Hee lieverds,
Weer eens tijd voor een blogje van mijn kant. Ik ben alweer 22 weken zwanger. En hoe gaat het?
We kunnen gelukkig zeggen dat weer een voorspoedige zwangerschap hebben, als loopt volgens plan. We hebben een drukke tijd achter de rug. We zijn eind juni getrouwd, wat een feest waas dat zeg, echt heel erg bijzonder om mee te maken. Ik had nooit verwacht dat het zo zou zijn. Ik voelde me de mooiste en rijkste vrouw op aarde en we hebben een pracht dag gehad. Een korte impressie van de dag voor de liefhebber:
Tentfeest, regen, fotoreportage op tandem, toegezongen worden door aanstaande bij de beloftes, als openingsdans een intro filmpje jaren geleden in een dronken bui opgenomen waarin manlief beloofd dat als we ooit gaan trouwen dat hij dan een balletstukje in tutu voor me zal doen (waas de knaller van de dag, zo gelachen). Verder doorgefeest Tot uurtje of vier. En ik kon de volgende ochtend voor de verandering iedereen tot in detail alle hilarische verhalen vertellen. Dat waas dan weer het voordeel van nuchter zijn.. was het al duidelijk dat weer een geweldige dag hebben beleefd?
Na de bruiloft kwam er weer tijd om aan andere dingen te denken. De zwangerschap bijvoorbeeld. Ik vond dit wel pittig, ineens was er angst en waas Ik ongeduldig en opstandig. Waarom moest een zwangerschap zo lang duren, waarom moest ik nog zo lang wachten en kon ik dan wel hopen op een zoon of dochter.. Zou het nu wel goed gaan of wachtte ons weer een tragedie. De angst ontnam me het plezier, de vreugde en letterlijk de lucht. Rationeel weet ik wel dat die onrust geen zin heeft, maar in de praktijk volgt het gevoel zijn eigen weg.
Met ruim 19 weken hadden wede 20 weken echo. De echoscopiste had goed door dat het wel spannend was en checkte als eerst heel snel globaal waarbij ze aangaf dat het er allemaal goed uitzag. Heel fijn. Zo waren weer al snel aan het genieten van zwaaiende armpjes, gapend mondje en een wegzwemmend kindje. Zo leuk!
Als laatste hebben weer om laten kijken of het te zien was of weer een zoon of dochter zouden krijgen. En... we krijgen een zoon! !!
Ik merkte dat ik echt even moest wennen haar blijkbaar onbewust toch gedacht weer een meid te krijgen. Maar helemaal blij met een jongen. Ik word een stoere jongensmama, helemaal leuk. Op de een of andere manier is het nu allemaal wat echter ofzo. Ik kan een durf wat meer vooruit te denken en me een voorstelling te maken van hoe het zal zijn. En dat ben ik erg blij mee, ik heb er weer wat meer vertrouwen in.
Dus kleine man, groei maar lekker door. Trappelen in mama's buik ia helemaal goed laat maar vaak iets van je horen en voelen, maar zachtjes schoppen vind ik ook heel fijn! In de tussentijd wachten wij vol spanning en oké ook ongeduldig af tot begin december.
Nog leuke suggesties voor jongensnamen? Wij houden van kort en apart (ik in ieder geval haha) en zou leuk zijn als het bij Reza zou passen.
Als laatste heb ik een aantal weken last van harte buiken gehad ook in rust zeg maar. Dit hoort natuurlijk niet. Op vakantie toen met gyn gebeld en op basis van klachten (ook branderig gevoel bij het plassen) een antibiotica gehad. Daarna ging het beter. Nu maandag weer werken dus hoop dat dat zo blijft, 'rustig aan' vind ik maar moeilijke woorden. Als ik het idee heb dat ik echt niets doe en heel goed voor mezelf zorg dan denken andere daar nog wel eens anders over. Maar ondertussen wel zo ver dat ik minder wil gaan werken als klachten terugkomen. Klinkt voor andere misschien heel logisch maar zelf wel ik altijd alles goed doen. Ik moet dat dan gewoon allemaal kunnen. Maar weer zullen zien hoe het gaat..
Nou ladies, weer een heel verhaal. Ik ga lekker slapen...
Liefs
reacties (0)