Een half jaar en 1 dag later

Lieve Reza,

Het was gister een half jaar geleden dat jij om 0.25 uur 's ochtends geboren werd. Wat de mooiste dag van ons leven had moeten worden, werd een hele ingrijpende dag. Mooi is niet het woord en toch ook weer wel. Jij werd geboren en daar hadden we al die maanden, weken en dagen naar uitgekeken. Ik was benieuwd naar hoe je eruit zou zien, naar hoe de bevalling zou gaan en of ik gelijk het moedergevoel zou hebben. En nu, nu weet ik het antwoord op die vragen. En die dag zou ik voor geen goud hebben willen missen. Maar wat had ik graag gehad dat er een andere afloop zou zijn geweest. Dat het niet oorverdovend stil was gebleven maar dat jij met een harde huil je komst kenbaar had gemaakt. Dat ik je warm tegen me aan had kunnen drukken. In mijn voorstelling zou je vader zo ontzettend trots kijken, en nu zag ik hem alleen maar breken, het was en is ondragelijk dat jij niet levend bij ons kon zijn.

Dat wij je niet kunnen zien opgroeien, je verzorgen en begeleiden in je leven. Ik zou je zo graag je eigen keuzes willen laten maken en er voor je zijn om je te sturen of om je op te vangen.

Zes maanden alweer......

Ik vind het moeilijk me een voorstelling te maken van wat je nu al zou kunnen. Zou je al kunnen zitten misschien, en welke geluidjes zou je maken. Zou je blij worden van banaan of zou je fan zijn van de vertrouwde melk? En hoe zou je eruit zien. Och zoveel vragen waar ik nooit maar dan ook nooit antwoord op zal krijgen.

Het doet elke dag weer pijn om te beseffen dat het leven anders is dan het zou moeten zijn. Dat jij er niet bent en dat ik nooit echt zou weten wie je bent en wie je geworden was. Zou je het rustige karakter hebben van je vader of toch meer een feestbeest die iedereen om de vingers windt?

Ik zou het zo graag willen weten, wie ben je die ik mis. Ik mis jou, maar tegelijker tijd zijn ons zo weinig herinneringen gegund. En ik weet niet of dat het makkelijker maakt of juist moeilijker.

Het was fijn dat er gister vrienden en familie stil stonden bij het feit dat jij een half jaar geleden geboren bent. En dat ze aan ons dachten. Zoals wij elke dag aan jou denken. De wereld om ons heen gaat door, maar elke dag en misschien wel elk uur denk ik aan je.

Lieve Reza, wat beseffen we ons goed dat het leven een wonder is. En we zijn dankbaar en gelukkig dat we elkaar hebben en dat tot nu toe blijkt dat we sterk genoeg zijn om dit aan te kunnen. We hadden je zo graag bij ons gehad en samen liedjes voor je gezongen.

Lieve schat ik heb nog zoveel liefde om te geven. Ik hou van je!