Elias en Ezra.
Dromen over een baby van ons samen kan ik de afgelopen weken als de beste, ik heb hele filmscripts in mijn hoofd gedroomd en uitgeschreven.
Ik zie hem in de zomer in zijn grote huis in Zuid Frankrijk moet onze baby poedelen in het warme zwembad water, ik zie ons samen hand in hand door het knusse dorpje; baby in de kinderwagen, Elias aan mijn hand, glimlachen op onze gezichten en de bakker die even in de wagen onze prachtige baby komt bewonderen. De baby in de draagdoek om zijn prachtige lijf, de zwarte haartjes en het kleine hoofdje die net uit de doek steken en hij die onze liefdesbaby een teder kusje geeft op het voorhoofd.
`S nachts voor het slapen gaan aan het voeten eind van het kleine wiegje staan; hand in hand en de pure euforie die dan door je lichaam stroomt, weet je dat ik dit al voel als ik hier alleen al over dagdroom?
Als hij mij vertelt dat hij elke avond mijn zwangere buik zal insmeren, jazz muziek met kleine boxjes op mijn buik wil laten rusten, stad en land zou willen afzoeken voor dat ene waar ik zo naar hunker, dan slaan mijn hormonen op hol!
Dat ik mij dan besef dat ik daar letterlijk de kriebels van kreeg bij mijn eerste zwangerschap, of dat het liever gezegd niet werd gedaan; alles was ook zo`n rush en ik leefde in een soort van twilight zone.
Maar nu? Ik spring van wolk tot wolk wachtende op die ene positieve test.
Natuurlijk droomt hij met mij mee en hebben wij het al ronduit over namen gehad; anders is de baby in mijn gedachten net een spook of een geest uit het heden.
Als Elias een meisje was geweest had hij Esra geheette, mijn droom voor een Elias en Esra/Ezra was onbeduidend groot, maar; the man doesn`t agree.
Hij denkt aan een Hebreeuwse boze oma en ik kan hoog en laag springen een tuitlip opzetten of de wereld stop zetten tot een akkoord; Esra zal het nimmer nooit worden.
Camille werd het al gauw; Elias en Camille.
Goed, in Frankrijk een prachtige mondklank in Holland net twee bakstenen die op elkaar vallen.
Elias en Rezah dan? Als-je-blieffft? Maar nee; de oude Hebreeuwse oma kwam weer om de hoek gillen.
Daar ging mijn bijbelse baby droom.
Toen wist ik het al gauw; uit mijn favoriete film; gadjo dilo. De naam werd; Nora Luca.
Ik zag onze Nora Luca al helemaal geboren worden terwijl zij haar eigen naam zong maar daar kwam hij weer met zijn groffe hamer en tongzaag; Nora doet mij denken aan een hond die ik ken.
Say what? Heb jij jouw naam wel eens bekeken? Ik ken een rat die David heet en trouwens ook een psychotische dwergchinchilla. Dus.
Hier komen we voorlopig niet uit.
Maar dat geeft niet, onze liefdesbaby wordt bekroond met de mooiste naam en er is nog zat tijd never the less in mijn dromen heeft het al een kloppend hart.
reacties (0)