Toch gered

Nou, de afspraak vandaag met de vk toch gered. Bij mijn dochter haalde ik deze afspraak (36 wk) al niet meer. Gek idee hoor! Nog een weekje, en dan is de volgende mijlpaal: dan mag het thuis!

Dan iets anders... ik ben heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel stout geweest hahahaha

Ik ben dus een niet-drinker. Niet anti, maar het boeit me gewoon totáál niet.
Als ik zeg dat ik in de afgelopen 3 jaar een hálf glaasje wijn heb genuttigd, zit ik ruim denk ik.

En nu... pfff... ik loop nu al zeker 3 maanden te smáchten naar een glas passoa-jus. Beláchelijk,
is het niet? De laatste keer dat ik een mix-drankje heb gedronken, zal in mijn studententijd geweest zijn.
Daarna, áls ik al dronk, een glaasje wijn of martini. En nu dus al jaren niets.

Echt elke keer als ik in de supermarkt langs de drank liep, liep letterlijk het water in mijn mond.
Bleef dan ook de hele dag last van houden. Ik kon de passoa met mijn ogen dicht al bijna proeven!
Zo zie je, zwanger zijn is raaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar.

Vandaag dus stout geweest. Je raad het al. Een blikje gekocht, en gelijk bij thuiskomst, midden op de dag leeggedronken. Zonder aanleiding, zonder benodigde gezelligheid, zonder dat ik dorst had.
Gewoon omdat ik MOEST.

En weet je dames, het was héérlijk hahahahahaah. Proost!

(en voor de kneuters onder ons die mij nou gaan vertellen dat het slecht is: ja, ja, ik weet het. Het zal wel.
Lang leve de dwarsheid dan maar. Lieve Passoa, nice meeting you, tot over een paar weken!)