Hoe het nu gaat

Lieve dames,

Even een berichtje van mij om jullie te laten weten hoe het nu gaat. Ik kan gelukkig zeggen dat het iedere dag een stukje beter met me gaat. Lichamelijk heb ik eigenlijk geen last gehad van de miskraam. In het koppie kostte het natuurlijk wat meer moeite. Het schrijven van m'n vorige blog heeft voor mezelf wel geholpen om afscheid te nemen van die zwangerschap en de dromen die daarbij hoorden. Nu langzaamaan krijg ik weer zin om er opnieuw voor te gaan. Heb net nieuwe zwangerschapstesten en dit keer ook ovulatietesten gekocht via testjezelf.nu en die worden begin volgend jaar bezorgt. Ook m'n man staat er helemaal achter. Die wil zelfs extra z'n best doen zegt hij (hij bedoelt dan het vaker doen dan we normaal doen) om een volgende zwangerschap de beste kans te geven. Gelukkig is hij nuchterder dan ik en daardoor sleept hij mij mee in zijn positiviteit.

Bloedverlies heb ik al een paar dagen niet meer. Heeft eigenlijk maar een goeie 2 dagen geduurd. Toen nog een paar keer wat bruin afgeveegd en toen was het klaar. Het gekke is wel dat ik sinds het bloeden is gestopt al 2 dagen steeds een soort van ongesteldheidskrampen heb. Niet pijnlijk maar ik voel ze wel.

Sinds een dag of 3 heb ik ook weer heel erge pijn in m'n rechterschouder. Ik voel het niet met bewegen maar wel bij iedere keer dat ik adem haal of hoest. Niet een beetje pijn maar echt heel erg. Ben er gisteren mee naar de dokter geweest en die stuurde me gelijk door naar het ziekenhuis om bloed af te nemen. Hij dacht dat ik een longembolie had hoewel ik daar nog wel wat te jong voor ben. Schrok me een hoedje en m'n man ook. We zijn echt een paar uur stil geweest in afwachting van de uitslag. Toch eng hoor. Gelukkig bleek alles goed te zijn en heb ik nu hele goeie pijnstillers gekregen van de HA. Wel heeft hij mij laten beloven dat ik die niet meer gebruik vanaf het moment dat we weer gaan klussen voor een baby want ze zijn schadelijk voor een ongeboren kindje. Vanacht in ieder geval goed geslapen en nu (nog zonder pijnstiller) ook nog goed te doen.

Ik zit nog wel met het volgende, ik ken mezelf een beetje (goed haha) en denk dat ik nu ik dus eenmaal zwanger was er niet meer tegen kan als ik een negatieve test in m'n handen zal hebben over een maand. En die kans zit er natuurlijk best in. Sterker nog, waarschijnlijk gaat het wel gewoon weer een tijdje duren voordat ik weer zwanger wordt. En ik weet gewoon niet goed hoe ik daarmee om moet gaan nu. Weet niet hoe ik positieve gedachten moet blijven houden dan.

Euhm en normaal ben ik niet zo'n drama-queen hoor.....maar nu blijkbaar even wel, is denk ik mijn manier van omgaan met deze situatie.