Moederdag 2023, Brief aan mijn wenskind

14/05/2023, Moederdag


Dag liefste kind van mij,


Vandaag is het Moederdag en dat doet me zo verlangen naar het moment dat ik kan vieren jou mama te mogen zijn. Ik zie de kindjes van vrienden hun mama’s vieren met zelfgemaakte cadeautjes en versjes die ze op school leerden. En kan niet wachten tot ik die momenten ook kan ervaren met jou. Ook al praat en droom ik veel over je, je bent er helemaal nog niet. Op dit moment weet ik zelfs nog niet of je er ooit komt. Maar jou mama mogen zijn is mijn allergrootste wens!


Mag ik me even aan je voorstellen, ik ben je mama (of dat hoop ik toch ooit te mogen worden).  Ik ben S.V., ben geboren op 21 februari 1989 (ik ben nu 34 jaar) en woon in W., België. Ik hou van muziek, lego, lezen, creatief bezig zijn, de zee en mensen helpen. Maar ik hou ook heel veel van kindjes, daarom ik heb ik geleerd voor kinderverzorgster en ging ik vroeger vaak babysitten op mijn nichtjes en neefjes of de kinderen van de buren. Kindjes hebben altijd een centrale rol in mijn leven gehad en daarom droomde ik er als kind al van om jou mama te mogen zijn. Iets wat naar mijn gevoel mijn leven echt compleet zou maken.


Waarom ik zo graag (jou) mama wil worden? Je komt op de wereld als een klein hulpeloos wezentje die voor alles op mij rekent en waar het mijn taak is om jou te begeleiden tijdens de reis dat het leven is. Om jou met al mijn liefde te omringen, mijn kennis door te geven en dit in een veilige en warme omgeving die ik je als thuis wil bieden. En om jou te zien groeien, bloeien en genieten van het leven en van dat kleine hulpeloze wezentje stap voor stap op jou eigen tempo te zien veranderen in een zelfstandig, liefdevol en sterke persoon met respect voor anderen. En niet alleen ik zal dit doen maar je zult veel verschillende mensen in je leven hebben die ook heel veel om je zullen geven en er voor je zullen zijn. Sinds mijn ouders (jou oma en opa dus) weten dat ik probeer zwanger te worden noemt je opa je oma vaak ‘moeke’ en ook al zeggen ze het niet letterlijk, ik voel dat zij ook beginnen dromen van een kleinkind. En ook mijn broer (je nonkel) en zijn vriend willen graag aan kindjes beginnen maar dat beloofd ook een moeilijke weg te worden. Iemand anders waar je vast veel aan zult hebben is je meter (T., mijn beste vriendin en mama van mijn metekindje A.). Zij kijkt ook ongelofelijk uit naar het moment dat ik haar kan vertellen dat ik jou verwacht. Naast die 4 mensen zijn er nog heel wat andere mensen aan wie ik je ooit hoop voor te mogen stellen. Mensen die nu ook al weten van mijn wens en zij vragen regelmatig of ik al meer weet i.v.m. jou komst maar voorlopig moet ik ze teleurstellen. Stuk voor stuk zijn het liefdevolle, behulpzame en open-minded mensen met respect voor anderen en de wereld. Mensen die mij altijd hebben gesteund tijdens goeie maar vooral ook tijdens slechte tijden. Liefde in overvloed!


Ik ben zo benieuwd om jou te leren kennen, zo veel vragen in mijn hoofd. Wie ben je? En wie zal je worden? Ben je een jongen of een meisje of voel je je geen van beiden? Zal je ook ros haar hebben? En welke kleur zullen je ogen hebben? Hoe zal je zijn? Geduldig of net ongeduldig? Rustig of druk? Extravert of introvert? Creatief of sportief of allebei? Netjes of slordig? Pik je snel dingen op of neem je liever je tijd? Zul je een avonturier zijn of speel je het liever veilig? Zal je evenveel van muziek houden als je mama? Heb je liever de zon of de sneeuw? Zit je liever binnen of buiten? Zal je goed zijn in het denkwerk of zul je liever met je handen werken? Zal je bij oma, opa, je nonkel of je meter gaan klagen als wij eens ruzie hebben? Maar eigenlijk doet dat alles er niet toe zolang jij je maar goed voelt. En hoe je je ook voelt; blij, bang, triest of boos het is allemaal oké! Alleen zal je je nooit moeten voelen want ik zal er altijd voor je zijn. Jij bent jij en ik hoop dat ik samen met jou mag ontdekken wie je zal worden in het leven. Al jou mijlpalen, goed of slecht, ik wil ze allemaal met je beleven.


Soms kijk ik boven in wat jou slaapkamer zou kunnen worden en zie ik je al liggen. Zalig soezend, met een lach op je gezicht, een knuffel die bij je waakt en ik die naar je kijk vanuit de deuropening met een hart vol liefde en misschien een traantje van geluk in mijn ogen. Soms kijk ik rond in huis en zie ik je lopen en op andere momenten zie ik je rennen door de tuin. Ik hoor je lachen en 100.000 keer vragen “Waarom?” en ook al word ik er vast gek van toch zal ik altijd een antwoord proberen vinden op je vragen. Ik kijk uit naar je eerste badje, lachje, tandje, woordje, papje, stapjes… alsook je troosten na een val of je eerste gebroken hart. Heerlijk samen knuffelen of als je zondagochtend vroeg bij mij in bed kruipt. Samen spelen, knutselen, tv kijken, huiswerk maken of samen er op uit trekken. Maar ook om aan de zijkant van het veld te staan supporteren als je gaat voetballen of komen op de eerste rij als je moet optreden… welke hobby(’s) je ook kiest ik zal je grootste fan zijn! Al zal je dat op een bepaalde leeftijd niet zo fijn meer vinden vrees ik. Het moederschap zal zeker geen roze wolk of ‘a walk in the park’ zijn dat weet ik best. Je zult me vast nachten lang wakker houden, huilend als kind omdat je zelf niet slapen kunt en later als tiener omdat je na het uitgaan nog niet thuis bent gekomen. Er zullen weken zijn dat je weer te snel door je zakgeld gaat en je extra geld komt vragen. Ik zal je waarschijnlijk oneindig veel moeten zeggen “Niet doen.”, “Blijf daar eens af.”, “Zit eens stil.”, “Luister nu eens naar mama.”, “Doe je schoenen aan.”, “Maak je huiswerk.”, ‘Ruim je speelgoed op.”... Je zult ontdekken hoe je mij de kast op kunt jagen. En net als we heel dringend ergens heen moeten zal jij beslissen om je huilend op de grond te gooien omdat je iets (niet) wil. Maar dat hoort er allemaal bij. Ik las ooit ‘Het moederschap is niet altijd fijn maar het zijn de mooie momenten waar je later met veel liefde en een lach op het gezicht op terugkijkt.’ En zo denk ik er ook over…


Ooit zal er een dag komen dat je zal zien dat ik anders ben dan de mama’s van je vriendjes. Anders, omdat mijn lichaam niet altijd mee wil. Soms zullen dingen me niet lukken omdat ik pijn heb en moet ik dingen anders doen dan andere mama’s. Of lukken ze helemaal niet. Maar wat jij nodig hebt zul je hebben, daar twijfel ik niet aan. Dat zal je vast ook wel eens oneerlijk vinden en dat is oké. Zo leerde ik ook om nooit op te geven en dat er altijd een oplossing is hoe moeilijk of onmogelijk sommige dingen ook lijken. Een belangrijke levensles die ik jou ook wil meegeven. Dat mijn jeugd niet altijd de makkelijkste was zie ik als leidraad om die dingen anders te doen bij jou. Zal ik fouten maken? Ja, absoluut! Maar dat doen alle ouders. Weet ik alles? Helemaal niet. Maar ik blijf leren, iedere dag en van iedereen die ik op mijn pad tegen kom. Ook van jou zal ik ongetwijfeld leren, zonder dat je het misschien beseft of er iets speciaal voor moet gaan doen. Je wordt sowieso een verrijking in mijn leven. En de liefde tussen ons zal onvoorwaardelijk zijn. Een band tussen moeder en kind is onbreekbaar, mooi en uniek, zo ook die van ons. Ik beloof je, ik zal er altijd voor je zijn, ALTIJD! Wanneer je me ook nodig hebt, dag en nacht. Ik zal je tranen drogen en je angsten sussen. Ik wil de veilige haven voor je zijn waar je altijd naar terug kunt komen hoe oud je ook mag zijn, welke fouten je ook mag gemaakt hebben.


Hoe jij er komt? Geen idee, misschien kom je uit mijn buik? Of misschien kom je uit de buik van je echte mama, kan zij om één of andere reden niet voor je zorgen en kom je daarom bij mij wonen. Ook zal je je later vast afvragen waarom je geen papa hebt. Of misschien heb ik ondertussen wel iemand leren kennen, wie weet? Het leven kan soms heel onvoorspelbaar zijn. Maar zoals het er vandaag uitziet zal je enkel een mama hebben en daar is niets mis mee. Als je ooit een neefje of nichtje krijgt zal die geen mama maar wel 2 papa’s hebben. Maar een papa die zul jij normaal niet echt hebben. Omdat ik al heel lang alleen ben en de kriebel om mama te worden veel te groot word heb ik beslist om het alleen te doen. Daarom ga ik naar het ziekenhuis om aan een dokter te vragen of ze mij wouden helpen met een ‘zaadje’. Dat ‘zaadje’ en mama’s ‘eitje’ worden dan in mijn buik samen… JIJ! Mijn wondertje, mijn alles, mijn kindje! En dat maakt mij jou mama! Of daar hoop ik toch op. Maar zoals ik al zei lukt dat misschien niet en word jij bij je echte buikmama geboren. Dat kan op heel wat manieren: pleegzorg, draagmoederschap of adoptie. Moeilijke woorden hé… Hoe jij er ook komt, mij maakt het niet uit… Mijn huis is zo goed als klaar voor jou, je eerste kleertjes liggen klaar en speelgoed heb je ook al. Je bent welkom wanneer dat ook mag zijn!


Veel liefs, knuffel en dikke kus


Je mama


 


Ik heb de namen weggelaten om privacy redenen. Dit is een brief vanuit mijn hart geschreven en het is hoe ik het voel. Jullie kunnen hier mee akkoord zijn of niet, dat doet er niet toe voor mij. Ik hoop dat alle mama's hier een fijne moederdag hadden en aan de dames die net zoals ik hopen ooit moederdag te kunnen vieren, geef niet op en blijf geloven dat jullie moederdagen komen!

1585 x gelezen, 4

reacties (10)


  • Kleine-bloem

    Heb veel van je blogs gelezen. Ik ben iemand die vindt dat overal meerdere kanten aan zijn.

    In jouw geval zou ik dringend adviseren om kinderen van anderen in je leven te hebben, als zijnde oppas kinderen. Of een peuterspeelzaal, vrijwilliger in een opvanghuis. Ik noem maar iets. Maar wbt je kinderwens heb je absoluut je eigen wens veruit bovenaan staan. In het belang van je kind lijk je niet te denken. Zo-zoveel mensen die een zwangerschap en kind afraden, incl fertiliteitskliniek. Zet je dat nou serieus niet aan het denken? Ik vind het oprecht triest!

    Je hebt het hebben van een kind geromantiseerd. Al begrijp ik heus hoe sterk de wens kan zijn.

  • Yune

    Misschien een idee hoor, maar je zou kunnen overwegen om laag technisch draagmoeder te worden voor het kindje van je broer en zijn vriend. Dan eventueel een eicel van jou, en de zaadjes van zijn vriend.

    Eventueel in overleg misschien zelfs co ouderschap met jullie 3tjes

    Dan heb je wel een soort van 'eigen' kind, zonder de verplichting om er de hele tijd voor te zorgen.

    Dan kan je wel ervaren hoe 't is om zwanger te zijn en te bevallen, en om een kindje van je zelf op te wereld te zetten, maar als 't dan niet gaat, heb je altijd nog 2 co ouders die je kindje kunnen opvangen :)

    Jij je kindje, hun wens vervuld...

  • Dame68

    Dat is een mooi idee. Het is zo fijn om er niet alleen voor te staan, de verantwoordelijkheid te kunnen delen. Juist als je zelf een lichamelijke beperking hebt

  • snoezelke

    Ik snap je en daar heb ik ook heel even aan gedacht omdat ik het hen zo hard gun maar ik zou het niet aankunnen om dat kind na de geboorte dan 'af te geven'. Ook al blijft het in de familie en heb ik heel veel respect voor dames die draagmoeder zijn, ik zou het zelf niet kunnen. Het zou te veel pijn doen om dat kind niet bij mij te kunnen hebben maar tegelijk ook pijnlijk om dat kind, mijn kind, bij iemand anders te zien opgroeien. Ik wil wel laten vastleggen dat als ik een kindje mag krijgen en mij overkomt iets (in de zin van een dodelijk ongeval ofzo) dan wil ik dat mijn kind door mijn broer en zijn vriend word opgevoed. En gezien zij in Australië wonen is co-ouderschap super ingewikkeld, het is niet om de hoek.

  • aliemama

    Mooi geschreven. Ik kan me voorstellen dat moederdag een pijnlijke dag is als je zo graag een eigen kindje wil. Ik hoop dat je toch ook gelukkig kunt zijn als het niet lukt een kindje te krijgen. Het is namelijk wel een hele grote verantwoordelijkheid die je je kind geeft als hij/zij voor jou geluk moet zorgen. Ik wens je toe dat je van jezelf mag gaan houden, net zoveel als je nu al van je wenskindje houdt. En dat je geluk mag ervaren, zelfs als het kindje niet komt.

  • snoezelke

    Dank je wel, super lief! Ik ben nu ook gelukkig en als er geen kindje komt zal ik ook gelukkig blijven maar naar mijn gevoel zal mijn leven nooit volledig zijn als ik geen moederrol zal kunnen hebben gehad in het leven van een kind (eigen of pleegkind).

  • Iboi

    Denk er goed over na. Natuurlijk is het prachtig een kindje hebben. Een kind verzorgen en grootbrengen vraagt 150% inzet, 24/7. Persoonlijk had ik dat de eerste jaren niet alleen gekunt. Weinig slaap, steeds gehuil, ziektes. Samen voed je je kinderen op, heb je elkaar daarin nodig als partners.

    Ik wil niet je wens afnemen, maar ook zonder kinderen ben je van waarde! Ik hoop dat je dat ook al mag ervaren.

  • Assiral

    Mooi geschreven.

    Ik kan me voorstellen dat je in een hele moeilijke situatie zit.

  • Annanm

    Arm arm kind😭😭😭

  • Beebjeliv

    Wensmoeders hebben ook moederdag💖

    Al is het "nog" niet op de manier die je zo graag zou willen.

    Ik heb het echt gelezen met tranen in mn ogen,

    Gewoon omdat het zo herkenbaar is wij hebben er 5 jaar over gedaan toen werd ik eindelijk zwanger.

    En dit wens ik iedereen toe die zo graag mama wil worden💜

    Ik weet zeker dat je toekomstige kindje een heel liefdevolle familie en thuissituatie zal krijgen.

    Ik weet hoe veel pijn het kan doen dat iedereen kindjes heeft en jij niet.

    Op wat voor manier dan ook als je wens zo groot is doet het gewoon echt pijn!

    Het is heel goed van je om van je af te schrijven❤️‍🔥.

    Ik heb een dochtertje mogen krijgen een geschenk uit de hemel!

    En ik hoop dat ook jij dit snel mag meemaken ik gun het je ❤️