Als moeder je kind moeten missen

Als moeder zou je niet je eigen kind moeten hoeven missen. Dit zeg ik elke dag tegen mezelf. Maar het is bij mij jammer genoeg af en toe wel zo. Ik zal me hierbij neer moeten leggen, dit moeten accepteren, want me ertegen verzetten kost zoveel energie.

Het was de keuze van mijn ex om niet te vechten voor mij, voor ons kind, voor ons gezin. Het was zijn keuze om er als een lafaard vandoor te gaan en zijn partner en kind achter te laten.

Het was zijn keus om niet meer door het leven te gaan als gezin, maar om ons kindje op te laten groeien in een gebroken gezin.

Na al die tijd en na alles wat ie me heeft aangedaan, ben ik er inmiddels zeker van dat het goed is dat wij niet meer bij elkaar zijn. Zo iemand wil ik niet naast me als partner..

Maar door zijn keuzes ben ik nu wel verplicht mijn kind regelmatig te moeten missen.

Mijn kindje heeft een leven waar ik niks vanaf weet. Hij is regelmatig bij zijn vader, en dat is een leven waar ik niet meer bij hoor. Hij doet en zegt daar dingen waar ik niks vanaf weet. Dit klopt niet, dit voelt niet goed.

Maar als moeder heb ik altijd in het belang van mijn kind gehandeld, en vind ik het dus belangrijk dat mijn kindje zijn vader ziet. Alhoewel het me vanbinnen verscheurd.

Wat een moeilijke situatie, wat rot dat ik dit als moeder moet meemaken.

Ik weet dat ik niet de enige ben, en ik wil dan ook tegen al die andere moeders zeggen:

‘we moeten onze kindjes af en toe missen, maar wat zijn we dan ook weer extra blij als ze er weer zijn. Het moment dat ze weer bij ons terug komen is echt heerlijk! Wij komen er wel! Samen met onze kindjes. ‘