Applaus voor de mama's!!

Ik wil graag even een applausje voor alle mama's.
De gelukkige mama's. De mama's van meerdere kinderen. De tiener-mama's. De ''samen-maar-toch-alleen-mama's''(zie blog lotus-ferrari). De opnieuw-verliefd mama's. De opnieuw-zwanger mama's. De bijna-mama's. De ''bezig-met-mama-worden'' mama's. De hoogzwangere-mama's. De bedrogen mama's. De verlaten mama's. De eenzame mama's. De schoolplein mama's. De papa-mama's. De energieke mama's. De onvermoeibare-mama's. De gebroken mama's.

Ik wil een applaus voor elke mama die 's nachts zonder te zeuren 10keer opstaan om een speentje terug te stoppen. Voor de mama's die nooit uitgaan. Voor de mama's die geduldig het avond prakkie van de muren schrapen, omdat kindlief het niet te vreten vind, en gewoon weer opnieuw beginnen. Voor mama's die hun kids elke avond 10 keer moeten instoppen. Voor de mama's die het hele huishouden onder hun eigen hoede nemen. Voor de mama's die ook nog werken. Voor de mama's die heel de dag thuis zitten met de kroost. Voor de mama's die hun kinderen verloren hebben. Voor de mama's die niks aan de papa's hebben. Voor de mama's die zelf geen mama's hebben. Voor de mama's die niemand nodig hebben. Voor de mama's die nog studeren. Voor de zieke mama's. Voor de mama's die moe zijn. Voor de mama's die vandaag gewoon even geen gedult hebben. Voor de mama's die ook huilen. Voor de mama's die boos zijn. Voor de trotse mama's. Voor de bezorgde mama's en voor elke andere mama die er rondloopt.

Nu ik zelf mama ben, besef ik pas hoe zwaar het eigelijk is. Ik doe het alleen en ben nog jong. En samen met mij nog vele anderen. Het is normaal vind men. En vanzelfsprekend.
Maar dames, ik vind jullie geweldig. Ik vind het knap. Ik ben niet te trots om te zeggen dat ik het heel erg zwaar vind. Dus van mij krijgen jullie allemaal een groot applaus!