Elke dag is een gevecht

Elke dag is een gevecht.
Elke dag is een gevecht om mijn hoofd boven water te houden.
Elke dag is een gevecht om niet te verdrinken in mijn verdriet.

En op dit moment ben ik heel erg bang dat ik het gevecht ga verliezen. Ik had gehoopt en gedacht dat ik na vier maanden wel een heel stuk verder zou zijn dan dat ik nu ben.
Maar jeetje, er zijn niet veel dingen erger dan met een kindje van 1,5 jaar ineens in de steek gelaten worden. En dan niet alleen omdat iemand niet meer van je houdt. Nee, hij ruilt je in.

Het gebeurt met duizenden mensen in Nederland. Die worden verlaten door hun partner. En ook vaak voor een ander. Hoe komen deze mensen hier overheen? Hoe kom ik hier overheen?

Niks is zo denigrerend en vernederend dan verlaten te worden voor een ander. Je hebt al verdriet doordat je ineens alleen bent, maar dan moet je ook nog eens accepteren dat je gewoon niet leuk genoeg bent. Want iemand anders is dat blijkbaar wel.

Een trap, een deuk in je eigenwaarde. Je vind jezelf helemaal niet leuk meer en je begrijpt totaal niet hoe het kan dat iemand gestopt is met van je te houden. Ik was toch gewoon mezelf? Ik ben toch helemaal geen vervelend mens? Hoe kan het nou dat zijn liefde voor mij weg is? Het zal wel aan mij liggen… Had ik beter mijn best moeten doen?

Alle vragen, clichés passeren de revue.

Vragen waar ik nooit een antwoord op ga krijgen. En dat is hard.

Ik zal moeten accepteren dat ik alleen ben. Dat ik alleenstaande moeder ben. Dat ik alles in mijn eentje moet doen. Dat ik op dit moment het gevoel heb het ongelukkigste meisje op de hele wereld te zijn. Acceptatie, daar draait bij mij alles om.

Het gekke is ook dat ik heel veel leuke dingen in mijn leven heb. Mijn zoontje (echt de leukste die er is!!), mijn familie, mijn vrienden. Zoveel fijne dingen, zoveel geluk.

Maar verdriet is zo sterk dat het vaak de leuke dingen even op de achtergrond zet. Elke dag huil ik nog. Elke dag voel ik een bepaalde leegte, een gemis. Ik mis een partner…

Opbeurende woorden, die heb ik nodig. Elke dag weer. En dan zal er straks een dag komen dat ik wakker wordt  en denk: ik ben niet meer ongelukkig! Het geluk kan je bij jezelf vinden, en daar ga ik voor. En bij mijn zoontje natuurlijk, maar daar vind ik mijn geluk al elke dag!