Rare nacht en dag

Verdorie, waar anderen steeds over klagen (halverwege verdwijnen van je blog) had ik nu ook, grmbl.

Ik geef het nog deze poging... dus ff opnieuw!

Vannacht dus.... wat een rampennacht! Ik kon écht niet moe worden, dus ben om 4 uur vanochtend mijn 'maatje in moeilijke tijden' maar gaan opzoeken: de douche. Een hete douche, lijkt deze dagen wel het énige dat mij kan laten ontspannen, helaas.
Om 5 uur mijn bed in gedoken, en jawel, om half 6 vanochtend einnnndelijk in slaap. Tot zóver niets bijzonders (uch!).

Maar toen begon het dus. Eerst kwam er een droom over een héle dikke grote spin.
Voor velen niet bijzonder, maar voor mij dus wél. Van mijn 16e tot zeker mijn 25e, droomde ik namelijk hééééél vaak over spinnen. Mijn grote fobie! Pas na zóveel jaar, vertelde iemand mij, dat die spinnen in mijn dromen, wel eens een uiting konden zijn van angst of stress in het dagelijks leven. Ik ben mijn droom-periodes langs gegaan, en inderdaad: in periodes van grote zorgen, droom ik over spinnen!
Nu heb ik zeker al een jaar geen spinnendroom meer gehad. En jawel, deze nacht was het weer raak. Bah.
Ik ben me van geen onderdrukte angst bewust, misschien onbewust dan toch de spanning voor de bevalling die me parten speelt?

Meteen ná mijn spinnendroom, een droom die nog vele malen erger was. Details bespaar ik jullie met liefde, maar in grote lijnen kwam het er op neer dat ik in elkaar geslagen werd door mijn man. De angst, de klappen, de paniek van te willen vluchten. Alle emoties: zo beangstigend echt!
Voordat er misverstanden ontstaan: ik heb een schat van een man, die me helpt waar hij maar kan en die ongelóóflijk begripvol en lief is. Veel liever vaak, dan dat met mijn huidige gedrag naar hém door mij verdiend is. Deze droom raakt dus kant noch wal!

Toen ik om 7 uur wakker schrok uit deze droom, was ik natuurlijk kláárwakker. Een akelig gevoel in mijn lijf, een soort paniek. Bah. En sja, dan ben je zó wakker, dat prompt alle kwaaltjes weer opnieuw opspelen. Rusteloze benen, kramp, harde buiken... zucht. Mijn kindje voelde ik niet, wat heel raar is... hij begint namelijk normaal gesproken metéén te schoppen zodra ik wakker wordt!

De uren daarna wakker gelegen. De zon zien opkomen, de krant die bezorgd werd, de container die geleegd werd, de vogels met hun ochtendzang... alles heb ik meegekregen. Gelukkig was mijn lieve man een halve dag vrij, dus toen dochterlief zich meldde, mocht ik proberen om tóch nog een paar uurtjes slaap te pakken. Alles bij elkaar opgeteld, kwam ik vannacht nog op wel 4 hele uren slaap. Zucht!

Zo gek als de nacht verliep, zo gek verloopt ook de dag. Mijn dochter jengelt al de hele dag (anders echt nooit), de zwelling van mijn enkels zit nu ook over mijn hele voet waardoor ik bijna niet kan lopen, ik ben misselijk en jawel, sinds een uurtje (sorry) ook enorm aan de diaree. En waar ik normaal echt gillend gék wordt van de harde bewegingen van de kleine, zo heb ik hem vandaag juist erg gemist! Pas tegen 15 uur vanmiddag voelde ik dat hij de hik had, terwijl hij normaal echt hele dagen uitdrukkelijk aanwezig is... en net om 16 uur draaide hij pas een keer om zijn as. Hij doet het nog, een pak van mijn hart!

Sorry meiden, het moest er even uit. Gelukkig heb ik hier een luisterend oor als het gaat om mijn klaagzangen. Ik hoop in ieder geval dat deze dag maar vlot mag verlopen, want dit is allemaal wel héél raar hoor.