What`s the worst that could happen?

Als hij je zou vragen om je spullen te pakken en te vertrekken, zou je dat doen?
De meeste mensen niet. Die hebben teveel wat ze niet kunnen achterlaten.

Zondag kwam mijn zus naar Eindhoven. De enige waar ik oprecht goed contact mee heb. Al is het wel minimaal omdat ze dus helemaal in Heerhugowaard woonde, maar ze is nooit uit het hart geweest. Toen ik haar om de nek vloog dat ik zooo blij was haar te zien, zag ik haar een klein beetje moeilijk kijken. Ze stond namelijk op het punt mij te vertellen dat ze haar koffers heeft gepakt, en 2 dagen later in het vliegtuig zou zitten met haar man en 3 kinden.

Wow..
Ik ben zo blij voor haar. Ik zal het ingewikkelde verhaal achterwege laten omdat ik niet het risico loop dat mensen die het niets aangaat dat kunnen lezen want dat gaat ze niks aan.
Ze heeft alleen van mij en 1 vriendin afscheid genomen, en daar ging ze. Haar geluk achter na. Ik bewonder haar. Ze is opgevreten en uitgekotst door de hele maatschappij en steekt nou een dikke middelvinger terug. En de reacties, zijn zoals te verwachten.
''Hoe kan ze dat nou doen!?'' '' wat een belachelijke actie'' '' En de kinderen'' en noem maar op.
Let op, dit komt uit de mond van mensen die niks van haar moesten weten en haar hebben laten barsten.
Maar ik denk er anders over. Mijn zus is een heel bijzonder mens, getekend door alles wat haar heeft moeten overkomen, maar ze is nooit, maar dan ook nooit omgevallen. Ik kan het weten, ik stond naast haar en heb haar zien vechten, onvermoeibaar terwijl mensen lekker met droge sokken aan de zijlijn stonden te kijken en oordelen op haar bleven afvuren.

Ik mis haar nu al zo gigantisch, en zeker heb ik het er moeilijk mee. Maar echt als ik iemand dit gun is zij het wel. Zij en de kids die eindelijk de kans krijgen op een goed en rustig leven. Ik had haar voor gek verklaard als ze hier was gebleven. Ik hou teveel van haar om te zien hoe ze hier ongelukkig zit te wezen.

Maar het heb me doen denken. Wat nou als ik het ook gewoon doe? Wat nou als ik mijn koffers pak en ga? Ik heb de uitnodiging gehad.. Ik kan gaan.. Wat zou mij tegen houden? What's the worst that could happen?
Ik ben hier zo ongelukkig. Ik wil weer leven. Ik wil mijn zoon bieden wat er ook maar te bieden valt. Geluk! Ik wil hem leren elke kans te grijpen die ook maar in zijn bereik is zonder bang te zijn.
Je leeft toch maar 1 keer?

Er is alleen 1 ding wat mij nog tegenhoud. En dat is dat ik Jayden niet helemaal bij zijn vader wil weg houden en zijn oma en tante (van papa's kant). Wettelijk gezien kan hij me niks maken. Ik mag gaan. Ik heb volledig gezag. Hij kan alleen een omgangsregeling aanvechten. En tsja, dat is niet nodig want hij mag Jayden gewoon zien. Maar als ik echt zoiets zou doen, dan gaat hij door het lint. Ik zit er echt mee in mn hoofd. Ik wil mijn geluk achterna. En dat ligt niet in Nederland, en al helemaal niet in Eindhoven. Ik ben hier voor hem naartoe gekomen, en nu zitten Jayden en ik met lege handen in een stad waar ik niet thuis hoor. Hij helpt me met veel dingen die hij niet hoeft te doen, maar hij heeft aan de andere kant ook kapot gemaakt. En zou hij voor mij en Jayden hier blijven als hij de kans zou krijgen om te gaan? Moet ik hem in de weg laten staan, tussen mij en mijn geluk?

En natuurlijk is er een kans, dat ik WEER finaal op mn bek ga. Maar dan heb ik het wel geprobeerd, en hoef ik me nooit ''wat als'' af te vragen. Want er is ook een kans dat zoiets wel goed kan gaan. Ik weet in ieder geval dat ik hier niet gelukkig ben, en waarschijnlijk ook niet word.

Zal ik vechten voor een zaak die ik niet win, of zal ik voor 1 keer in mijn leven het gevecht uit de weg gaan en voor mezelf kiezen.. Ik ben moe van het vechten.. Zou het de moeite niet zijn?

Erg zeg, ik ben al dagen aan het dagdromen.. En ben sinds een hele lange tijd weer vrolijk, alleen al van het idee. Zou ik mijn oude ik kunnen hervinden door zo'n stunt uit te halen? Ben benieuwd.. Ik hoop het wel...

Love you sis!