Kusjes

Vanmorgen rond de klok van 10. Jayden had net lekker gegeten en lag lekker in mijn armen. Heerlijk tevreden en voldaan lag hij daar. En daar gingen zijn ogen open. Ik keek recht in zijn mooie grote bruine kijkers, en hij keek terug. Niet een beetje wazig om zich heen turend, maar echt kijken, oogcontact.

Het was heerlijk wakker worden.
En daar ging ik weer. Verrekte hormonen. Maar ik kan er niks aan doen. Ik werd helemaal vertederd door dit lieve kleine hoopje mens. Hij deed niks. Hij maakte geen geluid, hij bewoog bijna niet, hij lag daar gewoon naar mij te kijken. En dat was genoeg om mijn ogen weer vochtig te krijgen. En ik kon niet anders dan hem een kusje geven. Op zijn wang 1, omdat die zo lief bol is. En toen 1 op zijn neus, omdat die zo perfect lief en schattig is. En toen op zijn andere wang, En toen 1 op zijn voorhoofd, gewoon omdat er genoeg ruimte was om er een kusje te plaatsen.

Ik probeer me weer te vermannen, maar 1 blik in die grote ogen en ik besef me dat het nutteloos is. Hij is gewoon een kleine kusjes magneet! Terwijl ik mn lieve zoontje bombardeer met kusjes, vraag ik me af waar ik dit aan heb verdient. Hoe kom ik aan zo'n ongelofelijk mooie, gezonde baby. Wat heb ik gedaan, dat ik het geluk heb om zo'n geweldige baby bij me te hebben elke dag. (smak smak smak smak smmmmmmmmak!)

En elke dag die volgt zal ik Jayden kusjes geven. 's Morgens als hij wakker word, en 's avonds als hij gaat slapen, en elk uur daar tussenin. Gewoon zodat hij altijd zal weten dat zijn mama van hem houd. Meer dan van wie dan ook. Gewoon zodat hij weet dat ik altijd voor hem zal blijven zorgen, en hem nooit in de steek zal laten. Kusjes, zijn misschien maar kusjes. Maar mijn kusjes bevatten liefde, heel erg veel liefde. En daarom zal ik mijn lieve zoontje zoveel mogelijk kusjes geven. Omdat hij alle liefde van de wereld verdient.