Een jaar geleden vandaag moesten we naar het ziekenhuis in de avond omdat je dan toch echt aanstalten maakte om je intrede in de wereld te maken. Mama en papa zijn de hele nacht wakker gebleven en op 21 januari om 5.31 in de ochtend was je daar dan toch eindelijk; ik zal onze eerste kennismaking nooit vergeten, je oogjes die een beetje wantrouwig naar me keken, je warm lijfje, de eerste keer dat je wilde drinken. Ik werd overspoeld door zoveel emotie en liefde dat ik dat nooit van tevoren had kunnen bedenken. Je was zo klein en hulpeloos en helemaal van ons.
Nu zijn we bijna een jaar verder en wat ben je nog steeds lief en leuk en wat houden we veel van je, maar wat gaat de tijd toch snel. Klein en hulpeloos ben je in zeker opzicht natuurlijk nog steeds, maar je kan ook al zoveel: je babbelt er onverstaanbaar op los, wil alleen maar staat en stapjes zetten, alle speelgoed door de kamer heen verspreiden, achter de poes aan, knuffelen met mama, stoeien met papa. Een kleine baby ben je ontegenzeggelijk niet meer, we gaan nu de dreumesfase in.
Mijn lieve kleine Mini, ik kan me het leven zonder jou niet meer indenken en morgen gaan we je allereerste verjaardag vieren met een taartje, versiering en cadeautjes, maar vandaag is mama een beetje nostalgisch en denk ze terug aan de kleine baby die een jaar geleden in haar leven kwam. Ik hou van je met heel mijn hart
aaach, smelt....zo herkenbaar he, dat je ineens je beebje bekijkt en denkt, waar is dit jaar gebleven. morgen een fijne verjaardag met je kleine miniman! Laat m zn handje vol in je taart zetten hahaha. Is bij ons traditie...voorzien van een goed schort natuurlijk, maar dat hoofd als ze een mond vol heerlijke zoetigheid hebben...geweldig!
reacties (0)