Laatste uitslagen en wat me bezig houdt

Gister werd ik gebeld door de gyneacoloog waar we ook waren geweest voor de nacontrole. We waren daar zo'n week of 6 geleden en toen hebben we de meeste uitslagen van de onderzoeken gehad. Reza* had niet de meest voorkomende afwijkingen en ook geen infecties oid. Ook mijn uitslagen waen goed. De omstrengeling van de navelstreng was nu dus zeker de oorzaak. Gelukkig alle antwoorden op mijn vragen gekregen. En dat waren er maar liefst 28. Wat komt er dan veel  bij je op he wat je wilt weten. Ik had van te voren alles opgeschreven zodat ik geen dingen kon vergeten.

Voor mij was een belangrijke vraag of er niets mis met mij was. Ik heb nu een miskraam met 12 weken gehad. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, waar ze met 9 weken achter kwamen. Toen is mijn linkereileider ook verwijderd. En daarna met 9 maanden is Reza* dood geboren. Je gaat dan zo twijfelen aan je eigen lichaam. Ik kan dan wel zwanger worden, maar het vervolg is steeds niet goed. Gelukkig gaf de gyneacoloog aan dat er niets afwijkends is gevonden en dat het bot gezegd domme pech is. Een miskraam daar heeft iedereen 15% kans op bij elke zwangerschap, de doodgeboorte is zeer zeldzaam en was in mijn geval geen erfelijke afwijking door een verkeerde combinatie van genen ofzo. Het grootste gevaar voor een volgende zwangerschap zit hem eigenlijk in die buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dan heb je namelijk een verhoogd risico hierop. en dan moet je snel handelen, want als de overgebleven eileider scheurt dan stroomt het bloed je buikholte in en dan moet er geopereerd worden anders overlijd je uiteindelijk. Maar daar zijn we alert op en er zal ook een vroege echo gemaakt worden als ik weer zwanger ben om te kijken waar de zwangerschap zic h bevind.

Maar goed ik wou eigenlijk een blog schrijven over dat de gyn mij gister belde. En ze had de laatste uitslagen van de vruchtwaterpunctie die nog vlak voor het inleiden is afgenomen (geen pretje trouwens als de artsen druk aan het overleggen zijn wat ze nou precies moeten doen, omdat ze dat zo weinig doen met deze termijn). Maar goed, ook de minst voorkomende afwijkingen, waar dus langer onderzoek voor nodig was had Reza* niet. Dit hadden wij ook niet verwacht, maar het was toch fijn dat we ook dat hebben uitgesloten.

Conclusie, Reza* was helemaal gezond. Ze heeft alleen toen ze nog veel kleiner was en nog volop rond kon zwemmen en draaien de navelstreng 5 keer om haar heen gekregen. Doordat ze ging groeien is dit strakker gaan zitten en kon ze ook niet meer draaien om dit los te krijgen. Voor mij voelt dit natuurlijk heel machteloos en ben ik ook verdrietig dat dit moest gebeuren. Wat voor een zin heeft het. Maar aan de andere kant besef ik me dat als Reza* niet gezond was geweest maar bijvoorbeeld een ernstige hartafwijking waardoor ze was overleden dat de pijn er dan echt niet minder om zou zijn. Je verliest je kindje, je kindje die je elke dag in je buik voelde bewegen en porren. Altijd tegen de onderkant van mijn rechterrib zat ze zich af te zetten met haar voetjes. Wekenlang heeft ze elke dag de hik gehad. En nu stel je jezelf de vragen van wat als ik anders had gehandeld. Want waarom heb ik niet iets gedaan, ze had de laatste 2 weken namelijk de hik niet meer. Maar ja ik vond het wel prettig dat ze dat niet meer had, en nu schaam ik me voor die gedachte. Ze bewoog ook minder de laatste tijd, maar hoe moet je omgaan met het antwoord van de verloskundige dat het normaal is dat ze niet meer schopt, maar dat het alleen nog maar bewegingen zijn. Dus het verschuiven van beentjes of armpjes. Ik vond dat maar moeilijk om dat onderscheid te maken. Vooral op het laatst had ik veel last van harde buiken en tijdens zo'n harde buik voeld ik dan heel duidelijk een voetje (of armpje, maar ik dacht een voetje) onder mijn ribben en dan stak er ook echt een bult uit. Maar is dit dan een teken van leven? Een beetje het kip en het ei verhaal. Wat is eerst. Eerst het voetje, waardoor ik een harde buik krijg omdat het onprettig is, of een harde buik en daardoor voel ik beter waar alles ligt?

Zucht....ik weet het ook allemaal niet. En echt veel zin heeft het ook niet, want als ik wist dat ik iets anders had moeten doen dan had ik dat gedaan. Helaas helaas hebben we gelijk afscheid moeten nemen van onze mooie meid. Wat had ik haar graag willen horen huilen, wat had ik graag haar oogjes gezien, wat had ik haar graag willen voelen bewegen. En alle 'wat had ik haar graag's voor de toekomst....

Mijn nichtje is 3,5 jaar en we hebben haar ook betrokken bij de begrafenis en het afscheid enzo. En kinderlogica en het verwoorden op hun manier is waarschijnlijkwel de puurste vorm. Zo was ik bij mij broer en schoonzus te logeren en kwam zij 's ochtends naar mij toe om lekker in bed te spelen (en konden de ouders lekker eens uitslapen). En ineens tussen de spelletjes en liedjes zingen door zegt ze tegen mij; 'Reza is dood he?' Ik; 'Ja Reza is dood'. Zij: 'dat is jammer, maar het is niet jammer dat de baby in mama's buik niet dood is he' Ik; 'nee dat is niet jammer'.

Blijkbaar houd het haar dan toch wel bezig. Toen ze een paar weken na de begrafenis bij ons waren, gingen ze met zn drieen naar het grafje toe. Mijn broer en schoonzus hadden goed uitgelegd dat er nu zand op het grafje lag. Dus dat het er anders uit zag dan bij de begrafenis. Mijn broer vertelde dat ze het allemaal maar wat interessant vond. En bij het gafje zeiden mijn broer + schoonzus ook wat tegen Reza* en ze vroegen of mij nichtje ook wat wou zeggen. Waarop ze op haar hurken ging zitten en fluisterde 'Reza, ik kijk altijd naar je sterretje'..... Nou dat vond ik zo lief!

Nou ik merk dat ik behoorlijk van me af aan het schrijven ben. Wel een lekker gevoel.

Dit is mijn laatste week van mijn verlof, en ben gister bij de bedrijfarts geweest. Op mijn voorstel ga ik 3 ochtenden weer beginnen met werken. Normaal werk ik 4 dagen. Na het gesprek ben ik mijn collega's nog even gaan opzoeken en dat voelde best heel goed eigenlijk. Ik was nu 2 keer eerder al op mijn werk geweest, vooral om de stap om weer te beginnen wat makkelijker te maken. En ik heb nu eigenlijk best zin om me weer wat nuttig te maken. Al is er wel onwijs veel veranderd, dus ben benieuwd of ik het allemaal kan bijwerken. Mijn baas gaf gelukkig aan dat ik alleen aanwezig moest zijn en verder niets. Dus krijg gelukkig alle mogelijkheid om te wennen aan alle drukte. Ik werd gister al gek van al het geluid en drukte om me heen. Dus zal ook nog wel pittig worden.