft hij me ook nog aangestoken. Vandaag ben ik ziek thuis gebleven, omdat ik de afgelopen nachten over de wasbak hing te hoesten. Zo heftig dat ik op een gegeven moment zelf bloed op hoestte. Dat was wel even schrikken. Bovendien heb ik nu heel erge buikspierpijn en van al dat hoesten heb ik de hele tijd harde buiken, bah!

Het gaat verder met de 'kleine' goed, gelukkig. Hij/zij is ingedaald, voelde de vervangend verloskundige, maar ze was daar heel verbaasd over omdat mijn buik nog vrij hoog staat. Ze mompelde iets van "hmmm, das dan een flinke..." Maar dat zullen we de volgende keer nog maar eens haarfijn laten uitzoeken bij onze eigen verloskundige of gyn.

Ons kleintje beweegt gelukkig nog steeds volop, dat vind ik zo heerlijk! Soms lijkt het alsof hij/zij via mijn buikwand naar buiten probeert te komen en kan ik zo het kontje vastpakken, hihi!

Mijn bloeddruk was weer netjes 120/70, of andersom, dat weet ik nooit.

Morgen ben ik ook nog ziek thuis en dan kijk ik of ik woensdag weer kan werken. Het is wel mijn bedoeling nog even terug te komen in de klas voordat mijn verlof begint, bij wijze van afscheid. Dan heb ik donderdag mijn laatste adv en vrijdag mijn laatste werkdag voor mijn verlof.

En hoewel ik eerst heel erg op zag tegen de bevalling, begin ik er nu langzaamaan naar toe te leven, want het wordt allemaal wel vrij ongemakkelijk. Ja, ik weet dat ik een droomzwangerschap heb, maar mijn buik begint nu toch echt behoorlijk in de weg te zitten. Ik voel me net zo'n tuimelmannetje! Ik zal Botti weer eens lief aankijken voor een buikfoto.

Anyway, wij zijn er dus klaar voor! Maar nu eerst: SLAPEN!

liefs totti