Vrijen?!

Het is nu ruim 4 weken geleden dat ik ben bevallen van mijn prachtige zoon. En terugkijkende is het een super bevalling geweest. Ik ben niet geknipt, gescheurd of gehecht, en ben er met slecht 2 kleine schaafwondjes vanaf gekomen. En ook tijdens mijn zwangerschap heb ik helemaal geen moeilijkheden of lichamelijke complicaties gehad.

Echter, bij mijn zwangerschap is er 1 ding veranderd. Al vrij vroeg in de zwangerschap. Ik had totaaaal geen zin meer om te vrijen. Ik moest er niet aan denken. Eerst dacht ik dat het kwam door mijn steeds groter wordende buik. Ik bedoel, het was niet echt opwindend zo'n pens in de weg. Ik werd er super onzeker van. Ik ben in de zwangerschap 26 kilo aangekomen, en dat is niet bepaald iets waar ik vrolijk van werd. Maar steeds verder in de zwangerschap begon ik te merken dat het niet meer te maken had met mijn gewicht. Ik had er gewoon geen zin in. Ik las op internet dat dat normaal was, en dat veel vrouwen daar last van hadden in de zwangerschap. Dat zou vanzelf overgaan.

Het eerste trimester ging voorbij, en toen ook het 2e en voor ik het wist ook de 3e.
Nu ben ik bevallen, 4 weken en 16 kilo later. Alles is zo goed en wel geheeld en weer normaal daar beneden, en ik begin langzaam, maar zeker mijn eigen lichaam terug te krijgen.

Maar nog steeds moet ik er niet aan denken. Ik ben zelfs bang dat het niet meer terug komt ook.
Ook voel ik me niet schuldig tegenover mijn vriend. Hij heeft er maar begriip voor en anders heeft hij pech. Ik ga mezelf niet dwingen tot iets waar ik geen zin in heb. Al is het nu al minstens 9 weken geleden, wat toch best sneu is. Maar toch, vraag ik me af hoelang dit nog kan duren.. En of het nog wel terug komt...

zucht......