Wens is moeder van de gedachte

Daar zijnnnnn we weer!

De dag is teneinde inmiddels (sterker nog, er is officieel al weer een nieuwe dag aangebroken).
Mijn rare, vervelende gevoel is er nog altijd. Al de hele dag misselijk,
last van mijn darmen, futloos....

Heb voor alle zekerheid mijn vluchtkoffertje nog maar eens nagekeken.
Ook nog maar eens een paar buikfoto's gemaakt (bij mijn dochter was ik te laat, helaas).

Iets in mijn achterhoofd, zegt al de hele dag 'het gaat niet lang meer duren'. Ook mijn man zei vandaag al een paar keer 'misschien begint het vannacht wel'.
En ik maar elke keer terug zeggen 'nee hoor schat, die blijft écht nog wel even zitten' , terwijl mijn gevoel heel iets anders zegt....

Moet eerlijk toegeven dat ik wel zat ben van dit gevoel hoor.
Liever ben ik gewoon 'fit' -voor zover mogelijk met 36 weken zwangerschap.
Want ik weet héél goed, dat de wens de moeder is van de gedachte.

Ik hoop dat ik me morgen beter voel. Dan kan ik wat doen in huis, en zonder zorgen mijn dochter naar het KDV brengen.
Gewoon weer lekker een dagje niét zo denken dat het gaat starten. Want steeds dénken dat het gaat beginnen, maar ondertussen niets zien gebeuren, is zooooooooo frustrerend :(