Excuses

Even een kleine blog om me te excuseren voor mijn 'afwezigheid' de laatste tijd (ik kom wel kijken maar reageren zit er niet in).

Ik zit er weer even helemaal doorheen en begrijp mijn eigen lichaam niet. Het is nu bijna een week dat ik bijna niets kan eten (vb: 's ochtends een 1/2 sandwich, 's middags 2 aardappelen een half stukje vlees en 2 à 3 lepels groente en dan 's avonds 3 beschuiten met wat kaas) en naast een glas cola en enkele tassen thee lukt drinken ook niet echt. Moet echt iedere keer proppen om ook maar dat binnen te krijgen. Ben ook al bijna 4 kg kwijt ondertussen en af en toe ook misselijk. Met als gevolg dat ik me erg futloos en emotioneel voel. Ik ween om echt de kleinste dingen of soms zelf zonder reden.

Zowel mijn moeder, schoonmoeder, vriend en ik dachten onmiddellijk aan piekeren. Omdat ik wel vaker deze reactie heb als ik te veel aan mijn hoofd heb. En ook al is er in de laatste 8 maand heel veel gebeurt, veel piekeren doe ik niet. Toch allesinds niet bewust. Ik denk er wel over na maar het is niet zoals anders dus ik weet het even niet. Mijn vriend probeert er zo veel als mogelijk voor me te zijn maar ik blijf me rot voelen.

Even aanvullen: ik krijg al om de 3 weken een gesprek met een psycholge en iedere 3 maand ga ik naar de psychiater vanwege mijn verleden met depressies. Dus die hulp is er al op dit moment.