P-day Deel II *** Pap, Prenatal, Pijpen en Peuken

De tijd begint te vlotten. Het is al weer weekend. En dan maandag alweer week 37.
Wéér een mijlpaal. Zou ik het redden? Dat zou zo geweldig zijn!

Ben trouwens nog steeds niet lekker. Ik krijg geen hap meer door mijn keel, en mijn darmen zijn ook
nog steeds van slag. Het zal DE grote reiniging wel zijn, neem ik aan.
Neem vandaag. Vanmiddag één boterham met kaas gegeten. Vanavond één broodje hamburger.
En weet je, mijn altijd zo onverzadigbare holle-bolle-gijs-lijf, zei 'HO!". Vol. Ik kan geen *** meer zeggen!
Dat is al de zoveelste dag, dat fatsoenlijk eten geen optie meer is. Gek genoeg, voel ik me er niet slap onder gelukkig. Wél is het een vreemde gewaarwording, om zín te hebben in eten, maar het simpelweg niet op kunnen.

Ondertussengaat project P-day hier gewoon door. Ondanks de toenemende lichamelijke ongemakken, ben ik nog altijd druk in huis. De gordijnen zijn voor de tweede keer deze maand in de wasmachine, de ramen zijn weer schoon... maar ook de koelkast is uitgesopt, de schuur uitgemest, de vloerkleden eindelijk eens aan de vloer gekleefd (einnnnndelijk mijn nek er niet meer over breken dus), de besteklades zijn uitgesopt, voegen in douche en toilet nauwkeurig uitgeschrobt.... en nog altijd ben ik niet klaar!
Begin me inmiddels dan ook te beseffen, dat ik ook nooit klaar ga zíjn. Het kán simpelweg niet.
Zodra de ene kant van de kamer schoon is, kan ik aan de andere kant weer opnieuw beginnen. Maar ach... het houdt je van de straat he ;-)

En mijn man... die past zich aan, kijkt lijdzaam toe, en helpt waar hij kan. Bleef zelfs langer op vanavond, om te wachten tot de wasmachine klaar was (ik moest er zonodig om 22 uur 's avonds nog een gordijn in gooien) om die voor mij op te kunnen hangen. Vanmiddag liet hij zich ook al hals-over-kop door mij naar de prenatal sturen om nieuwe wikkeldoeken te halen. Heeft die schat er dan nooit eens genoeg van? Zelfs ík heb met grote regelmaat genoeg van mezelf!

In mijn oude 'toen-was-ik-nog-leuk-leven' zou ik hem "bedankt" hebben met een portie waanzinnige seks.
Een stevige pijpbeurt eventueel, of desnoods dan toch een geweldige rijsttafel met zelfgebakken taart toe.
Sja, zo'n ut ben ik dan ook wel weer. Maar helaas. Koken doe ik niet meer, en bij pijpen denk ik alleen nog maar aan de heerlijk naar vanille ruikende tabak van mij opa toen ik een klein meisje was.

Over pijp gesproken. Ik moet ineens terugdenken aan een paar gewéldige sketches van Harrie Jekkers.
In de eerste gaat het om de discussie of een kindje nou meer van de moéder is, of van de vader.
Moeders argument liegt er niet om: zij heeft het kind 9 maanden gedragen. Maar dan komt vader met de volgende argumentatie: "Stel, ik ben in de kroeg, en heb zin in een peuk. In de hoek hangt een sigaretten automaat. Ik loop naar de sigarettenautomaat, en dauw d'r een knaak in. Na even wachten komt er een pakje sigaretten uit de automaat. Zeg nou zelf: is dat pakje sigaretten nou van míj, of van de automaat?"

Ge-wel-dig!

En als ik dan tóch praat over die eeuwige slechte rook-gewoonte, wil ik de rokers onder ons
het volgende niet onthouden: http://youtube.com/watch?v=AA670fgXXYU&feature=related