Nacontrole gyn/ Hoe verder?

Gisteren zijn we op bezoek geweest bij de gyneacoloog voor nacontrole. De curretage is zonder complicaties geweest, alles is weer zo goed als normaal. Mn cyclus is nog wel van slag, maar ik hoop dat ook dat snel weer op orde is. We hebben met de heel betrokken en fijne gyn besproken hoe we verder kunnen gaan. Uit het bloedonderzoek is gebleken dat er geen afwijkingen zijn. Een stollingsonderzoek wordt hier alleen gedaan als er stollingsafwijkingen in de familie voorkomen. Dat is bij mij niet het geval, dan is het zo goed als zinloos volgens de arts. Dan zouden we alleen nog genetisch onderzoek kunnen laten doen. De arts vertelde dat bij verder onderzoek herhaaldelijke miskramen er 99,9% van de gevallen niets uitkomt. Omdat aan 1 kant van onze familie verminderde vruchtbaarheid voorkomt, zou het kunnen zijn dat het bij ons in de genen zit. Het gaat dan om een translocatie. Daar hadden we zelf ook al aan gedacht maar ook wisten we al dat ze daar in principe niets aan kunnen doen, alleen PGD maar volgens de arts zijn ze nog niet heel ver in de ontwikkeling daarvan. Nu laten we alles even bezinken en zoeken naar informatie over wat we gehoord hebben. Wat willen we, wat geeft kansen, wat kunnen gevolgen zijn, hoever willen we gaan? Zwanger worden met een gebalanceerde translocatie kan heel wat voeten in de aarde hebben. Het hoeft ook niet en het zou een volgende keer zomaar goed kunnen gaan. Tot nu toe is het devies; doorgaan totdat er een goede zwangerschap ontstaat. (Ik vind het erg hard klinken maar het is helaas de realiteit.) We zijn ertoe in staat, dat heeft onze dochter bewezen. De vraag is dan of er nog meer miskramen komen, hoe lang duurt het voordat er een gezonde zwangerschap ontstaat, en als laatste maar ook de belangrijkste: Zou onze wens ooit nog vervuld worden? Al googlelend kom ik gelukkig vrij veel succesverhalen tegen. Van stellen die nooit geweten hebben dat er iemand drager was en zonder problemen 4 kinderen hebben gekregen, of stellen waarvan de ouders beide drager waren en twee gezonde kinderen hebben gekregen. Deze verhalen geven ons hoop en daar houden we ons aan vast: We blijven er voor gaan en hopen en bidden dat we ooit weer zo' n prachtig klein hummeltje in onze armen mogen houden!