Rivka
- Geslacht: meisje
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Peuters
- Profiel: 224 tekens
Rivka's profiel
Geboorte-informatieDuur van de bevalling:
Bevallen na: <40,0 week/>Gewicht bij geboorte: <4110 />Lengte bij geboorte: <53
Duur bevalling: 3,5 uur vanaf start inleiding />
Boris
- Geslacht: jongen
- Leeftijd:
- Verjaardag over:
- Geboortedatum:
- Categorie: Pubers
- Profiel: 5022 tekens
Boris's profiel
Geboorte-informatie
Duur van de bevalling: 8 uur
Bevallen na: 36,6
Gewicht bij geboorte: 3910 gram
Lengte bij geboorte: 53 cm
Boris`s geboorteverhaal
Het is zondagochtend en we mogen ons melden in het ziekenhuis. Ik zal worden ingeleid. Doordat Reza met ruim 39 weken zwangerschap is overleden word ik eerder ingeleid. Er is geen medische noodzaak, de kleine man heeft het prima in mijn buik, maar psychisch is het voor mij en mijn man wel zwaar. Die spanning zijn ook niet goed. Dus inleiden.
We melden ons 8.00 `s ochtends in het ziekenhuis. Van de spanning natuurlijk slecht geslapen. We moeten even wachten en om half tien wordt gechecked of ik voldoende ontsluiting heb om mijn vliezen te breken. Dan zal de bevalling beginnen en krijg ik ook wee opwekkers via het infuus. Met een krappe 2 cm lukt het de verloskundige om de vliezen te breken en is de bevalling officieel ingeleid.
De eerste uren worden de harde buiken weeen en zie je gelijk al een mooie regelmaat. Vlak na het middageten worden de weeen al serieuzer en moet ik me goed ontspannen.
Om 16.00 vraag ik of ze mijn ontsluiting willen meten. Ik hoop toch wel op een aantal cm want het doet nu serieus pijn. Buikweeen, rugweeen en beenweeen. Ik weet me geen houding aan te nemen.
Er is wisseling van de dienst en ik krijg een andere verloskundige die zich bij mij in korte tijd niet populair maakt. Ze besluit de weeenopwekkers verder te verhogen omdat ze vindt dat de weeen niet lang genoeg aanhouden. En ze voelt mijn ontsluiting: slecht 3 cm..... Dus 1 cm opgeschoten.
De pijn, de spanning en de emotie van opnieuw bevallen met zoveel beladen gevoelens wordt me even teveel en ik moet ervan huilen. Ik trek het niet meer. Ik besluit om voor een ruggeprik te gaan. Na een paar minuutjes is de verloskundige terug met de mededeling dat er 2 spoedoperaties zijn en dat het onbekend is wanneer de anestaesist weer beschikbaar is. Kon wel een paar uur duren. Slik. Dit trek ik niet. En ik had voor de bevalling al besloten om geen pethadine prik te willen. Aangezien je kindje hier via de placenta ook iets van mee krijgt en suf ter wereld kan komen.
Maar er wordt me verteld dat de werking hiervan maxq,t tot 2 uur is. Dus aangezien ik `nog maar` 3 cm heb zou dit een mooie overbrugging zijn voor eventueel de ruggeprik. Ondertussen ben ik in een heuze weeen storm terecht gekomen en iis praten tussen de weeen door niet meer mogelijk en wat de situatie achteraf lachwekkend maakt is dat dan ook niemand van mij mocht praten. Ik heb ze op een duidelijke doch niet zo aardige manier tot stilte gemaand haha. Maar goed ik kreeg die prik misschien om half 5.
Ik moest nog naar de wc en daar wou ik niet meer weg. Zittend op de wc kon ik het beste de continue stroom van weeen opvangen. Tegelijk riep ik ook `hij komt al`.
Ik moest terug naar mijn bed, en ik wou echt op die wc blijven. Ik heb nog een aantal persweeen moeten wegzuchten. Echt wat is dat een onmogelijke taak zeg! En toen weer voelen naar de ontsluiting: 7 cm! Ik kreeg de opdracht nog 3 persweeen weg te zuchten en toen had ik volledige ontsluiting en mocht ik meepersen. Heerlijk! Al had ik wel meer moeite met het precies persen, ik voelde hem echt komen en gaan.
Na 3 persweeen bleek de hartslag ver weg te zakken en zich ook niet te herstellen zoals bij de vorige weeen. Het moest nu snel. Voor mijn man was dit echt vreselijk want hij zag het op het scherm gebeuren maar wou en kon dat niet tegen mij zeggen omdat ik dan evt in paniek zou raken. De zorgen van een papa waren in ieder geval voldoende aanwezig.
Maar goed na die mededeling heb ik heel hard geperst en daar was mijn kleine man:
Boris!!
Hij was blauw/zwart maar dat trok binnen een paar seconden weg en nadat hij bij mij op de borst werd gelegd duren het niet lang voor de langgekoesterde verlossende huil van mijn mannetje! En ohhw wat moest ik daarna huilen. Hij is er, hij is er en hij blijft niet stil. Wat een magisch moment. En wat voelde ik een trots. Wat is mijn ventje mooi!! Helemaal verliefd!! Ik ben natuurlijk helemaal niet objectief maar hij is echt heel erg goed gelukt!!
Het gevoel wat ik nu al (na 1 week) al voor hem voel is zooo ontzettend groot. Het maakt me in de war, kwetsbaar en gelukkig. Wat een belevenis en wat bijzonder!
Inmiddels zijn we een weer verder. We mochten na 1 nachtje naar huis. Boris bleef kreunen en leek pijn te hebben. De artsen hebben hem bekeken en waarschijnlijk heeft hij knel gezeten. En daarbij hij is abrupt uit zijn warme veilige huisje gehaald. Binnen 1,5 uur ben ik van 3 cm naar geboorte gegeaan. Dus wellicht ook wel stressvol.
Thuis viel hij te veel te snel af en moesten we bijvoeden. Het leek beter te gaan maar hij zag erg geel en nu gaan we alweer aan onze 3e nacht op rij beginnen in het ziekenhuis. Hier ligt Boris onder zo`n lamp. Hopelijk mogen we snel verder thuis genieten en nog verliefder worden op mijn eigen kind!!
reza*
- Geslacht: meisje
- Geboortedatum:
reza*'s profiel
Geboorte informatie
Type bevalling: Vaginaal (met pijnverlichting)
Duur van de bevalling: 14
Bevallen na: 39 weken en 5 dagen
Gewicht bij geboorte: 3290
Lengte bij geboorte: 54