Ik kan inmiddels wel een privé feestje gaan organiseren zo midden in de nacht.
Vandaag wederom een vervelende avond gehad. De avond begon met wat ik dacht te herkennen als wee-achtig-iets. Niet sterk, maar wel erg vervelend en met de bekende pieken.
Toen dat ophield, bleef mijn buik 'zeuren'. Constant harde buiken, darmkramen, geborrel...
De afgelopen uren zette dat weer om in de bekende messteken in mijn baarmoedermond. Zucht.
Van begin van de avond tot heden, is de kleine DRUK. In hoodletters dus. Was hij de afgelopen tijd meer en meer rustig, nu is hij met geen mogelijkheid te bedaren. Lastig best wel, als je tóch al last hebt van je buik.
Mezelf vanavond onder de douche maar weer eens onderworpen aan een klein zelfonderzoekje.
De opening wordt meer en meer (schrok er bijna van) en mijn baarmoedermond is al flink zacht aan het worden ook. Maar ja, iedereen weet het, dus ik ook: het zegt geen ene bal. Ik praat nu over opening (de buitenste ring van je baarmoeder), zelfs bij ontsluíting (binnenste ring) schijn je nog zomaar enkele weken te kunnen rondlopen.
Bah. Het vervelendste is denk ik nog wel, dat ik geen idéé heb hoe het gaat beginnen. Bij de geboorte van mijn dochter braken mijn vliezen, maar kwamen de weeen niet op gang. Na aan een infuus gehangen te zijn, kwam ik binnen enkele minuten in een weeenstorm terecht. Van de eerste tot de laatste wee extreem pijnlijk.
Maar dat houdt in, dat ik geen énkel idee heb hoe 'normale' beginnende weeen voelen. Bij elke kram in mijn buik ben ik alert: zou het beginnen?
Ook maak ik me dan druk: wanneer moet ik mijn schoonzusje gaan bellen? Die moet meer dan 2 uur rijden hier naar toe (gaat op mijn kindje passen). Afspraak is om al bij de eerste wee te bellen. Zakt het af, dan blijft ze gewoon. Maar ja, die eerste weeen, hoe voelen die? Herken ik ze wel als dusdanig?
reacties (0)