De tijd vliegt: 6 maandjes oud

Lieve Dinnetjes,

Waar blijft de tijd? Het is eeuwen geleden sinds ik iets heb gemeld in de vorm van een blogje, dus het werd ook echt wel weer tijd.

En ja, zoals ik al zei: de tijd vliegt. Zo heb je een pasgeboren baby in je armen en zo is het een knul geworden van 6 maanden oud (een serieuze leeftijd natuurlijk, ha ha) die allerlei dingen wil. Het echte ‘kleine baby’ is er nu toch wel vanaf en hij wordt langzamerhand meer een kindje. Hij rolt om van rug naar buik sinds hij iets meer dan 3 maandjes oud is, maar op terugrollen heb ik hem nog niet kunnen betrappen. Tja, waarom zou je ook, als je ook gefrustreerd kan gaan piepen tot mama je weer terug rolt? Hij wil ontzettend graag vooruitkomen met tijgeren of kruipen, maar aangezien hij meer aan het droogzwemmen is – armpjes en beentjes in de lucht en verwoed zwaaien ermee – lukt dit uiteraard ook nog niet; wederom een bron van frustratie. Het leven van een baby gaat niet over rozen J! Zitten kan hij alleen nog met steun, zonder valt ‘ie zonder pardon om, maar o wat is dat interessant. En staan is nog veel leuker.

Alles wat binnen reikwijdte komt, moet worden vastgepakt en geproefd en sinds hij van hubbie de afstandsbediening heeft mogen vasthouden, zijn de instellingen van de tv veranderd: en bedankt, ha ha. Overal wordt verwoed op gebeten, ja ook op papa’s neus en mama’s kin, en ik kan je wel vertellen dat een baby ook zonder tanden best kracht kan zetten: au! Maar daar is natuurlijk een reden voor: het eerste tandje zit er nu echt aan te komen, er is een heel klein wit puntje te zien.

Sinds afgelopen weekend is ook het eerste hapje een feit. Ik heb wortel puree gecreëerd en hoewel de eerste kennismaking nogal wantrouwig was (twee minihapjes waarvan ongeveer een half lepeltje daadwerkelijk is doorgeslikt), had hij op de derde dag de smaak te pakken en heeft hij 15 (!) hapjes gegeten. Ik natuurlijk zo trots al een aap met 7 staarten (is dat de uitdrukking?). We gaan nu verder met de courgette, ben benieuwd!

De borstvoeding gaat nog steeds door, maar ik zou het niet zo erg vinden als hij misschien langzaamaan met de hapjes een voeding ’s nachts zou willen laten vallen. Het lijkt me wel weer eens wat om langer dat 3 uur aaneen te mogen slapen. Ik hou me maar voor dat kinderen van 14 ’s nachts meestal niet eten en mochten ze het wel doen, dan mogen ze het ook zelf klaarmaken, ha ha.

Inmiddels ben ik ook alweer twee maanden aan het werk en gaat onze mini drie dagen naar de crèche (hubbie heeft ook een dag ouderschapsverlof in de week). Ik ben zo blij dat dat goed gaat en dat hij het er erg naar zijn zin lijkt te hebben; lijkt me helemaal niks als je een kindje moet achterlaten die het daar niet leuk vindt, zou dat ook niet kunnen denk ik.

Al met al kan ik niet anders zeggen dan dat ik gezegend ben om zo’n mooi, lief en leuk knulletje te hebben mogen krijgen die ’s ochtends het vroege opstaan altijd goed weet te maken met een smile van oor tot oor en uitgestrekte armpjes om opgepakt worden. Wat gun ik het toch al mijn vriendinnetjes om dit geluk te ervaren, want geluk is het, ondanks het feit dat je wallen af en toe op je knieën hangen en dat je soms geen flauw idee hebt wat je aan het doen bent. En als ik naar de fotootjes kijk van de eerste maand, zou ik heel stiekempjes best graag nog een broertje of zusje voor onze mini hebben, maar ik realiseer me tegelijkertijd dat dat er waarschijnlijk niet in gaat zitten. Geeft helemaal niets, ik overspoel gewoon dit knulletje met liefde.

Nou ladies, jullie zijn weer een beetje bij over ons wel en wee. Al mijn lieve vriendinnetjes in de MM: ik ben ontzettend voor jullie aan het duimen en hoop zo dat het gaat lukken na al die moeite en (soms) verdriet. Alle dinnetjes die zwanger zijn:  dat het allemaal maar goed mag gaan en jullie een zorgeloze zwangerschap mogen hebben en gezonde babietjes.
Geniet van het mooie weer allemaal, eindelijk zon en zomer!