Geboren!!!
Hij is geboren!!! Kyan Ravi is zijn naam. Hij is geboren op 16 september om 7:53. Hij weegt 3520 gram en is 51,5 cm lang. Lieve meiden het is heel erg zwaar geworden en uiteindelijk is Kyan via een keizersnee geboren. Een enorme tegenvaller voor ons. Ik heb heel veel pijn gehad en die heb ik nog steeds. Ik zal vertellen hoe het allemaal gegaan is.
Op dinsdagochtend half 8 ben ik opgenomen in het ziekenhuis en helaas was de ballonkatheter er nog niet uitgevallen. Na touchering bleek ik geen ontsluiting te hebben en hebben ze me een tabletje gegeven om de baarmoedermond te laten verstrijken en wat ontsluiting op te wekken. Na 4 uur ben ik opnieuw getoucheerd, het was toen rond half 12 en opnieuw niets gebeurd en heb ik het 2e tabletje in moeten nemen. Toen begon me de moed eerlijk gezegd al in de schoenen te zakken, dit werd een lange lange dag. Om half 4 opnieuw getoucheerd en toen 2 cm ontsluiting, jippie! De ballon hebben ze er toen uitgehaald en ondertussen hadden ze me ook al aan de weeënopwekkers gelegd. Ik weet even niet meer hoe laat, denk rond half 2 ofzo. Ik begon toch al serieus weeën te krijgen die steeds sneller kwamen en ook al erg pijnlijk waren. Na touchering nog steeds 2/3 cm en mijn hoop op een natuurlijke bevalling begon snel te smelten als sneeuw voor de zon.
Ik heb een ruggenprik gekregen, weet serieus niet eens meer wanneer ik die gekregen heb, alles is een waas. Had veel last van zowel buik- als rugweeen, erg pijnlijk!!! Na een korte periode, misschien 4 uurtjes, was de ruggenprik aan de linkerkant uitgewerkt en begon ik weer extreem veel pijn te krijgen. Deze ruggenprik kan trouwens helemaal niet uitgewerkt zijn want je krijgt continu toevoer van verdoving omdat hij met een draadje is vastgezet in je rug. En toch kwamen de weeën er doorheen. En hij werd hoger en hoger gezet. Ondertussen werden de weeënopwekkers ook steeds maar opgeschroefd omdat de ontsluiting gewoon totaal niet vorderde. Het was dus echt een hopeloos verhaal aan het worden. Om half 3 ' s nachts lag ik opnieuw in de voorbereidingskamer voor een nieuwe ruggenprik. De oude werd eruit gehaald en een nieuwe gezet. Pfff vreselijk! Inmiddels stonden de weeënopwekkers op de hoogste stand en kreeg ik steeds meer verdoving via de ruggenprik toegediend maar ik bleef al uren steken op 5 cm ontsluiting. Om 6 uur ' s ochtends, na 10 uur nutteloze weeën en veel pijn hebben we toen besloten om een keizersnee te doen. Ik was inmiddels zo platgespoten van alle pijnmedicatie dat het me niet eens meer zoveel boeide.
De dienstdoende gyn werd uit bed gebeld net als de dienstdoende anesthesist en ik werd opnieuw met de hoogste dosering ruggenprik plat gespoten want inmiddels was wel duidelijk dat ik veel meer nodig had dan ze normaal aan barende vrouwen geven.
Mijn man was inmiddels omgekleed en ik werd naar de ok gereden. Daar aangekomen werd alles voorbereid en ik moet zeggen, iedereen was heel erg aardig en stelde me zo goed en kwaad gerust. Het doek werd omhoog gehesen en ik voelde van alles aan mijn buik rukken en trekken, ze waren begonnen met snijden en om de baby eruit te halen. Toen ging het doek omlaag en zagen we onze zoon uit mij buik komen en geboren worden. Toch een heel speciaal moment!
Papa is effe met Kyan naar de verzorgingstafel gegaan waar hij door een kinderarts werd nagekeken. Drie keer een apgar van 10 dus dat was heel goed. Papa mocht zogenaamd de navelstreng doorknippen. Dat is voor show want die navelstreng is dan allang doorgeknipt maar oké, het gaat om het idee.
Daarna werd Kyan bij me gelegd en werd de buik weer dicht gemaakt. Dat duurde ongeveer 20 minuten. Ik ben toen naar de kamer terug gereden en vanaf daar wordt het een beetje wazig. Van gisteren herinner ik me sowieso erg weinig omdat ik eerst werd verdoofd met de ruggenprik en daarna met een morfinepomp die me elke 9 minuten een dosis gaf. Meiden ik was zo stoned als een garnaal. Ik zei de gekste dingen en viel continu weg. Heel eng om mee ge maken en ook voor mijn man was het geen pretje om mij zo te zien. Vandaag gaat het een beetje beter. Ik ben vanochtend van de morfine afgegaan omdat ik het niet langer trok. De blaaskatheter is verwijderd en ook het infuus is eruit gehaald. Maar goed ook want de ader was al een groot gedeelte naar de maan omdat er zoveel zooi doorheen is gepompt de afgelopen dagen. Nu strompel ik als een oud vrouwtje gebukt naar het toilet omdat mijn buik zo'n pijn doet van de wond. Morgen ga ik weer voor het eerst douchen, dat wordt ook een uitdaging..... Daarna gaan ze het plakverband eraf halen wat ook weer flinke pijn gaat doen.
Al met al heb ik een hele zware bevalling achter de rug met een zeer vervelende nasleep in de vorm van die keizersnee. En het einde is nog niet in zicht. Als ik thuiskom, hopelijk zaterdag, heb ik niet zo lang meer Kraamzorg en staat mijn man er alleen voor in de verzorging voor mij en Kyan. Bikkelen dus... Erg zielig, hoezo een mooie zorgeloze kraamtijd?
Uiteraard geniet ik tussendoor heel erg van onze zoon maar ik probeer de bevalling ook een plek te geven en te verwerken en dat gaat niet altijd even makkelijk. We doen ons best. Ik zal een foto plaatsen van onze mooie prins die al heel goed aan de borst drinkt en verder superlief is!!
Lieve meiden bedankt voor al jullie duimen en lieve woorden. Dikke kus en knuf van een trotse mama! Xxx
reacties (0)