Zit er even doorheen

Oh meiden, dit is een klaagblog, gevoed door zwangerschapshormonen en vermoeidheid, dus hou daar rekening mee als je hierna evt. aan mijn geestelijke gesteldheid zou gaan twijfelen....

Ik zit er even helemaal doorheen. Na een nacht met weinig slaap doordat A: dochterlief een paar keer over zonder goede reden om haar mama riep en B: omdat het gedoe met m'n bloeddruk, het rust moeten nemen en de afwezigheid van opa en oma door m'n hoofd blijven spoken werd ik vanochtend wakker gemaakt door een boze dochter die om haar mama riep en bozig was om weet ik veel wat. Dus ik naar haar kamertje. Nou, toen begon wat ik vanaf nu zal noemen mijn "day of hell". Ik vroeg of ik haar uit bed moest halen, antwoord: nee! Dus ik "okee, dan gaat mama wel op de stoel zitten tot je wel uit je bed wil". Gevolg: DRIFTBUI met als inzet dat ik haar uit bed moest halen. Niet dat de driftbui over ging toen ik haar uit bed tilde.......neeee, die ging nog even door terwijl ze in de tussentijd alles uit de kasten begon te trekken. En bukken gaat nu al niet meer makkelijk, en hoofdpijn wordt echt niet minder van steeds op je kop moeten staan om rotzooi op te rapen. Uiteindelijk poging gedaan om haar luier te verschonen, maar dat leverde een hevig schoppende en slaande peuter op die me in m'n buik trapte en in m'n gezicht sloeg. Ook goeiemorgen lieve mama! Na een hele worsteling was de schone luier aan en konden we naar beneden. Daar begon driftbui nummer 2 omdat ze perse mijn sokken aan wilde ipv die van haarzelf. Boze peuter voor de tv geparkeerd (opvoedkundige wijsheden gaan hier overboord zoals je ziet). Ging 2 minuten goed, toen wilde ze drinken. Dus ik roep haar mee naar de keuken, geef haar een rietjesbeker met drinken maar die pakt ze niet helemaal goed aan en die valt op de grond. Gevolg: driftbui nummer 3, en al gillend wijzen naar de beker en roepen "mama oppakken" (waarbij dat laatste minimaal 100 keer herhaald is als een hele foute gramofoonplaat die bleef hangen). Nou, mama vond dat ze inmiddels voor de hele dag alweer genoeg gebukt had en zei nonchalant......nou dame, als je zo'n dorst hebt raap je je beker maar lekker zelf op. Uiteindelijk heeft ze 20 (!!!) minuten in de keuken wijzend naar de beker staan krijzen tot ze eindelijk haar beker zelf oppakte. Inmiddels was ik al aan het eind van m'n latijn.......en dat om pak em beet kwart over negen 's ochtends. Toen even snel gegeten. Intussen belde m'n zusje en heb ik even met haar aan de telefoon gehangen. Omdat dochterlief tijdens dat gesprek op een gegeven moment behoorlijk irritant begon te doen gepoogd haar zoet te houden met een banaan.......die ik even later in 100 stukjes terug vond op m'n stoffen bankstel! Adem in, adem uit!

Na nog een paar van dit soort akkefietjes om 13.00 uur besloten om haar naar bed te brengen. Inmiddels hoorde ik letterlijk het bloed in m'n hoofd bonken, weet niet hoe het op dat moment was met m'n bloeddruk maar goed kan het niet zijn. Maar helaas, het zien van haar bed triggerde driftbui nummer zoveel van vandaag. KRIJZEN, KRIJZEN.........niet normaal gewoon. Intussen voelde ik me gewoon niet lekker worden, werd misselijk en duizelig en stond letterlijk slap op m'n benen dus ik MOEST zien dat ze in haar bed kwam. Snel haar haar knuffel en speen gegeven en even op het toilet gaan zitten. Maar in de tussentijd hoorde ik hoe ze tekeer ging in haar bedje. Toen kon in m'n tranen niet meer bedwingen en heb ik al huilend smekend boven haar bedje gestaan of ze alstje-alstjelblieft op wilde houden omdat mama zich zo slecht voelde. Natuurlijk weet ik hoe slecht dit is en natuurlijk raakte ze hierdoor helemaal overstuur. Ze heeft me echt bijna nog nooit huilend gezien dus dat maakt wel indruk. Even weggelopen, mezelf herpakt en weer naar haar toe gegaan en uitgelegd dat ik ecth niet boos op haar ben en dat m'n traantjes alweer opgedroogd waren en of we samen haar traantjes ook zouden afdrogen. Dat leek te lukken en haar weer in bed gestopt. Toen ik exact 5 minuten op de bank lag te bibberen van alles hoorde ik haar alweer huilen en roepen "niet slapen, ikke wakker zijn". Ze doet het erom volgens mij, ze sliep tot vorige week 2 a 3 uur op een middag! Haar er maar weer uitgehaald en haar eerste wapenfeit was om WEER een hele stapel kleding omver te trekken, dus WEER bukken, weer alles opvouwen. En nu........weet ik het allemaal niet meer. Hoe moet ik nu rust houden op deze manier? Hoe slecht is dit allemaal voor de baby? Hoe moet ik de rest van de dag doorkomen nu ik niet eens met 'r naar buiten kan/mag gaan of iets? Gelukkig is het morgen en overmorgen weekend en is m'n man thuis. Aan de andere kant, die heeft OOK rust nodig, die werkt heel de week en neemt daarnaast al zo'n groot deel van het huishouden op zich nu ik het even niet meer mag. Hij staat elke dag al om half 6 op om naar z'n werk te gaan. Hij moet straks OOK uitgerust ons kleine mannetje welkom kunnen heten.